Τη Δευτέρα, 3/11, 8.000 κρατούμενοι των φυλακών της χώρας ξεκίνησαν αποχή συσσιτίου (άρνηση λήψης,δηλαδή, του φαγητού που τους χορηγείται από τη φυλακή και λήψη δικού τους, εφόσον διαθέτουν), ενώ από την Παρασκευή 7/11 περίπου 5.000 ξεκίνησαν απεργία πείνας. Η κινητοποίηση πραγματοποιείται σε 21 φυλακές (Κορυδαλλού, Τρικάλων, Λάρισας, Βόλου, Αλικαρνασσού, Δομοκού, Γρεβενών, Μαλανδρίνου, Ναυπλίου, Πάτρας, Χίου, Χανίων, Ιωαννίνων, Αυλώνα, Κέρκυρας, Ελαιώνα Θήβας (γυναικείες), Χαλκίδας, Διαβατών, Κομοτηνής, Αμφισσας, Νεάπολης Κρήτης). Στην Αμφισσα και στα Τρίκαλα, 19 κρατούμενοι «έραψαν» το στόμα τους. Οι γυναίκες κρατούμενες στις φυλακές του Ελαιώνα δημοσιοποίησαν την πρόθεσή τους να ξεκινήσουν και απεργία δίψας. Φαίνεται πως η κατάσταση στα λεγόμενα «σωφρονιστικά ιδρύματα» έχει φτάσει στα όριά της, όσον αφορά τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης εκεί, το όργιο βίας και τρομοκρατίας που ασκείται από τις επίσημες αρχές, τις συνθήκες υγιεινής, την παροχή και διακίνηση ναρκωτικών, τον εξευτελισμό της αξιοπρέπειας και γενικότερα μια κατάσταση που κάθε άλλο παρά... «σωφρονισμό» και «κοινωνική επανένταξη» (!) θυμίζει.
Διαφορετικά απ’ το παρελθόν, όταν κατά καιρούς ξεσπούσαν «εξεγέρσεις απελπισίας» απ’ τους κρατούμενους, σήμερα αυτοί επέλεξαν την απεργία πείνας ως μέσο για την ικανοποίηση 16 βασικών αιτημάτων τους (συμπυκνώνοντας τα 45 αρχικά). Τα σημαντικότερα απ’ αυτά τα αιτήματα θα μπορούσαμε να τα εντάξουμε στην αντίθεση στις παρακάτω καταστάσεις που χαρακτηρίζουν τη ζωή των κρατουμένων:
· Σε μια κατάσταση συνεχούς ποινικοποίησης, όπου μέσω των «πειθαρχικών ποινών» -των οποίων ζητείται η κατάργηση ή, έστω, η μη προσμέτρηση στο συνολικό χρόνο κάθειρξης-, που μπορεί να «πέφτουν για ψύλλου πήδημα» (ένα «ρε» σε σωφρονιστικό υπάλληλο αρκεί, για παράδειγμα), παρατείνεται ο χρόνος φυλάκισης, δημιουργώντας ένα κλίμα μόνιμης απειλής και τιμωρίας για πράξεις για τις οποίες δεν έχουν καταδικαστεί, ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται η συμφόρηση των φυλακών. Εδώ εντάσσεται και το αίτημα για μείωση του χρόνου προφυλάκισης (φυλάκιση χωρίς να έχει πραγματοποιηθεί ακόμα δίκη) από τους 18 στους 12 μήνες.
