Ένα ιστολόγιο προβληματισμού και ανταλλαγής απόψεων κατοίκων και συλλόγων του 4ου διαμερίσματος Αθήνας.
To mail μας:nikosth2004@yahoo.gr
Το ιστολόγιο του περιοδικού "Μήνυμα για όλους", κατοίκων στα Σεπόλια.
(To ποτάμι στο φόντο ΔΕΝ είναι ο Κηφισσός! Δυστυχώς! Θα μπορούσε όμως να ξαναγίνει έτσι!)

1/10/08

ΔΗΜΟΣΙΑ - ΔΩΡΕΑΝ - ΠΑΙΔΕΙΑ (Το άλλο με τον ...Τοτό το ξέρεται;)

Διαβάζοντας κάπου ένα άρθρο για τους μαθητές  ανάμεσα στα άλλα έγραφε ότι από φέτος υπάρχει εγκύκλιος που τους υποχρεώνει να επιστρέφουν τα βιβλία στο τέλος της χρονιάς. Στην αντίθετη περίπτωση θα είναι υποχρεωμένοι να τα πληρώνουν! Επειδή δεν είχε περισσότερα στοιχεία το έψαξα.
Η εγκύκλιος είναι η 65351/Γ2 της 19/5/08. Ρωτώντας γνωστούς και φίλους έμαθα ότι στα Χανιά πήγαν σε κάποια σχολεία να το "περάσουν" αλλά λόγω των αντιδράσεων μαθητών, γονιών και καθηγητών υποχώρησαν. Δεν μπόρεσα να μάθω αν επιχειρήθηκε και αλλού να ενημερώσουν για το ...θεάρεστο αυτό μέτρο.Έτσι στα μουλωχτά! Τώρα αν όλα αυτά τα συνδυάσουμε με τις προχθεσνές δηλώσεις Στυλιανίδη για τις αλλαγές στο εξεταστικό, την εφαρμογή της αυτοαξιολόγησης και τον "επαγγελματικό προσανατολισμό" μάλλον μας περιμένει ένας καυτός χειμώνας. Ή τουλάχιστον θα έπρεπε.
Σας παραθέτω έδώ σχετικό δημοσίευμα της "Καθημερινής" (27/5/08)


"Σχολικά βιβλία «δεύτερο χέρι» από του χρόνου

Στόχος, η εξοικονόμηση σημαντικών κονδυλίων

Του Αποστολου Λακασα


Βιβλίο από δεύτερο χέρι θα παίρνουν οι μαθητές από το 2008-2009. Το υπουργείο Παιδείας, σε μία προσπάθεια εξοικονόμησης κονδυλίων, ζητά από τους μαθητές να επιστρέφουν τα βιβλία σε άριστη κατάσταση έτσι ώστε να μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν. Το μέτρο της επιστροφής θα αρχίσει μάλιστα να εφαρμόζεται από τη φετινή σχολική χρονιά. Μόνο που, καθώς οι μαθητές δεν είχαν ενημερωθεί εγκαίρως, και θα έχουν λερώσει τα βιβλία τους, η φετινή «σοδειά» βιβλίων θα οδηγηθεί στην ανακύκλωση. Φέτος λοιπόν δεν θα τηρηθεί το «έθιμο» οι μαθητές να... γιορτάζουν το τέλος της σχολικής χρονιάς σκίζοντας ή και καίγοντας τα βιβλία τους.


Ειδικότερα, με εγκύκλιο του υπουργείου Παιδείας που εστάλη προς όλα τα γυμνάσια και τα λύκεια τονίζεται προς τους διευθυντές να ζητήσουν από τους μαθητές να επιστρέψουν τα βιβλία τους, ώστε αυτά να οδηγηθούν στην ανακύκλωση «προκειμένου να εξοικονομηθούν χρήματα, τα οποία και θα διατεθούν στις σχολικές επιτροπές για τη βελτίωση των σχολικών υποδομών». Από τον Σεπτέμβριο, «οι διευθυντές των σχολείων πρέπει να ενημερώσουν εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές για την επιστροφή των βιβλίων σε άριστη κατάσταση. Οι μαθητές οφείλουν να διατηρούν καθαρά τα σχολικά εγχειρίδια, τα οποία θα επιστραφούν με τη λήξη του σχολικού έτους και θα διανεμηθούν στους μαθητές που θα τους διαδεχθούν. Εξαιρούνται τα σχολικά εγχειρίδια που προορίζονται για χρήση μεγαλύτερη του ενός έτους (π. χ. βιβλία Πληροφορικής, τετράδια μαθητή, κ. ά.)», συμπληρώνει η εγκύκλιος.


