Εμείς (οι τυχεροί) που έχουμε θέα αυτή τη πλατεία σίγουρα χαιρόμαστε, αλλά χαίρονται και τα παιδιά που επιτέλους είδα να κυλιούνται στο γκαζόν. Κάθομαι και τα χαζεύω από το μπαλκόνι.
Δυστυχώς όμως βλέπω κι άλλα από εκεί ψηλά. Βλέπω σκυλιά με συνοδούς, που τα αφήνουν ελεύθερα να κάνουν τις ανάγκες του μέσα στο γκαζόν, στο οποίο μετά από λίγο μπορεί κάποιο παιδί να κάνει τούμπες.
Και θα μου πείτε τώρα, τι απαίτηση έχω από ένα σκυλί να μάθει κανόνες υγιεινής; Μα δεν έχω καμία απαίτηση από τα δύστυχα τα ζωντανά, που ψάχνουν το πιο φυσιολογικό: να κάνουν την ανάγκη τους στο χώμα και όχι στο μπετό.
Και ας ξεκαθαρίσω τη θέση μου εδώ. Αγαπώ τόσο πολύ τα σκυλιά και γενικά τα ζώα, που δεν θέλω να έχω. Οξύμωρο; Κι όμως δεν είναι. Η πόλη μας και ο τρόπος ζωής μας δε προσφέρεται για κατοικίδια. Τα καταδικάζουμε να ζουν περιορισμένα, με κανόνες, χωρίς να μπορούν να τρέξουν, να παίξουν.
Γι' αυτό οι απαιτήσεις μου περιορίζονται στους συνοδούς τους.
Υιοθετώντας ένα κατοικίδιο πρέπει να ξέρεις και τις υποχρεώσεις σου και τα δικαιώματα του κατοικιδίου αλλά και τα δικαιώματα όλων όσων βρίσκονται γύρω σου.
Είναι δικαίωμα σου λοιπόν να το βγάζεις βόλτα και να το αφήνεις ελεύθερο να τρέξει, αλλά είναι υποχρέωσή σου να φροντίσεις αυτό το δικαίωμα να μη καταπατά τα δικαιώματα των άλλων.
Να προσέχεις να μην ενοχλεί κανέναν και να μαζεύεις τις ακαθαρσίες του, γιατί εκεί θα παίξουν και τα παιδιά μας, θα περπατήσουμε κι εμείς. Σκέψου το αλλιώς... έφερα ποτέ εγώ το παιδί μου να κάνει την ανάγκη του στο σπίτι σου; Εσύ γιατί το κάνεις στο δικό μου.
Και τώρα θα μου πεις η πλατεία είναι το σπίτι σου; Ναι είναι. Αλλά είναι και δικό σου. Είναι όλων μας και αυτό μας καθιστά όλους υπεύθυνους.
Δεν λέω βέβαια να απαγορεύσουν τα σκυλιά. Προς Θεού. Απλά οι συνοδοί να σκεφτούν λιγάκι παραπάνω και τις ανάγκες των παιδιών. Δεν είναι κακό να έχουν μια σακουλίτσα μαζί τους, για να μαζεύουν τις ακαθαρσίες των κατοικιδίων. Σκοπός δεν είναι να περιθωριοποιήσουμε τα κατοικίδια, αλλά αν αρχίσουμε και περιορίζουμε τα παιδιά μας λόγω βρωμιάς, μάλλον θα πρέπει να περιθωριοποιήσουμε τους συνοδούς.
Ξέρω ότι δεν είναι εύκολο να κάνεις "παρατήρηση", γιατί το πιο πιθανό είναι όχι μόνο να μην ακούσεις συγγνώμη ή ένα απλό έχετε δίκιο, αλλά να σε βρίσουν πολύ άσχημα. Εγώ θα πάρω τα ρίσκα μου πάντως, γιατί αν δεν υποστηρίξουμε εμείς το σπίτι μας, ποιος θα το κάνει; Θα προσπαθήσω όσο περνάει από το χέρι μου να περιορίσω την αναισθησία. Εσείς;
Με εκτίμηση
Χριστίνα