Φτάσαμε επιτέλους στον περιβόητο και πολυαναμενόμενο Σεπτέμβρη. Ήρθε η ώρα να δούμε κατά πόσο η υποβόσκουσα οργή και αγανάκτηση θα βγει στο προσκήνιο, κατά πόσο θα σηκώσουμε κεφάλι αρνούμενοι να δεχτούμε το μονόδρομο που προσπαθούν να μας επιβάλουν. Όλο αυτό το διάστημα οι εξελίξεις στο Μετρό δεν έλειψαν από το προσκήνιο. Κρίνουμε σκόπιμο να αναφέρουμε ορισμένα σημεία από έναν αγώνα που έχει ξεκινήσει από τα μέσα Ιουνίου.
• Την Δευτέρα (14/6) η διοίκηση της εταιρείας ανακοινώνει ότι δεν θα μετατρέψει σε αορίστου τις συμβάσεις 286 νεοπροσληφθέντων και στην ουσία τους απολύει.
• Μετά την ανακοίνωση των απολύσεων, την Τρίτη (15/6) εκατοντάδες εργαζόμενοι καταλαμβάνουν το κτήριο της διοίκησης και κρατούν σε ομηρία το συμβούλιο των διευθυντών που συνεδρίαζε εκείνη την ημέρα πάνω από τρεις ώρες.
• Από την Τετάρτη μέχρι και την Παρασκευή το μετρό κλείνει μετά από κοινή απόφαση για απεργία και των τριών Σωματείων που υπάρχουν στο μετρό. Τις τρεις ημέρες της απεργίας οι συνεδριάσεις των διοικητικών συμβουλίων των σωματείων μετατρέπονταν από εκατοντάδες εργαζόμενους σε ανοιχτές συνελεύσεις και κατέληγαν σε αποφάσεις για την συνέχεια της απεργίας μέχρι και τη Δευτέρα 21/6.
• Οι εκλεγμένοι όμως συνδικαλιστές, εκπαιδευμένοι οι περισσότεροι στο πανεπιστήμιο της ΓΣΕΕ, συγκάλεσαν, στα μουλωχτά, συμβούλιο την Κυριακή και εκμεταλλευόμενοι την απουσία του κόσμου κατάφεραν να αναστείλουν την απεργία με αιτιολογία την απειλή για ασφαλιστικά μέτρα της εταιρείας και την αλλαγή της διάθεσης του γραμματέα του υπουργείου (του ίδιου γραμματέα που τους είχε διώξει με τις κλωτσιές) που τώρα πια αποδεχόταν να μιλήσει με το Σωματείο αλλά ως «δια μαγείας» και παρά το «κανονισμένο ραντεβού» αυτός έλειπε...