Το μέτρο της επιστροφής των βιβλίων θα ξεκινήσει από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Καταρχήν βέβαια θα δοθεί βάρος στην ανακύκλωση, ενώ φυσικά δεν θα υπάρχουν κυρώσεις για όποιον δεν διατηρεί τα βιβλία του σε... άριστη κατάσταση (Σ.Σ. πάλι καλά!). Ο στόχος είναι διττός: Η καταστροφή των βιβλίων στο τέλος της χρονιάς «αποκαλύπτει την απουσία σεβασμού στην πνευματική αξία που εμπεριέχουν τα βιβλία. Επιπλέον, γίνεται σαφές ότι οι μαθητές δεν έχουν αντιληφθεί το δυσβάσταχτο οικονομικό βάρος που αποτελεί η έκδοση των σχολικών εγχειριδίων, ετησίως. Παράλληλα, καθίσταται αισθητή η έλλειψη οικολογικής παιδείας και ευαισθησίας», αναφέρει η εγκύκλιος. Ο υπ. Παιδείας κ. Ευριπίδης Στυλιανίδης δίνει βάρος και στην έγκαιρη προετοιμασία της σχολικής χρόνιας. Ηδη, την Παρασκευή στη Θεσσαλονίκη, θα παραληφθούν τα πρώτα βιβλία της επόμενης χρονιάς παρουσία του κ. Στυλιανίδη."


Είδατε με τι ωραία λόγια μεθοδεύεται η κατάργηση μιας κατάκτησης, που το να παίρνουν τα παιδιά δωρεάν τα βιβλία τους το θεωρούσαμε αυτονόητο;


"απουσία σεβασμού στην πνευματική αξία που εμπεριέχουν τα βιβλία" λέει η εγκύκλιος. Τώρα μάλιστα! Με το θέμα του σεβασμού του δικαιώματος της δωρεάν παιδείας από τις κυβερνησεις τι γίνεται; Που έχουν καταντήσει το σχολείο να το βλέπουν οι μαθητές σαν αγγαρεία ή σαν κάτι δευτερεύον σε σχέση με τα φροντιστήρια. Όσο για τη πνευματική αξία των βιβλίων είναι άλλοι πιο αρμόδιοι να μιλήσουν, αλλά από ότι ξέρω ακόμη και οπαδοί των "μεταρρυθμίσεων" τα έβγαλαν ακατάλληλα.


" δυσβάσταχτο οικονομικό βάρος που αποτελεί η έκδοση των σχολικών εγχειριδίων". Σε ποιούς τα λένε αυτά τώρα; Σε μας που με το που άνοιξαν τα σχολεία βάλαμε όλοι βαθιά το χέρι στη τσέπη. Και μη μας πουν ότι δεν υπάρχει χρήμα! Το παραμύθι αυτό πια δεν νομίζω ότι πιάνει, απλά έχουν άλλες προτεραιότητες οι άνθρωποι.


"η έλλειψη οικολογικής παιδείας και ευαισθησίας" ! Ιδιαίτερα στις δυτικές περιοχές της Αττικής όπου το περιβάλον είανι ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, πεντακάθαρο κ.λπ. κ.λπ.. 'Όταν όμως οι μαθητές σε κάποιες περιοχές μαζί με τους υπόλοιπους κάτοικους κινητοποιούνται για το περιβάλον τότε είναι "κοπανατζήδες", "αλήτες" και ΄γω δεν ξέρω τι άλλο.


Με λίγα λόγια το φαινόμενο του σκισίματος των βιβλίων και το πέταγμα τους στο δρόμο ούτε εμένα μου αρέσει. Εγώ κάτι που με ενοχλεί είτε δεν το παίρνω είτε, αν είμαι αναγκασμένος να το παραλάβω, το πετάω κατ΄ευθείαν στους κάδους απορριμάτων.