· Στις συνθήκες διαβίωσης και υγιεινής. Απαιτείται έτσι πλήρης, μόνιμη και 24ωρη ιατρική κάλυψη και σεβασμός στους ασθενείς. Δημιουργία και βελτίωση επαρκών χώρων υγιεινής (λουτρά και τουαλέτες). Αμεση ένταξη του νοσοκομείου και του ψυχιατρείου των φυλακών Κορυδαλλού στο ΕΣΥ, με πρόβλεψη πτερύγων για τις γυναίκες και τους ανήλικους, που τώρα δεν υπάρχουν. Αμεση μεταφορά των ασθενών σε δημόσια νοσοκομεία, με ασθενοφόρα και όχι σε κλούβες δεμένοι πισθάγκωνα. Στο πλαίσιο αυτό τίθενται και αιτήματα που θα συμβάλουν στην αποσυμφόρηση των φυλακών (μείωση των ποινών κατά 3 έτη, υπό όρους απόλυση στα 3/7 της ποινής για όλους, ελάχιστο όριο έκτισης για απόλυση υπό όρους σε περίπτωση ισοβίων στα 12 χρόνια). Απαιτείται επίσης ο εξανθρωπισμός των συνθηκών μεταγωγών και η βελτίωση των χώρων κράτησης.
· Σε μια κατάσταση που βαθαίνει την απομόνωση από την κοινωνία και τα συμβαίνοντα σ’ αυτήν. Ζητείται έτσι η κατάργηση του λεγόμενου «άβατου» των φυλακών, η ελεύθερη πρόσβαση των κοινωνικών και πολιτικών φορέων, δικηγορικών συλλόγων, Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου και ΕΙΝΑΠ, οργανώσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα, Μ.Κ.Ο. και διεθνών οργανισμών στις φυλακές, η ελεύθερη διακίνηση πολιτικών και επιμορφωτικών εντύπων, χωρίς καμία εξαίρεση. Το να μη χτιστούν νέες φυλακές, απομονωμένες από τον ιστό των πόλεων. Ζητείται η διεύρυνση του θεσμού του ελεύθερου επισκεπτηρίου σε ανθρώπινες συνθήκες. Το δικαίωμα στην εργασία και η πρόσβαση σε δημιουργικές δραστηριότητες, στη φοίτηση σε σχολεία, η χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών, η εφαρμογή χωρίς διακρίσεις και εξαιρέσεις της χορήγησης αδειών, αναστολών κ.ο.κ. και η αύξηση των ημερών άδειας.
Παράλληλα ζητούν την κατάργηση των φυλακών ανηλίκων και την καθιέρωση άλλων «ανοικτών δομών».
Σήμερα υπάρχουν στη χώρα μας περίπου 13.000 κρατούμενοι, σε φυλακές χωρητικότητας των 7.500. Οι μισοί περίπου απ’ αυτούς (45%) είναι αλλοδαποί που ήρθαν στη χώρα μας προς αναζήτηση... καλύτερης τύχης. Το 28% των κρατουμένων δεν έχει καταδικαστεί (!), όντας... προφυλακισμένοι. Το 41% είναι καταδικασμένοι για υποθέσεις χρήσης ναρκωτικών. Ιδιαίτερα αυξημένοι είναι επίσης τα τελευταία χρόνια και οι θάνατοι από χρήση ναρκωτικών, όπως και οι αυτοκτονίες και τα θανατηφόρα... ατυχήματα.
Προϊόντα και θύματα ταυτόχρονα (στην πλειονότητά τους) του ίδιου του συστήματος της εκμετάλλευσης, ενός συστήματος που εξαθλιώνει και περιθωριοποιεί, που «καταδικάζει» τα αποτελέσματα, αφήνοντας ανέπαφες τις αιτίες, ενός συστήματος που γεννά, αναπαράγει και τροφοδοτεί το έγκλημα (τόσο το «νόμιμο» και κυρίαρχο όσο και το «παράνομο), οι κρατούμενοι κάθε άλλο παρά «επανεντάσσονται στην κοινωνία» κάτω από τέτοιες συνθήκες. Το αντίθετο! Βαθαίνει ακόμα περισσότερο η περιθωριοποίηση και η ώθηση προς «παραβατικές συμπεριφορές».
