1968, Γαλλία, Παρίσι... Η κατάσταση στα Πανεπιστήμια είναι τεταμένη... Στις 22 Μαρτίου στο Πανεπιστήμιο Ναντέρ 150 φοιτητές μαζί με μουσικούς και ποιητές διοργανώνουν συνάντηση για τα προβλήματα της Γαλλικής κυβέρνησης ενώ μετά είχαν προγραμματίσει συναυλίες και δρώμενα... Ο πρύτανης του Πανεπιστημίου, αντίθετος με τους φοιτητές, καλεί την αστυνομία, η οποία εισβάλει στον χώρο και μετά από συγκρούσεις συλλαμβάνει και τους 150 φοιτητές ενώ τραυματίζονται αρκετοί από αυτούς. Οι συγκρούσεις μεταξύ των Αρχών και των φοιτητών στο Πανεπιστήμιο της Ναντέρ είναι συνεχείς τους επόμενους μήνες με αποτέλεσμα στις 2 Μάη η διοίκηση του Πανεπιστημίου να αποφασίσει το κλείσιμό του.
Η είδηση ταξιδεύει γρήγορα και οι φοιτητές της Σορβόννης συναντώνται στις 3 Μάη και αντιτάσσονται στο κλείσιμο της σχολής και στην πιθανή αποβολή των 150 φυλακισμένων φοιτητών του Πανεπιστημίου της Ναντέρ. Στις 6 Μάη η Εθνική Ένωση Φοιτητών μαζί με την Ένωση Πανεπιστημιακών Καθηγητών καλούν σε πορεία όσους θέλουν αν εναντιωθούν στην εισβολή της αστυνομίας στην Σορβόννη. Σε μια μεγαλειώδη πορεία με την συμμετοχή 20000 ανθρώπων , φοιτητές, καθηγητές και απλός κόσμος κατευθύνθηκε στην Σορβόννη που ήταν κλειστή από δυνάμεις της αστυνομίας. Μόλις η πορεία έφτασε εκεί οι δυνάμεις της αστυνομίας επιτέθηκαν στους διαδηλωτές, οι οποίοι έφτιαξαν πρόχειρα οδοφράγματα. Πολλοί φοιτητές τραυματίστηκαν ενώ εκατοντάδες συνελήφθησαν. Στις 6 Μάη στις διαδηλώσεις μπαίνουν και οι μαθητές οι οποίοι μαζί και με εργαζόμενους και με φοιτητές και καθηγητές απαιτούν:
- την απόσυρση όλων των ποινικών κατηγοριών εναντίον των συλληφθέντων φοιτητών
- την απόσυρση της αστυνομίας από το Πανεπιστήμιο
- το άνοιγμα των Πανεπιστημίων της Ναντέρ και της Σορβόννης από τις Αρχές.
Οι φοιτητές γυρίζουν όμως γρήγορα στις πανεπιστημιουπόλεις του Παρισιού μετά από ψεύτικες διαβεβαιώσεις των αρχών ότι τα αιτήματά τους έγιναν δεκτά από την κυβέρνηση. Φτάνοντας εκεί βρήκαν τις σχολές ακόμα κλειστές... Φυσικά και δεν έκατσαν με σταυρωμένα τα χέρια... Στις 10 Μάη ένα τεράστιο πλήθος κόσμου μαζεύτηκε στην αριστερή μεριά του Σηκουάνα και όταν οι Αρχές τους απαγόρευσαν να διασχίσουν το ποτάμι οι συγκρούσεις άρχισαν. Εκατοντάδες οδοφράγματα σηκώθηκαν και οι συγκρούσεις μαίνονταν. Στις 2 το βράδυ η αστυνομία επιτίθεται στους διαδηλωτές μετά την αποτυχία διαπραγματεύσεων. Οι συγκρούσεις συνεχίζονται μέχρι το πρωί της άλλης μέρας, ενώ αποτέλεσμα ήταν να συλληφθούν χιλιάδες φοιτητές ενώ εκατοντάδες μεταφέρθηκαν τραυματίες στα νοσοκομεία. Τα γεγονότα έκαναν το γύρo του κόσμου μέσα από τις τηλεοράσεις και χιλιάδες κόσμου σε πολλές μεριές του πλανήτη βγήκαν στους δρόμους για να συμπαρασταθούν στους φοιτητές του Παρισιού. Η σκληρή στάση της Κυβέρνησης προκάλεσε αλληλεγγύη για τους φοιτητές ενώ η Γενική Εργατική Ομοσπονδία και ο Σύνδεσμος Μηχανικών προανήγγειλαν γενική απεργία για τις 13 Μάη.
Εκείνη η Δευτέρα έμεινε στην μνήμη όλου του κόσμου. Πάνω από 1000000 απεργών και φοιτητών κατέβηκαν στους δρόμους του Παρισιού και αυτό είχε ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση των κρατούμενων φοιτητών και την επαναλειτουργία της Σορβόννης. Μόλις το Πανεπιστήμιο άνοιξε οι φοιτητές το κατέλαβαν και το ανακηρύξαν «Λαϊκό Πανεπιστήμιο» ενώ πάνω από 400 λαϊκές επιτροπές στήθηκαν σε όλα τα πανεπιστήμια του Παρισιού για εκφράσουν την διαμαρτυρία των φοιτητών κατά του Γαλλικού συστήματος και κατά της Γαλλικής Κυβέρνησης.
Τον δρόμο των φοιτητών τον ακολούθησαν και οι εργαζόμενοι τις επόμενες μέρες κάνοντας καταλήψεις των εργοστασίων. Ξεκίνησαν τις κινητοποιήσεις κάνοντας καθιστική διαμαρτυρία στις αεροπορικές εγκαταστάσεις κοντά στην πόλη Νανσύ στις 14 Μάη ενώ τους ακολούθησαν οι εργαζόμενοι του εργοστασίου της Renault . Μέχρι τις 17 Μάη πάνω από 50 εργοστάσια ήταν κλειστά ενώ οι απεργοί ξεπερνούσαν τους 20000. Τις επόμενες μέρες είχαμε την γιγάντωση των απεργιακών κινητοποιήσεων 1000000 απεργοί στις 18 Μάη, ενώ την επόμενη μέρα οι απεργοί έφτασαν τα 2000000 και τις επόμενες μέρες 10000000 (κάτι παραπάνω από τα 2/3 των εργατών της Γαλλίας.) Τα αιτήματα των απεργών ήταν οι υψηλότεροι μισθοί και την παραίτηση του Γάλλου προέδρου Ντε Γκώλ. Στις 30 Μάη εκατοντάδες χιλιάδες Γάλλων διαδήλωσαν με κύρια συνθήματα: «Αντίο Ντε Γκώλ!!!», «Απαγορεύεται το Απαγορεύεται», «Το αφεντικό έχει εσένα ανάγκη, όχι εσύ αυτό», «Ήρθα, είδα, πίστεψα...» και πολλά άλλα. Η κυβέρνηση ήταν υπό διάλυση και ο Ντε Γκώλ βλέποντας πως δεν έχει αρκετές στρατιωτικές δυνάμεις να τον βοηθήσουν, ενώ υπήρχε σχέδιο διαφυγής από την χώρα έτοιμο, αναγκάστηκε την επόμενη μέρα 1 Ιουνίου να προκηρύξει εκλογές για τις 23 Ιουνίου. Οι εργάτες άρχισαν να γυρνάνε στις δουλείες τους ενώ σε πολλά εργοστάσια η αστυνομία επενέβη για ναι να ανοίξουν και πάλι...
Πέρασαν 40 χρόνια από τότε αλλά η φωτιές που άναψαν οι φοιτητές και οι εργαζόμενοι στα οδοφράγματα στο Παρίσι το 68 είναι κα παραμένουν ανοιχτές. Ο λαός πρέπει να βαδίσει στα βήματα των Γάλλων συναδέλφων του και να ανατρέψει τις προσπάθειες της εκάστοτε Κυβέρνησης. Πρέπει να ενωθούμε όλοι για να ανατρέψουμε τα σχέδια της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και για το ασφαλιστικό αλλά και για τις αλλαγές που θέλουν να κάνουν στην Παιδεία. Έτσι λοιπόν όλοι ενωμένοι, εργάτες, μαθητές, φοιτητές, στους δρόμους να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας.... Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Μάης του 68!!!!
Μιχάλης Σοφιανός
*Τα ιστορικά στοιχεία είναι από την διεύθυνση www.wikipedia.org