Και σας το λέει ένας άνθρωπος που χαρακτηρίζεται ως "βιβλιοφάγος", που προσπαθεί να εμφυσήσει στα παιδιά του την αξία του διαβάσματος και της σκέψης αλλά νιώθει ως μεγαλύτερο αντίπαλό του το σχολείο.
Αιτία για αυτή τη συμπεριφορά υπάρχει. Μήπως είναι καιρός να ασχοληθούμε με αυτή, να κοιτάμε το δάσος δηλαδή αντί το δέντρο; Για να αντιστρέψουμε  σε αυτούς που πράγματι είναι υπεύθυνοι για τα χάλια των σχολείων και της εκπαίδευσης τις κατηγορίες που εκτοξεύουν στα παιδιά; Γιατί εμείς είμαστε αυτοί που παράγουν τον πλούτο ( ή αλλιώς τα ...λεφτά!) και θα έπρεπε να έχουμε λόγο για το που πάει; Γιατί το σχολείο εδώ και πολλά χρόνια έπαψε να παιδεύει αλλά μας ...παιδεύει;


Δημήτρης Νέζης


30/9/08

Ακίνητη... Πολιτεία

ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΙ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ


Κάποιοι νέοι άνθρωποι δοκιμάζονται καθημερινά. Οι κινητικές τους δυσκολίες σκοντάφτουν στη δυσκαμψία των αρμοδίων της Πολιτείας. Στις σκληρές συνθήκες της αφιλόξενης πόλης για εκατοντάδες μαθητές με ειδικές ανάγκες και ικανότητες που φοιτούν στα δύο μεγάλα ενιαία γυμνάσια λύκεια της πρωτεύουσας στην Ηλιούπολη και στο Ιλιον, η βοήθεια από την Πολιτεία... αναζητείται ή εξαντλείται, όπως μας λένε και οι γονείς των παιδιών αυτών, στις προεκλογικές περιόδους, σε σπασμωδικές και πρόχειρες επεμβάσεις.












Ακόμη και τα πρόσφατα μετάλλια από τους Παραολυμπιακούς δεν στάθηκαν ώς αυτήν τη στιγμή ικανά να ευαισθητοποιήσουν τους υπεύθυνους στη Διεύθυνση Ειδικής Αγωγής.

«Η σχολική μας κοινότητα αδυνατεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες των παιδιών μας» λέει ο Μανώλης Δατσέρης, πρόεδρος του συλλόγου γονέων του σχολείου. «Οι ετήσιες επιχορηγήσεις δεν δίνονται έγκαιρα και στο σύνολό τους, οι ελλείψεις προσωπικού είναι τραγικές, ενώ τα απαραίτητα σχολικά λεωφορεία είναι παμπάλαια και η συντήρηση με τη μίσθωσή τους μαζί υπερβαίνει το κόστος της αγοράς νέων οχημάτων» συμπληρώνει. Ο κ. Δατσέρης υπενθυμίζει πως αρκετά από τα προβλήματα του σχολείου λύνονται μέσω νομαρχίας ή βοήθειας που προέρχεται από ευαίσθητους ανθρώπους.

Οσον αφορά το προσωπικό, ο πρόεδρος του συλλόγου υποστηρίζει πως η προκήρυξη για την πρόσληψη των (με 9μηνη σύμβαση) οδηγών έχει ήδη δημοσιοποιηθεί αλλά οι τοποθετήσεις τους όπως και οι αντίστοιχες των βοηθών οδηγών δεν έχει ακόμη πραγματοποιηθεί.

«Οι ευθύνες βαραίνουν τη διεύθυνση Ειδικής Αγωγής του υπουργείου Παιδείας που ολιγωρεί δραματικά» καταγγέλλει ο κ. Δατσέρης και υπενθυμίζει πως η κοινή υπουργική απόφαση από τα υπουργεία Παιδείας, Οικονομικών και Εσωτερικών για την εξεύρεση των πιστώσεων που απαιτούνται για τη λύση του συνόλου των προβλημάτων του Γυμνασίου Λυκείου της Ηλιούπολης το οποίο εκπαιδεύει και σιτίζει καθημερινά 77 μαθητές, δεν έχει ακόμη εκδοθεί.

«Το θέμα δεν είναι για μας τους γονείς κομματικό» λέει ο πρόεδρος και καταλήγει προειδοποιώντας πως αν στις επόμενες δύο εβδομάδες δεν εξασφαλισθεί η ασφαλής μεταφορά των παιδιών αλλά και η υποβοήθησή τους, «είμαστε αποφασισμένοι να προβούμε σε κάθε νόμιμης μορφής κινητοποιήσεις».