Τα αιτήματα των κρατουμένων είναι σε γενικές γραμμές δίκαια και πρέπει να ικανοποιηθούν. Απέναντι στην εξαθλίωση, τη συνεχή ποινικοποίηση, την απομόνωση, το βάθεμα της περιθωριοποίησης. Και να υποστηριχθούν πλατύτερα, από πρωτοβουλίες συλλογικοτήτων και οργανώσεων, σωματεία εργαζομένων, φοιτητικούς συλλόγους, κινήσεις γειτονιάς.
Το ισχύον σύστημα βέβαια –στην Ελλάδα και διεθνώς– ποτέ δεν το χαρακτήρισαν οι «ανθρώπινες» φυλακές. Τέτοιες ποτέ δεν υπήρξαν, ενώ ήταν πολλαπλάσια χειρότερες απέναντι στους πραγματικούς τους εχθρούς, στα λαϊκά απελευθερωτικά κινήματα δηλαδή, σ’ όσους αγωνίζονται και αντιστέκονται.
Την ίδια στιγμή που οι εργαζόμενοι, η νεολαία, οι συνταξιούχοι, οι αγρότες, οι μετανάστες, οι κάτοικοι συνοικιών και χωριών, οι απεργοί -ο ίδιος ο λαός δηλαδή- βρίσκονται μονίμως αντιμέτωποι με ΜΑΤ, φακελώματα, τρομονόμους, απαγορεύσεις και κάθε μορφής κρατική τρομοκρατία, η υπεράσπιση των στοιχειωδέστερων δημοκρατικών δικαιωμάτων αποκτά ιδιαίτερη αξία.
Εκδήλωση για την κατάσταση στις φυλακές
Πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 6/11, στο στέκι «Nosotros», στην Αθήνα με πρωτοβουλία της συλλογικότητας «Κραυγή Ελευθερίας». Κεντρικοί ομιλητές ήταν: Η δικηγόρος Γιάννα Κούρτοβικ εκ μέρους του «Δικτύου για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα», η οποία, αφού αναφέρθηκε στις προηγούμενες εξεγέρσεις που είχαν χαρακτηριστικά «αυθόρμητου ξεσπάσματος», αντέτεινε τον οργανωμένο χαρακτήρα της σημερινής κινητοποίησης. Μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στην άθλια κατάσταση που επικρατεί στις φυλακές, στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των κρατουμένων και στη συνάντηση Επιτροπής για τα δικαιώματα των κρατουμένων με τον υπουργό Δικαιοσύνης Χατζηγάκη, όπου απέσπασαν διάφορες υποσχέσεις. Ο Βασίλης Καρύδης (εγκληματολόγος – καθηγητής πανεπιστημίου) κατήγγειλε τη λογική περί «φυλακών εγκλεισμού», αναφέρθηκε στις συνέπειες του εγκλεισμού στους ανήλικους, στην κατάσταση των «αλλοδαπών» και των τοξικομανών και τόνισε την ανάγκη αξιοποίησης των νόμιμων δυνατοτήτων διαμαρτυρίας καθώς και άλλων φορέων (πχ. Συνήγορος του Πολίτη). Ο Φιλήμωνας Πατσάκης από την «Κραυγή Ελευθερίας» υποστήριξε τον «αδιαμεσολάβητο» χαρακτήρα του αγώνα, αντιτάχθηκε σε απόπειρες «κοινοβουλευτικοποίησής» του και υπεράσπισε την ανάγκη δημιουργίας «μετωπικών σχημάτων που θα δρουν με, και όχι για, τους κρατούμενους.
Στη συνέχεια ακουστήκαν μαγνητοφωνημένες τοποθετήσεις των κρατουμένων Βαγγέλη Πάλλη (όπου εξήγησε αναλυτικά τα 16 αιτήματα των κρατουμένων) και Μιχάλη Μακρυγιάννη. Στην εκδήλωση είχαν κληθεί οι οργανώσεις ΝΑΡ, ΚΚΕ(μ-λ), Ε.Ε.Κ. και Κόντρα, ενώ παρέμβηκε η Πρωτοβουλία για τα δικαιώματα των κρατούμενων. Η παρέμβαση τους σε γενικές γραμμές εστιάστηκε στη συνολικότερη πολιτική κρατικής τρομοκρατίας σε βάρος των εργαζόμενων και του λαού, στην υπεράσπιση των δίκαιων αιτημάτων των κρατούμενων, στο πλαίσιο της υπεράσπισης των δημοκρατικών δικαιωμάτων, στην ανάγκη πλατιάς απεύθυνσης σε συλλογικότητες και σωματεία και στη συμφωνία σ’ έναν ευρύτερο συντονισμό. Ακολούθησε συζήτηση και παρεμβάσεις, ενώ απ’ όλους συμφωνήθηκε η ανάγκη ενός συντονισμού με κινηματικά χαρακτηριστικά για το ζήτημα.
Συνυπογράφτηκε το κείμενο των συλλογικοτήτων και οργανώσεων (Αντιεξουσιαστική Κίνηση, ΝΑΡ, ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ, ΟΚΔΕ Σπάρτακος, ΕΕΚ, Κόντρα, Κομμουνιστική Ανανέωση, Κομμουνιστική Ανασύνταξη,ΚΚΕ(μ-λ)) για συγκρότηση κοινής δράσης αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατουμένων των φυλακών της χώρας, με μια λογική πλατιάς και κινηματικής υπεράσπισης του αγώνα αυτού, στο πλαίσιο της υπεράσπισης των δημοκρατικών δικαιωμάτων συνολικότερα.
Παρά την ένσταση σε συνθήματα του τύπου «Αμεση δράση σήμερα για μια κοινωνία χωρίς φυλακές αύριο» που περιλήφθηκε στο κείμενο και σε σχετική αφίσα, (τέτοιου τύπου υπεραπλουστευτικά συνθήματα δεν αντιστοιχούν καν στα ίδια τα αιτήματα των κρατουμένων, τα οποία στοχεύουν σε βελτίωση των συνθηκών στις φυλακές και όχι στην... κατάργησή τους ή έστω σε λογική προοπτικής κατάργησής τους), είναι ξεκάθαρο ότι εδώ το κύριο ζήτημα δεν είναι ν’ ανοίξει μια ιδεολογικού τύπου συζήτηση σχετικά με τις φυλακές και τον ρόλο τους, σε αυτήν ή στη μελλοντική κοινωνία, μέχρι κάποτε να εκλείψουν, αλλά η υπεράσπιση του συγκεκριμένου αγώνα, στη λογική που αναφέρονται παραπάνω.
Ανοικτή επιστολή κρατουμένων προς τον υπουργό
(και προς... όλους, θα συμπληρώναμε)
«...Θέλουμε να διαχειριστούμε εμείς τον αγώνα μας. Να μιλάμε εξ ονόματός μας με το όνομά μας. Ζητούμε να γίνει συνάντηση του υπουργού με την ΕΚΛΕΓΜΕΝΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ των κρατουμένων που εκφράζουν το σύνολο των κρατουμένων και είναι οι πραγματικοί εκπρόσωποι των κρατουμένων....».
Συμπέρασμα: Αδιαμεσολάβητος αγώνας. Σωστά αναφέρεται στο κείμενο της Κοινής δράσης αλληλεγγύης, που αναφέραμε παραπάνω. Εχει γίνει... κατανοητό αυτό απ’ όλες τις επιτροπές και πρωτοβουλίες που συγκροτηθήκαν και δραστηριοποιούνται γύρω από την κινητοποίηση των κρατουμένων;
Εδώ μπορείτε να διαβάσεται το κείμενο που συνυπογράφουν οι οργανώσεις:
ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου