«ΑΞΙΖΕΙ ΦΙΛΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΚΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΦΩΤΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΣΕ ΚΑΨΕΙ»

"Ως Μαθητές των Χανίων, αποφασίσαμε την πραγματοποίηση πορείας την ημέρα της εθνικής επετείου για τον εορτασμό του «ΟΧΙ», κατά την διάρκεια της παρέλασης των σχολείων και των τμημάτων στρατού. Μετά από την σύγκρουσή μας με τις δυνάμεις τις αστυνομίας, οι οποίες μας εμπόδισαν για την συνέχιση της πορείας έως την εξέδρα των επισήμων, η αστυνομία φρόντισε για την εκκένωση της εξέδρας και μετά καταφέραμε να σπάσουμε τον κλοιό των αστυνομικών.

Το Ιστορικό λέει Πέμπτη 28-10-10 και στις 11:00 αρχίζουν να συρρέουν μαθητές στην Βίλλα Κούνδουρου, σημείο συνάντησης. Μετά από πληροφορίες, ότι το μέρος και η ώρα συνάντησης έχει φτάσεις στις αστυνομικές αρχές των Χανίων, ετοιμάζεται μία επιχείρηση αντιπερισπασμού από τους μαθητές. Ασφαλίτες έκοβαν βόλτες στο πάρκο της Βίλλας Κούνδουρου και η απόφαση που πάρθηκε είναι η μεταφορά των μαθητών, ανά τμήματα 15 ατόμων, στο παλιό νοσοκομείο. Ομάδα 5 ατόμων ελέγχει την γύρω περιοχή για τυχόν αστυνομία και ασφάλεια, έως ότου και οι 600 περίπου μαθητές φτάνουν στο παλιό νοσοκομείο Χανίων. Το σύνθημα δίνεται και στις 12:15 αναχωρούμε με προορισμό την διασταύρωση Καλιτσουνίου και Παπανδρέου. Μέσα από στενά καταφέρνουμε και ξετρυπώνουμε. Αλυσίδες μεταξύ μας, με 7-8 άτομα ανά σειρά πιασμένοι αγκαζέ, στις 12:40 εισβάλλουμε στην παρέλαση, ανάμεσα από τα τμήματα του Εμπορικού Ναυτικού. Στα πρώτα 10 μέτρα, ΕΚΑΜίτες εμφανίζονται μπροστά μας για να μας σταματήσουν. η αποφασιστικότητά μας όμως σπρώχνει τα ΕΚΑΜ και συνεχίζουμε για άλλα 20 μέτρα όπου αναλαμβάνουν δράση και οι δυνάμεις των ΜΑΤ. Μαθητές και ΜΑΤ-ΕΚΑΜ έρχονται σε μία σύγκρουση για να σπάσει η αλυσίδα των δεύτερων. Μάταια όμως. Οι αστυνομικοί ζορίζονται και οι μαθητές σπάνε την αλυσίδα τους για λίγο, έως οι αστυνομική σπρώχνοντας βίαια τους μαθητές με τις ασπίδες στα στήθη μας ξανασταματάνε. Γονείς φωνάζουν από έξω απελπισμένοι "Αυτά είναι τα παιδιά μας" και καθηγητές μαζί με γονείς ρίχνονται στην μάχη ενάντια στον κλοιό των ΜΑΤ. Με βροχή χειροκροτημάτων και επιφωνημάτων, οι μαθητές προχωρούν σπρώχνοντας τους 35 αστυνομικούς με ευκολία. Ωστόσο έχουν απομακρυνθεί οι επίσημοι από την εξέδρα γιατί μας φοβήθηκαν. Μετά από πραγματική μάχη σώμα με σώμα, η αλυσίδα των αστυνομικών σπάει και οι μαθητές ξεχύνονται στον δρόμο ελεύθεροι φωνάζοντας συνθήματα. Κανένας δεν μπόρεσε να μας σταματήσει γιατί δεν φοβόμασταν, αλλά μας φοβόταν. Κατηφορίζοντας την Παπανδρέου, φτάνουμε στην αγορά, όπου τα τμήματα των παρελάσεων με τύμπανα μας υποδέχονται και πραγματοποιούμε καθιστική διαμαρτυρία. Εκεί λήγει και η επιτυχής πορεία της 28ης Οκτωβρίου. Αγώνας για τα δίκαια αιτήματά μας, που κανείς δεν ακούει. Ευχαριστούμε τους γονείς και τους καθηγητές οι οποίοι μας στήριξαν από την πρώτη στιγμή που αναλάβαμε δράση.

Σήμερα, ακόμα περιμένουμε το ενδιαφέρον της πολιτείας για τα αιτήματα που έχουμε εκφράσει τις τελευταίες δύο εβδομάδες και κανένα δεν έχει ικανοποιηθεί. Οι κινητοποιήσεις μας θα σταματήσουν για μικρό χρονικό διάστημα, με την προοπτική ότι θα ενταθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα, στην περίπτωση που δεν αρχίζουν να ικανοποιούνται τα αιτήματα.

Σε απάντηση όλων αυτών που κακώς θέλουν να μας κατηγορήσουν ότι, ότι κάνουμε, το κάνουμε προκειμένου να χάσουμε μάθημα, απαντάμε ότι σε καμία περίπτωση δεν επιζητούμε αιτήματα που αφορούν την παιδεία, και χάνουμε μάθημα για αυτό. Όλοι οι μαθητές είναι συνειδητοποιημένοι για αυτό που κάνουν και για ποιο πράγμα αγωνίζονται και δεν δεχόμαστε οποιαδήποτε άποψη που μόνο σκοπό έχει την υποβάθμιση των αγώνων μας για μια καλύτερη και πάνω από όλα δωρεάν παιδεία.

Μετά από πολλές αντιδράσεις εθνικιστών και εξωτερικών παραγόντων που ως μόνο σκοπό έχουν να σπιλώσουν την προσπάθειά μας, απαντάμε ότι σεβαστήκαμε πρώτα τους αγωνιστές του 1940 και με γνώμονα την θυσία τους, πράττουμε σήμερα. Ήταν εξ’ αρχής δύσκολο να αντιμετωπίσουμε την αστυνομία, αλλά εκείνη την στιγμή, η αποφασιστικότητα και τα όνειρα μα έδωσαν θάρρος και έτσι βγήκαμε νικητές.

Τα ΜΜΕ είναι ένας παράγοντας, που ποτέ δεν έδειξαν την αλήθεια. Αριθμούμε τις ανακρίβειες. Ο αστυνομικός έπεσε κάτω και απλά λέρωσε το σακάκι του, καθώς στην συνέχεια σηκώθηκε χωρίς κανένα πρόβλημα και γρατζουνιά. Η παρέλαση δεν σταμάτησε λόγω βροχής αλλά λόγω μαθητών οι οποίου πασχίζουν. Οι γονείς ήταν μαζί μας και φώναζαν «Μην τα χτυπάτε, είναι τα παιδιά μας» και κανένας δεν το ανέφερε.

Αισθανόμαστε μεγάλη ντροπή για τους επισήμους που μας γύρισαν την πλάτη τους φεύγοντας από την εξέδρα. Ωστόσο η συγκεκριμένη πράξη τους, τους φέρνει σε ακόμα πιο δύσκολη θέση. Οι μαθητές γνωρίζουν και ονειρεύονται.

«ΑΞΙΖΕΙ ΦΙΛΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΚΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΦΩΤΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΣΕ ΚΑΨΕΙ»"

πηγή: INDYMEDIA
φωτογραφίες: antigeitonies