ΔΗΜ. ΡΟΥΤΣΩΝΗΣ



ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 29/09/2008


29/9/08

Η δολοφονία του μικρού... Σπάιντερμαν



Ο μικρός Joao Roberto Amaral θα γιόρταζε στα τέλη του Ιούλη τα τρίτα γενέθλιά του και σκόπευε να φορέσει γι' αυτά τη στολή του Σπάιντερμαν. Οταν κηδεύτηκε, ο τραγικός πατέρας του, ο Paulo Roberto Amaral, ταξιτζής στο Ρίο, φρόντισε να είναι ντυμένος με τη στολή του αγαπημένου ήρωά του ο οποίος, αν και ακατανίκητος στη φαντασία του μικρού, δεν κατάφερε να τον υπερασπίσει από τις σφαίρες της αστυνομίας εκείνο το βράδυ της Τρίτης, 8 του περασμένου Ιούλη. Ο μικρός Joao βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητο μαζί με τον -εννιά μηνών- αδερφό του, το οποίο οδηγούσε η μητέρα του Alessandra. Δύο αστυνομικοί καταδίωξαν το αυτοκίνητο και, παρά την προσπάθεια της μητέρας του να τους δείξει πως μέσα σε αυτό βρίσκονταν μικρά παιδιά, αυτοί έριξαν πάνω από δεκαπέντε πυροβολισμούς, τραυματίζοντάς την, ενώ ο μικρός Joao, χτυπημένος στο κεφάλι από τις σφαίρες, άφησε την τελευταία πνοή του στο νοσοκομείο. Οι αστυνομικοί, που ως συνήθως συνελήφθησαν για τα μάτια του κόσμου και παραπέφθηκαν σε εσωτερική έρευνα, πρόβαλαν τις γνωστές δικαιολογίες πως δέχθηκαν πυρά από ένα αυτοκίνητο και κατά λάθος θεώρησαν στη συνέχεια πως ήταν αυτό που οδηγούσε η μητέρα του Joao. Οι γονείς του, αν και λυγισμένοι από την τρομερή απώλεια, είχαν το κουράγιο, πριν τον συνοδέψουν στην τελευταία κατοικία του, να δωρίσουν τα μάτια του σε ένα οκτάχρονο κορίτσι που βρισκόταν σε λίστα αναμονής για μεταμόσχευση.

 Η ψυχρή δολοφονία του μικρού Joao ξεσήκωσε μεγάλο κύμα οργής στη βραζιλιάνικη μεγαλούπολη ενάντια στην αστυνομική εγκληματική αυθαιρεσία. Οι προϊστάμενοι των αστυνομικών ψέλλισαν ορισμένες δικαιολογίες και έδειξαν να είναι συντετριμμένοι από το λάθος, δίνοντας υποσχέσεις για τιμωρία των δύο δολοφόνων. Κανείς όμως ανεξάρτητος παρατηρητής της δράσης της αστυνομίας στις βραζιλιάνικες πόλεις δεν έχει πλέον αμφιβολία πως ο άδικος θάνατος του μικρού Joao θα μπορούσε να αλλάξει την κατάσταση. Η περίπτωση του μικρού Joao προστέθηκε σε έναν μακρύ κατάλογο δολοφονιών που όλο και πιο συχνά διαπράττουν οι αστυνομικές δυνάμεις στους δρόμους και τις φαβέλες των πόλεων, σε μια πρωτοφανέρωτη έξαρση της αστυνομικής βίας που υποκινεί η κυβέρνηση Λούλα στο πλαίσιο δήθεν της αντιμετώπισης της εγκληματικότητας. Το φαινόμενο έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις, που ανάγκασε πρόσφατα τη Διεθνή Αμνηστία και ανθρωπιστικές υπηρεσίες του ΟΗΕ να κατηγορήσουν ανοικτά τη δράση της βραζιλιάνικης αστυνομίας και των ειδικών κατασταλτικών ομάδων. Σύμφωνα με τον ειδικό απεσταλμένο του ΟΗΕ, Φίλιπ Αλστον, για μία από τις πέντε ανθρωποκτονίες που γίνονται στην περιφέρεια του Ρίο υπεύθυνη είναι η αστυνομία. Μόνο το 2007 καταγράφηκαν 1.330 σκοτωμένοι από όπλα αστυνομικών, αριθμός κατά 25% μεγαλύτερος από το 2006. Η έκθεση του Αλστον πήρε μεγάλη δημοσιότητα στα διεθνή ΜΜΕ, στα μέσα του Σεπτέμβρη, αναγκάζοντας την ηγεσία της αστυνομίας να προσπαθήσει να την υποβαθμίσει και να την απαξιώσει, δηλώνοντας πως ο συντάκτης της δεν αφιέρωσε τον αναγκαίο χρόνο για μια αντικειμενική έρευνα.


 Η κυβέρνηση Λούλα, παρά τις προσδοκίες των φτωχών Βραζιλιάνων για κοινωνικές αλλαγές, συνέχισε τις πολιτικές που διευρύνουν τη φτώχεια και τις ανισότητες στη χώρα. Η μεγάλη εγκληματικότητα και το διαδεδομένο φαινόμενο των συμμοριών στις φαβέλες είναι απόλυτα σχετικό με την εξαθλίωση εκατομμυρίων Βραζιλιάνων, που ασφυκτιούν από την ανεργία και την εγκατάλειψη. Στην ουσία τίποτε δεν άλλαξε, και η κυβέρνηση, αντί για παροχές και κοινωνικά προγράμματα, εκπόνησε σκληρότερα μέτρα καταστολής, πολλαπλασίασε τις επιδρομές στις παραγκουπόλεις και έδωσε το πράσινο φως στην αστυνομία να σκληρύνει και άλλο την πρακτική της. Στο Ρίο, που βρίσκεται στην κορυφή αυτού του αναπαραγόμενου κύκλου βίας και τρομοκρατίας στις επτακόσιες και πλέον φαβέλες του, η κυβέρνηση με αφορμή τους περσινούς παναμερικανικούς αγώνες αύξησε θεαματικά τις αστυνομικές δυνάμεις και τις ώθησε να γίνουν πιο βίαιες και δολοφονικές.


 


 * Το φίλμ του Ζοζέ Παντίγια με τον ελληνικό τίτλο "Οι επίλεκτοι" ("Tropa de elite"-2007), βασισμένο στη νουβέλα του Λουίς Εντουάρντο Σοάρες και δύο πρώην στελεχών της ειδικής αστυνομικής ομάδας BOPE, που έκοψε εκατομμύρια εισιτήρια στη Βραζιλία και πήρε τη Χρυσή Αρκτο στο Φεστιβάλ του Βερολίνου το 2008, δίνει, έστω και από τη σκοπιά των δυνάμεων καταστολής, αρκετές από τις σκληρές εικόνες που διαδραματίζονται καθημερινά στους δρόμους του Ρίο και των άλλων μεγάλων βραζιλιάνικων πόλεων.




28/9/08

Η Δυτική Αθήνα θα αντισταθεί στην καταστροφή του περιβάλλοντος

Η «Ελευσίνια Πορεία» που έγινε στις 29 Σεπτέμβρη, απέδειξε με την επιτυχία της, ότι οι πολίτες της Δυτικής Αττικής  και Δυτικής Αθήνας είναι αποφασισμένοι να αντισταθούν στα κυβερνητικά σχέδια που καταστρέφουν το περιβάλλον.


Αποδείχτηκε ακόμη η αναγκαιότητα της κίνησης των 15 περιβαλλοντικών φορέων, δημοτικών κινήσεων και συλλογικοτήτων πολιτών να πάρουν μέρος στην πορεία με δικό τους διεκδικητικό πλαίσιο, που αναδεικνύει τα προβλήματα και τις ευθύνες σε κυβερνητικό, νομαρχιακό και δημοτικό επίπεδο.


Δεν είναι τυχαίο ότι μεγάλος αριθμός πολιτών προτίμησαν να πορευτούν κάτω από τα πανό των 15 φορέων και ότι αυτό το μπλοκ ήταν μαχητικό και μετέτρεψε τη  φιέστα σε αγωνιστική κινητοποίηση.


Η μαχητική παρουσία των 15 ήταν σημαντική  όχι γιατί «διατάραξε το πολιτικό σύστημα», ούτε γιατί «αφύπνισε τις συνειδήσεις» αλλά γιατί προσφέρεται για συμπεράσματα τόσο για τον ΑΣΔΑ όσο και για την Τοπική και Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση όσο και για τους φορείς.


