Από τη συγκέντρωση της Ένωσης Συλλόγων Γονέων του 4ου Διαμερίσματος Δήμου Αθηναίων και του Συλλόγου Γονέων του 52 Γυμνασίου στο Λόφο Κολωνού.
Η αύξηση της παραβατικότητας στο Λόφο ήταν το πρόβλημα...
Στις 16/4/08 με πρωτοβουλία του Συλλόγου Γονέων 52ου Γυμνασίου Κολωνού και συμμετοχή της Ένωσης Γονέων 4ου Διαμερίσματος και κατοίκων έγινε κινητοποίηση διαμαρτυρίας για τον λόφο του Ίππιου Κολωνού. Όπως αναφέρουν στο υπόμνημα που έχουν στείλει στους αρμόδιους φορείς του 4ου Δημοτικού Διαμερίσματος, στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, στο Δήμο Αθηναίων, ο λόφος αντί να είναι χώρος παιχνιδιού-περιπάτου-αναψυχής για τα παιδιά και τους κατοίκους έχει μετατραπεί σε γκέτο ορισμένων περιθωριακών στοιχείων καθώς και αδέσποτων σκυλιών.
Έχουμε κρούσματα χρήσης-διακίνησης ναρκωτικών καθώς και ξυλοδαρμούς παιδιών.
Όλα αυτά έχουν επισημανθεί στους αρμόδιους φορείς, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
Έτσι στις 16/4 μαζεύτηκαν στο χώρο του λόφου και αποφάσισαν όλοι μαζί να δώσουν το υπόμνημα στο 4ο δημοτικό διαμέρισμα που εκείνη την ώρα είχει διαμερισματικό συμβούλιο. Για άλλη μια φορά απ' όλους τους διαμερισματικούς συμβούλους εκδηλώθηκε η συμπαράσταση, αλλά μέχρι εκεί, μιας και όπως οι ίδιοι παραδέχτηκαν ο ρόλος του διαμερισματικού συμβούλου είναι διακοσμητικός, χωρίς αρμοδιότητες.
Λύση βέβαια δεν είναι η ενεργοποίηση των τοπικών συμβουλίων παραβατικότητας όπως τόνισε σύμβουλος της πλειοψηφίας.
Όλα αυτά τα φαινόμενα δεν είναι καινούργια αλλά εντείνονται σε περιόδους κρίσης της κοινωνίας. Η υποβάθμιση της γειτονιάς μας, η έλλειψη ελεύθερων χώρων άθλησης - πολιτισμού, η ανεργία, η φτώχεια, οι ταξικοί φραγμοί που διώχνουν όλο και περισσότερα φτωχά παιδιά από το γυμνάσιο και το λύκειο, η αποξένωση, τα ιδανικά του ατομικισμού, η ενδοοικογενειακή βία, η έλλειψη επικοινωνίας ανάμεσα στους νέους, βγάζουν όλο και περισσότερους νέους στο περιθώριο της ζωής, τους στερούν το όνειρο, την ελπίδα για τη ζωή, τους ωθούν σε αντίδραση, επιθετικές συμπεριφορές, ενέργειες που τους στιγματίζουν για μια ζωή.
Όλα αυτά δεν λύνονται ούτε καν αντιμετωπίζονται με αστυνομοκρατικά - κατασταλτικά μέτρα, με φόβο, είτε ξορκίζοντας το κακό.
Χρειάζονται ενεργοί πολίτες που αντιστέκονται, διεκδικούν, οραματίζονται μια κοινωνία που όλοι θα έχουν ίσα δικαιώματα και ευκαιρίες στη μόρφωση, στη δουλειά, στην ψυχαγωγεία, στη ζωή τους ολόκληρη.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΤΤΗΣ
