Η υπόθεση της εγκατάστασης και της γιγάντωσης των διυλιστηρίων της ΠΕΤΡΟΛΑ του Ομίλου Λάτση δεν είναι καινούρια, ξεκινάει από τα χρόνια της δικτατορίας.
Η χούντα δίνει “προσωρινή” άδεια εγκατάστασης το 1972, απαλλοτριώνοντας αναγκαστικά τον οικισμό των Ελευσίνιων (2000 στρέμματα γης και 900 στρέμματα θάλασσα!). Τότε έχουμε και τις πρώτες κινητοποιήσεις των κατοίκων ενάντια στην απόφαση αυτή.
Το 1975 η εγκατάσταση γίνεται νόμιμη και το 1979 δίνεται η πρώτη άδεια για επέκταση, η οποία όμως τελικά ματαιώνεται μετά από κινητοποιήσεις των κατοίκων.
Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ συνέχισαν στην ίδια κατεύθυνση. Ψηφίζεται “αναπτυξιακός” νόμος (1360/83), ο οποίος υποτίθεται ότι θα προστάτευε το περιβάλλον και θα θέσπιζε μια σειρά περιοριστικούς όρους στις περιπτώσεις μεγάλων επενδύσεων. Στον “αναπτυξιακό” αυτό νόμο ωστόσο υπήρχε διαταγή που… καταργούσε τόσο τον ίδιο όσο και οποιονδήποτε άλλο παρόμοιο αν μια επένδυση κρινόταν ότι συνέβαλλε στην “επιτάχυνση του ρυθμού ανάπτυξης”.
Ταυτόχρονα αναθεωρούσε μια σειρά παλαιότερα Π.Δ. που με πρόσχημα τον εκσυγχρονισμό άνοιγαν παράθυρα στην αύξηση της εγκατεστημένης ιπποδύναμης των μηχανολογικών εγκαταστάσεων στην περιοχή της Ελευσίνας.
Με βάση τα παραπάνω, η επέκταση της ΠΕΤΡΟΛΑ τα επόμενα χρόνια είναι εντυπωσιακή. Στις 23/3/1987 δίνεται άδεια εγκατάστασης 8 νέων μονάδων.
Στις 23/12/1987 δίνεται άδεια μηχανολογικής και κτιριακής επέκτασης.
Τον Ιούλιο του 1988 δίνεται άδεια ίδρυσης μονάδας ηλεκτροπαραγωγής. Στις 26/1/89 εγκρίνεται η αύξηση της εγκατεστημένης ιπποδύναμης μηχανολογικών εγκαταστάσεων κατά 7039 HP.
Στις 24/8/89 τροποποιείται η άδεια λειτουργίας για λειτουργία επιπλέον δύο δεξαμενών.
Στις 20/7/90 δίνεται άδεια λειτουργίας για ένα φούρνο προθέρμανσης αργού και δύο σταθμών φόρτωσης διά θαλάσσης.
Στις 19/6/91δίνεται άδεια λειτουργίας συγκροτήματος GAS-OIL.
Στις 4/12/91 δίνεται άδεια επέκτασης ιξωδόλυσης, παραγωγής αζώτου, και άδεια αντικατάστασης μονάδων διύλισης με δύο άλλες μεγαλύτερης παραγωγικότητας.
Στις 28/12/91 δίνεται άδεια λειτουργίας για γέμισμα βυτιοφόρων.
Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε σ’ αυτό τον κατάλογο, αλλά τα παραπάνω είναι ενδεικτικά του πώς χειρίστηκαν οι κυβερνήσεις την υπόθεση της ΠΕΤΡΟΛΑ.
Οι επιπτώσεις από αυτές τις επεκτάσεις στη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών είναι επίσης χαρακτηριστικές. Οπως υπογραμμίζεται σε ψήφισμα των γιατρών της Ελευσίνας και του Θριασίου, έχουν διαπιστωθεί -και αποδόθηκαν στο υποβαθμισμένο περιβάλλον- αυξημένες αναπνευστικές, δερματολογικές, οφθαλμολογικές καθώς και καρδιολογικές παθήσεις στα παιδιά και στους εργαζόμενους.
Η ατμόσφαιρα της περιοχής είναι αποπνικτική από τις δυσοσμίες που προέρχονται από καύσεις διαφόρων χημικών. Παρουσιάζεται αυξημένη ρύπανση στην ατμόσφαιρα, στη θάλασσα και στο έδαφος σε μια περιοχή 100 τετραγωνικών χλμ. (Ελευσίνα, Ασπρόπυργος, Μάνδρα, κ.λπ.), όχι μόνο από την ΠΕΤΡΟΛΑ αλλά και από τη λειτουργία των διυλιστηρίων του Ασπροπύργου, των τεσσάρων διαλυτηρίων πλοίων, των εγκαταστάσεων των εταιρειών που αποθηκεύουν και διακινούν υγρά και αέρια καύσιμα, των ναυπηγείων, των τριών μονάδων αναγέννησης ορυκτελαίων και παραγωγής ασφαλτικών προϊόντων κ.λπ.
Ολα αυτά σε μια περιοχή όπου εξακολουθούν και ζουν και δουλεύουν πάνω από 100.000 κάτοικοι….
Την 1/9/92 σημειώνεται έκρηξη στη μεγάλη μονάδα διύλισης της ΠΕΤΡΟΛΑ, με 14 νεκρούς και 10 τραυματίες. Παρά τις δηλώσεις της τότε κυβέρνησης ότι θα μελετηθούν τα αίτια του ατυχήματος και η επικινδυνότητα κάθε μονάδας ξεχωριστά, δύο μήνες αργότερα ανανεώνονται όλες οι άδειες διακίνησης και εμπορίας, ενώ δύο χρόνια αργότερα αθωώνονται και οι υπεύθυνοι για το ατύχημα.
Το σημερινό ζήτημα
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι όλα όσα αναφέρθηκαν προηγούμενα αποτελούν και το σημερινό λόγο που κινητοποιούνται οι κάτοικοι της περιοχής. Η λογική του κέρδους όμως φαίνεται ότι δεν έχει σταματημό… Αυτό που συζητιέται σήμερα είναι μια νέα επέκταση της ΠΕΤΡΟΛΑ σε μια περιοχή που παλιότερα είχε χαρακτηριστεί αγροτική-δασική. Η περιοχή αυτή συνορεύει με το εργοστάσιο της Πυρκάλ και αποτελεί ζώνη ασφαλείας ανάμεσα στην Πυρκάλ και την ΠΕΤΡΟΛΑ.
Η σχεδιαζόμενη επέκταση μετατρέπει την περιοχή σε βραδυφλεγή βόμβα που κυριολεκτικά βρίσκεται στην είσοδο της Ελευσίνας, απειλώντας τις ζωές χιλιάδων κατοίκων. Ας σημειωθεί επίσης ότι η περιοχή της Ελευσίνας παρουσιάζει μεγάλη σεισμογένεια, γεγονός που κάνει την κατάσταση ακόμα πιο επικίνδυνη. Ενα ατύχημα λοιπόν θα μπορούσε κάλλιστα να μετατρέψει την περιοχή σε κρανίου τόπο!
Σε ό,τι αφορά το περιβάλλον, εξάλλου, η σχεδιαζόμενη επέκταση δείχνει ότι θα προστεθούν 16 νέες μονάδες, εκ των οποίων 6 παραγωγικές (απόσταξης κενού, θερμικής πυρόλυσης ασφάλτου, υδρογονοπυρόλυσης, υδροαποθείωσης νάφθας και αεριελαίου, υδρογόνου, γλύκανσης με αμίνες στην μονάδα κλασματικής απόσταξης). Η εγκατεστημένη ισχύς του θα αυξηθεί 6 φορές, η θερμική ισχύς του θα αυξηθεί 5,5 φορές, η κατανάλωση ισχύος θα αυξηθεί 7 φορές, η κατανάλωση ενέργειας θα ανέλθει στις 780 γιγαβατώρες. Το (εκσυγχρονισμένο) διυλιστήριο θα καίει 11 φορές περισσότερα καύσιμα, οι διαφυγές από τις νέες μονάδες θα διπλασιαστούν, τα αέρια απόβλητα θα αυξηθούν 9 φορές και θα εκλύονται 950.000 τόνοι τον χρόνο (αύξηση 350%) διοξειδίου του άνθρακα, που είναι η κύρια αιτία δημιουργίας του φαινομένου του θερμοκηπίου, που ευθύνεται για την κλιματική αλλαγή του πλανήτη.
Τίποτα δεν υπολογίζουν μπροστά στα κέρδη που πρόκειται να αποφέρει μια επένδυση εκατομμυρίων δολαρίων.
Αξίζει να αναφερθούμε στο απύθμενο θράσος με το οποίο επιχειρηματολογείται η νέα επέκταση. Επιστρατεύονται επιχειρήματα περί ανάπτυξης, νέων θέσεων εργασίας, περιβαντολλοντικού εκσυγχρονισμού κ.λπ. Ολα αυτά σε μια περιοχή που έχει γνωρίσει τα τελευταία χρόνια δραματική αύξηση της ανεργίας, και της συνακόλουθης φτώχειας. Ολα αυτά όταν είναι χαρακτηριστική η μείωση των θέσεων απασχόλησης στην ίδια την ΠΕΤΡΟΛΑ -το 1992 ήταν γύρω στις 1.200 για να φτάσουν το 1999 στις 550- παρά τις υποσχέσεις που δίνονταν κάθε φορά που οι επεκτάσεις προχωρούσαν.
Ολα αυτά όταν, εδώ και δεκαετίες οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αντιμετωπίζουν το Θριάσιο, και συνολικά τη Δυτική Αττική σαν σκουπιδοτενεκέ. Λύματα, βιομηχανίες, χωματερές και οποιαδήποτε άλλη παρόμοια δραστηριότητα… Όλα αυτά που θα έπρεπε να βρίσκονται εκτός της πόλης με ειδικές περιβαλλοντικές μελέτες για την κατασκευή και λειτουργία τους και μακριά από κατοικημένες περιοχές, χτίζονται δίπλα από τα σπίτια των κατοίκων για λόγους «μείωσης του κόστους
Όλα στο κεφάλαιο και όλα για το κεφάλαιο λοιπόν! Οι παραλίες, το έδαφος και ο αέρας, οι ζωές, η υγεία και το μέλλον των παιδιών μας είναι αναλώσιμα, προκειμένου να διογκώσουν ακόμα περισσότερο τα υπερκέρδη τους.
Να αντισταθούμε σε αυτή την πολιτική!
Η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη, από τη μαζική κινητοποίηση όλων των κατοίκων του Θριάσιου και των Δυτικών Συνοικιών. Δεν μπορούμε να βασιστούμε σε υποσχέσεις του κάθε βουλευτή «Καλοχαιρέτα», ούτε να επαναπαυτούμε στον «αγώνα των δημάρχων» ,ούτε στη λογική των ξεχωριστών κομματικών συγκεντρώσεων .ΑΛΛΩΣΤΕ Ο Ο ΕΝΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΔΩΣΕ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΤΙΣ ΠΡΟΓΟΥΜΕΝΕΣ ΦΟΡΕΣ.
Για να βάλουμε φρένο σε αυτή την πολιτική που ρημάζει τον τόπο μας και καταστρέφει το περιβάλλον και τις ζωές μας, απαιτείται η πλατύτερη δυνατή συσπείρωση όλων. Να οργανώσουμε την πάλη μας μέσα από ανοιχτές Επιτροπές Κατοίκων σε κάθε δήμο και συνοικία. Όπως έκαναν οι κάτοικοι των Δυτικών Συνοικιών και απέτρεψαν την μεταφορά της λυματολάσπης στη χωματερή των Α.Λιοσίων.
Η χούντα δίνει “προσωρινή” άδεια εγκατάστασης το 1972, απαλλοτριώνοντας αναγκαστικά τον οικισμό των Ελευσίνιων (2000 στρέμματα γης και 900 στρέμματα θάλασσα!). Τότε έχουμε και τις πρώτες κινητοποιήσεις των κατοίκων ενάντια στην απόφαση αυτή.
Το 1975 η εγκατάσταση γίνεται νόμιμη και το 1979 δίνεται η πρώτη άδεια για επέκταση, η οποία όμως τελικά ματαιώνεται μετά από κινητοποιήσεις των κατοίκων.
Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ συνέχισαν στην ίδια κατεύθυνση. Ψηφίζεται “αναπτυξιακός” νόμος (1360/83), ο οποίος υποτίθεται ότι θα προστάτευε το περιβάλλον και θα θέσπιζε μια σειρά περιοριστικούς όρους στις περιπτώσεις μεγάλων επενδύσεων. Στον “αναπτυξιακό” αυτό νόμο ωστόσο υπήρχε διαταγή που… καταργούσε τόσο τον ίδιο όσο και οποιονδήποτε άλλο παρόμοιο αν μια επένδυση κρινόταν ότι συνέβαλλε στην “επιτάχυνση του ρυθμού ανάπτυξης”.
Ταυτόχρονα αναθεωρούσε μια σειρά παλαιότερα Π.Δ. που με πρόσχημα τον εκσυγχρονισμό άνοιγαν παράθυρα στην αύξηση της εγκατεστημένης ιπποδύναμης των μηχανολογικών εγκαταστάσεων στην περιοχή της Ελευσίνας.
Με βάση τα παραπάνω, η επέκταση της ΠΕΤΡΟΛΑ τα επόμενα χρόνια είναι εντυπωσιακή. Στις 23/3/1987 δίνεται άδεια εγκατάστασης 8 νέων μονάδων.
Στις 23/12/1987 δίνεται άδεια μηχανολογικής και κτιριακής επέκτασης.
Τον Ιούλιο του 1988 δίνεται άδεια ίδρυσης μονάδας ηλεκτροπαραγωγής. Στις 26/1/89 εγκρίνεται η αύξηση της εγκατεστημένης ιπποδύναμης μηχανολογικών εγκαταστάσεων κατά 7039 HP.
Στις 24/8/89 τροποποιείται η άδεια λειτουργίας για λειτουργία επιπλέον δύο δεξαμενών.
Στις 20/7/90 δίνεται άδεια λειτουργίας για ένα φούρνο προθέρμανσης αργού και δύο σταθμών φόρτωσης διά θαλάσσης.
Στις 19/6/91δίνεται άδεια λειτουργίας συγκροτήματος GAS-OIL.
Στις 4/12/91 δίνεται άδεια επέκτασης ιξωδόλυσης, παραγωγής αζώτου, και άδεια αντικατάστασης μονάδων διύλισης με δύο άλλες μεγαλύτερης παραγωγικότητας.
Στις 28/12/91 δίνεται άδεια λειτουργίας για γέμισμα βυτιοφόρων.
Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε σ’ αυτό τον κατάλογο, αλλά τα παραπάνω είναι ενδεικτικά του πώς χειρίστηκαν οι κυβερνήσεις την υπόθεση της ΠΕΤΡΟΛΑ.
Οι επιπτώσεις από αυτές τις επεκτάσεις στη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών είναι επίσης χαρακτηριστικές. Οπως υπογραμμίζεται σε ψήφισμα των γιατρών της Ελευσίνας και του Θριασίου, έχουν διαπιστωθεί -και αποδόθηκαν στο υποβαθμισμένο περιβάλλον- αυξημένες αναπνευστικές, δερματολογικές, οφθαλμολογικές καθώς και καρδιολογικές παθήσεις στα παιδιά και στους εργαζόμενους.
Η ατμόσφαιρα της περιοχής είναι αποπνικτική από τις δυσοσμίες που προέρχονται από καύσεις διαφόρων χημικών. Παρουσιάζεται αυξημένη ρύπανση στην ατμόσφαιρα, στη θάλασσα και στο έδαφος σε μια περιοχή 100 τετραγωνικών χλμ. (Ελευσίνα, Ασπρόπυργος, Μάνδρα, κ.λπ.), όχι μόνο από την ΠΕΤΡΟΛΑ αλλά και από τη λειτουργία των διυλιστηρίων του Ασπροπύργου, των τεσσάρων διαλυτηρίων πλοίων, των εγκαταστάσεων των εταιρειών που αποθηκεύουν και διακινούν υγρά και αέρια καύσιμα, των ναυπηγείων, των τριών μονάδων αναγέννησης ορυκτελαίων και παραγωγής ασφαλτικών προϊόντων κ.λπ.
Ολα αυτά σε μια περιοχή όπου εξακολουθούν και ζουν και δουλεύουν πάνω από 100.000 κάτοικοι….
Την 1/9/92 σημειώνεται έκρηξη στη μεγάλη μονάδα διύλισης της ΠΕΤΡΟΛΑ, με 14 νεκρούς και 10 τραυματίες. Παρά τις δηλώσεις της τότε κυβέρνησης ότι θα μελετηθούν τα αίτια του ατυχήματος και η επικινδυνότητα κάθε μονάδας ξεχωριστά, δύο μήνες αργότερα ανανεώνονται όλες οι άδειες διακίνησης και εμπορίας, ενώ δύο χρόνια αργότερα αθωώνονται και οι υπεύθυνοι για το ατύχημα.
Το σημερινό ζήτημα
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι όλα όσα αναφέρθηκαν προηγούμενα αποτελούν και το σημερινό λόγο που κινητοποιούνται οι κάτοικοι της περιοχής. Η λογική του κέρδους όμως φαίνεται ότι δεν έχει σταματημό… Αυτό που συζητιέται σήμερα είναι μια νέα επέκταση της ΠΕΤΡΟΛΑ σε μια περιοχή που παλιότερα είχε χαρακτηριστεί αγροτική-δασική. Η περιοχή αυτή συνορεύει με το εργοστάσιο της Πυρκάλ και αποτελεί ζώνη ασφαλείας ανάμεσα στην Πυρκάλ και την ΠΕΤΡΟΛΑ.
Η σχεδιαζόμενη επέκταση μετατρέπει την περιοχή σε βραδυφλεγή βόμβα που κυριολεκτικά βρίσκεται στην είσοδο της Ελευσίνας, απειλώντας τις ζωές χιλιάδων κατοίκων. Ας σημειωθεί επίσης ότι η περιοχή της Ελευσίνας παρουσιάζει μεγάλη σεισμογένεια, γεγονός που κάνει την κατάσταση ακόμα πιο επικίνδυνη. Ενα ατύχημα λοιπόν θα μπορούσε κάλλιστα να μετατρέψει την περιοχή σε κρανίου τόπο!
Σε ό,τι αφορά το περιβάλλον, εξάλλου, η σχεδιαζόμενη επέκταση δείχνει ότι θα προστεθούν 16 νέες μονάδες, εκ των οποίων 6 παραγωγικές (απόσταξης κενού, θερμικής πυρόλυσης ασφάλτου, υδρογονοπυρόλυσης, υδροαποθείωσης νάφθας και αεριελαίου, υδρογόνου, γλύκανσης με αμίνες στην μονάδα κλασματικής απόσταξης). Η εγκατεστημένη ισχύς του θα αυξηθεί 6 φορές, η θερμική ισχύς του θα αυξηθεί 5,5 φορές, η κατανάλωση ισχύος θα αυξηθεί 7 φορές, η κατανάλωση ενέργειας θα ανέλθει στις 780 γιγαβατώρες. Το (εκσυγχρονισμένο) διυλιστήριο θα καίει 11 φορές περισσότερα καύσιμα, οι διαφυγές από τις νέες μονάδες θα διπλασιαστούν, τα αέρια απόβλητα θα αυξηθούν 9 φορές και θα εκλύονται 950.000 τόνοι τον χρόνο (αύξηση 350%) διοξειδίου του άνθρακα, που είναι η κύρια αιτία δημιουργίας του φαινομένου του θερμοκηπίου, που ευθύνεται για την κλιματική αλλαγή του πλανήτη.
Τίποτα δεν υπολογίζουν μπροστά στα κέρδη που πρόκειται να αποφέρει μια επένδυση εκατομμυρίων δολαρίων.
Αξίζει να αναφερθούμε στο απύθμενο θράσος με το οποίο επιχειρηματολογείται η νέα επέκταση. Επιστρατεύονται επιχειρήματα περί ανάπτυξης, νέων θέσεων εργασίας, περιβαντολλοντικού εκσυγχρονισμού κ.λπ. Ολα αυτά σε μια περιοχή που έχει γνωρίσει τα τελευταία χρόνια δραματική αύξηση της ανεργίας, και της συνακόλουθης φτώχειας. Ολα αυτά όταν είναι χαρακτηριστική η μείωση των θέσεων απασχόλησης στην ίδια την ΠΕΤΡΟΛΑ -το 1992 ήταν γύρω στις 1.200 για να φτάσουν το 1999 στις 550- παρά τις υποσχέσεις που δίνονταν κάθε φορά που οι επεκτάσεις προχωρούσαν.
Ολα αυτά όταν, εδώ και δεκαετίες οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αντιμετωπίζουν το Θριάσιο, και συνολικά τη Δυτική Αττική σαν σκουπιδοτενεκέ. Λύματα, βιομηχανίες, χωματερές και οποιαδήποτε άλλη παρόμοια δραστηριότητα… Όλα αυτά που θα έπρεπε να βρίσκονται εκτός της πόλης με ειδικές περιβαλλοντικές μελέτες για την κατασκευή και λειτουργία τους και μακριά από κατοικημένες περιοχές, χτίζονται δίπλα από τα σπίτια των κατοίκων για λόγους «μείωσης του κόστους
Όλα στο κεφάλαιο και όλα για το κεφάλαιο λοιπόν! Οι παραλίες, το έδαφος και ο αέρας, οι ζωές, η υγεία και το μέλλον των παιδιών μας είναι αναλώσιμα, προκειμένου να διογκώσουν ακόμα περισσότερο τα υπερκέρδη τους.
Να αντισταθούμε σε αυτή την πολιτική!
Η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη, από τη μαζική κινητοποίηση όλων των κατοίκων του Θριάσιου και των Δυτικών Συνοικιών. Δεν μπορούμε να βασιστούμε σε υποσχέσεις του κάθε βουλευτή «Καλοχαιρέτα», ούτε να επαναπαυτούμε στον «αγώνα των δημάρχων» ,ούτε στη λογική των ξεχωριστών κομματικών συγκεντρώσεων .ΑΛΛΩΣΤΕ Ο Ο ΕΝΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΔΩΣΕ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΤΙΣ ΠΡΟΓΟΥΜΕΝΕΣ ΦΟΡΕΣ.
Για να βάλουμε φρένο σε αυτή την πολιτική που ρημάζει τον τόπο μας και καταστρέφει το περιβάλλον και τις ζωές μας, απαιτείται η πλατύτερη δυνατή συσπείρωση όλων. Να οργανώσουμε την πάλη μας μέσα από ανοιχτές Επιτροπές Κατοίκων σε κάθε δήμο και συνοικία. Όπως έκαναν οι κάτοικοι των Δυτικών Συνοικιών και απέτρεψαν την μεταφορά της λυματολάσπης στη χωματερή των Α.Λιοσίων.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ν.