Πρέπει να ξέρουμε ότι θα χρειαστούν πολύχρονοι αγώνες, και συντονισμός εκείνων των φορέων που ενδιαφέρονται να προβάλλουν μια άλλη πολιτική διαχείρισης των ορεινών όγκων καθώς και των δημόσιων χώρων. Η διγλωσσία, η ανεκτικότητα στις διαχρονικές πολιτικές επιλογές που συσσωρεύουν ρύπους και οχλούσες χρήσεις στη Δυτική Αθήνα δεν μπορεί να είναι αποδεκτή από οποιονδήποτε και αν προέρχεται.


Πρέπει να ξέρουν ότι «Δεν είμαστε όλοι μια ευτυχισμένη οικογένεια». Δεν έχουμε συναντίληψη για τον Ελαιώνα, το Ποικίλο Όρος, τα δικαιώματα των πεζών και των ποδηλατών στην πόλη, τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος και τα τραπεζοκαθίσματα κ.λπ. Αυτήν τη διαφορετικότητα τη γνωρίζουν ο ΑΣΔΑ και οι περισσότεροι Δήμοι και ας μη υποκρίνονται. Εμείς οφείλουμε να προβάλλουμε τη δική μας αντίληψη, τη δική μας πρόταση. Ο κ.Σγουρός και η κα Μπέη, για παράδειγμα, δεν μπορούν να συμμετάσχουν σε κοινή πορεία "αλλά μπρατσέτα" μαζί μας και να διαδηλώνουν «όχι άλλο τσιμέντο στον Ελαιώνα». Οι «βιαστές του περιβάλλοντος δεν μπορεί να διαδηλώνουν μαζί με τους βιαζώμενους ενάντια στη βία». Αν δεν αναδειχτούν οι πραγματικοί υπεύθυνοι των προβλημάτων δεν μπορεί να υπάρξει "θεραπεία".


Πρέπει να ξέρουν ότι «Δεν μας έχουν στο τσεπάκι τους»  και με την αντοχή, τις γνώσεις, τα μέσα, τον συντονισμό, την επιμονή θα αντισταθούμε και θα κρίνουνε πολιτικούς και αυτοδιοικητικούς. Θα καταθέσουμε προτάσεις σε συγκεκριμένη κατεύθυνση, θα οργανώσουμε παρεμβάσεις, γιατί δεν έχουμε ΕΞΑΡΤΗΣΕΙΣ και δεν εξυπηρετούμε ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΑ.


Η προσπάθεια δεν σταματά, ο αγώνας συνεχίζεται.


1. Διαρκής Κίνηση για την προστασία των δασών και των αλσών στο Χαϊδάρι


2. Επιτροπή για τη διάσωση του Ελαιώνα


3. Οικολογικός Πολιτιστικός Σύλλογος Χαϊδαρίου (ΟΙΚΟ.ΠΟΛΙΣ)


4. Περιβαλλοντικός και Φυσιολατρικός Σύλλογος Περιστερίου


5. Περιοδικό Πυριδιτοποιείο Αιγάλεω


6. Στέκι Νεολαίας Πετρούπολης


7.Green Attack Ιλίου


8.       Ομάδα Νέων «Μπλόκο Δυτικά»


9. δηµοτική κίνηση «Ανάπλαση» - Αιγάλεω


10. δηµοτική κίνηση «Συμπαράταξη για τον Άνθρωπο και την Πόλη » - Αγ. Βαρβάρα


11. δηµοτική κίνηση «Α.ΠΟ.ΔΡΑΣΗ» - Αγ. Ανάργυροι


12. δηµοτική κίνηση «Αριστερό Σχήµα Ιλίου»


13. δηµοτική κίνηση «Ενεργοί πολίτες – Ανάπλαση Περιστερίου»


14. δηµοτική κίνηση «Εξοδος» – Καµατερό


15. δηµοτική κίνηση «Πολίτες σε δράση» – Χαϊδάρι



27/9/08

Γκρεμίζεται η κεραία κινητής τηλεφωνίας!

Το αλιεύσαμε από την ημερήσια τοπική εφημερίδα της Κοζάνης "Πρωινός Λόγος" σελ. 8, Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου. Και το δημοσιεύουμε γιατί δείχνει καθαρά πως όταν αγωνίζονται συντονισμένα οι κάτοικοι έχουν να παρουσιάσουν επιτυχίες στο ενεργητικό τους.

Δικαιωμένοι θα πρέπει να αισθάνονται από χθες οι κάτοικοι της Ενορίας του ιερού ναού των αγίων Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης, αλλά και ο Δήμος Κοζάνης, καθώς με οριστική του απόφαση, το Διοικητικό Εφετείο Θεσσαλονίκης απέρριψε την αίτηση προσφυγής της εταιρείας κινητής τηλεφωνίας Wind κατά της απόφασης της Πολεοδομίας του Δήμου για την κατεδάφιση της κεραίας που βρίσκεται στην οδό Κασομούλη! Έτσι, σύμφωνα με τη σχετική ενημέρωση, ο Δήμος Κοζάνης είναι αποφασισμένος να προχωρήσει στο άμεσο γκρέμισμα της κεραίας, αμέσως μετά την επίσημη έκδοση της απόφασης από το Διοικητικό Εφετείο, κάτι που αναμένεται να συμβεί μέσα στις επόμενες εβδομάδες.  

Στην πρώτη τους ανακοίνωση οι κάτοικοι της Ενορίας του ιερού ναού των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, οι οποίοι είχαν ξεκινήσει το όλο θέμα, τόνιζαν πως «σημειώνεται ότι οι κεραίες αυτές εκπέμπουν οριζόντια σε λοβούς υψηλής ισχύος για τουλάχιστον 300 μέτρα ακτίνα. Το γεγονός ότι σε απόσταση αναπνοής, από το κατάστημα επίπλων του Σαρρή όπου έχει εγκατασταθεί η κεραία, λειτουργούν 2 Δημοτικά Σχολεία (5° & 15°) καθώς επίσης και 3 Νηπιαγωγεία κάνουν το όλο θέμα εξαιρετικά σοβαρό και σημαντικό. Σύγχρονες μελέτες και επιστημονικές έρευνες πανεπιστημιακών καθηγητών καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία είναι αναμφίβολα επιβλαβής για τον ανθρώπινο οργανισμό και ότι οι κεραίες κινητής τηλεφωνίας θα πρέπει να τοποθετούνται όσο το δυνατόν πιο μακριά από κατοικημένες περιοχές, ώστε να αποφεύγεται η συνεχής έκθεση στην ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία ευπαθών ατόμων, όπως μικρά παιδιά και γυναίκες σε κατάσταση εγκυμοσύνης».

25/9/08

Μαζευόμαστε αυτή την Παρασκευή στις 8 μ.μ.

Συνάντηση αυτή την Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου στα 144-163 δημοτικά σχολεία στις 8 η ώρα το απόγευμα. Η Συντακτική Επιτροπή και όσοι ασχολούνται με την έκδοση του «Μηνύματος για όλους» έχουν έτοιμα και παραδίδουν τα κείμενα για τη νέα έκδοση. Έχουμε πει ότι οι συναντήσεις είναι ανοιχτές και μπορούν έρθουν όποιοι νομίζουν ότι με την παρουσία τους μπορούν να συνεισφέρουν στο να κάνουμε ακόμα καλύτερη αυτή την πρωτοβουλία των κατοίκων της περιοχής μόνος θετικό πρόσημο. Όσοι έχει ετοιμάσει κάτι μπορούν να το στείλουν και στο meil του blog και να είναι σίγουροι ότι θα προωθηθούν εκεί που πρέπει προκειμένου να δημοσιευθούν. Σας περιμένουμε!

23/9/08

Να μιλάμε περισσότερο με τα παιδιά μας

Έλαβα αυτό το mail και θεώρησα καλό να σας το στείλω, έτσι για να δούμε λίγο μπροστά, γιατί μάλλον το διαδίκτυο ακόμα στην Ελλάδα μας προκαλεί μόνο δέος.


Για να προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε περισσότερο με τα παιδιά μας, μήπως και αποφύγουμε τους ψυχολόγους και όσους παίζουν με τη ψυχολογία μας και την ψυχολογία των παιδιών μας. Για να μάθουμε να είμαστε πιο δεκτικοί σε όσα μας λένε τα παιδιά μας, γιατί μόνο έτσι μπορούμε να κρατήσουμε τη πόρτα επικοινωνίας ανοιχτή και όχι κατακρίνοντας τις κινήσεις τους. Σε όλους μας απαγόρευσαν "πράγματα" οι γονείς μας και τελικά όλοι τα κάναμε, αλλά κρυφά. Αλλά τότε κινδυνεύαμε από πολύ λιγότερα. Είναι καλύτερα να μη κάνουμε τα ίδια λάθη. Να μιλάμε στα παιδιά μας και κυρίως να τα ακούμε. Σίγουρα έχουμε να μάθουμε πολλά...


Η χειρότερη μητέρα της Αμερικής
Η ΙΣΤΟΡΙΑ έχει συγκλονίσει το σύμπαν: μια από τις πιο φρικιαστικές απάτες που έχουν γίνει στο Διαδίκτυο με θύμα ένα νεαρό- και πλέον νεκρό13χρονο κορίτσι. Η κοινή γνώμη παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τη δίκη που άρχισε στην Αμερική. Το γεγονός παλαιότερο: ξεχάστηκε και επανήλθε δυναμικά στο προσκήνιο έπειτα από τις έρευνες του FΒΙ.
Δύο παιδιά στην εφηβεία τους γνωρίζονται μέσα από μια δημοφιλή ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης, ένα site με εκατομμύρια μέλη ανά την υφήλιο.
Ο Τζος Έβανς, 16 ετών, μόλις μετακομίζει στη γειτονιά της 13χρονης Μέγκαν, αρχίζει να επικοινωνεί διαδικτυακά μαζί της. Της γράφει πως δεν πάει σχολείο: εκπαιδεύεται στο σπίτι με ιδιαίτερα μαθήματα. Δεν έχει τηλέφωνο: δεν το είχαν εγκαταστήσει ακόμα. Σιγά σιγά, οι «συνομιλίες» γίνονται όλο και πιο εξομολογητικές. Ένα «εξ αποστάσεως ειδύλλιο» δεν αργεί να ανθήσει. (Φυσικά, δεν έχουν συναντήσει ποτέ ο ένας τον άλλον.)
Η Μέγκαν χαρούμενη, ετοιμάζει το πάρτι γενεθλίων της. Τότε, εντελώς ξαφνικά, ο 16χρονος αλλάζει. Γίνεται επιθετικός, σαρκαστικός, τη βρίζει, την κατηγορεί ότι είναι διπρόσωπη.
Η Μέγκαν τα χάνει, αποσυντονίζεται, παγώνει.
Και δεν ξέρει ακόμα ότι τα χειρότερα έρχονται.
Γιατί ο Τζος είχε αποθηκεύσει όλες τις συνομιλίες με το κοριτσάκι.
Και μια ωραία πρωία δημοσιοποιεί την ιστοσελίδα που περιείχε τις
εξομολογήσεις της, τα μυστικά της, τη ζωή της ολόκληρη. Έτσι φόρα παρτίδα, κάνει την ψυχή της βορά στα κοφτερά δόντια γνωστών και αγνώστων.
Η Μέγκαν δεν αντέχει τον χλευασμό, τον διασυρμό από γνωστούς, γείτονες, συμμαθητές, φίλους. Κι όταν ο Τζος της έστειλε το τελευταίο μήνυμα «Νομίζω ότι ο κόσμος θα είναι πολύ καλύτερος χωρίς εσένα», το 13χρονο κοριτσάκι κρεμιέται στην ντουλάπα του παιδικού του δωματίου. Έτσι ξεψύχησε, έτσι τη βρήκε η μάνα της...
Μετά τον θάνατό της, βγήκαν όλα στη φόρα. Ο ηθικός αυτουργός του εγκλήματος, ο 16χρονος Τζος, ούτε Τζος λεγόταν ούτε 16χρονος ήταν. Όλο αυτό το ειδύλλιο, όλη αυτή η φρικαλέα εικονική πραγματικότητα που οδήγησε στην αυτοκτονία, ήταν το δημιούργημα μιας γειτόνισσας της μικρής Μέγκαν. Όνομα: Λόρι Ντρου.
Αυτή παρίστανε τον (ανύπαρκτο) Τζος! Αυτή οδήγησε ψυχρά, συνειδητά, οργανωμένα τη μικρή σε θάνατο. Πρώτα κερδίζοντας την εμπιστοσύνη της, ύστερα διαπομπεύοντάς την, σπρώχνοντάς της στον πάτο: μέχρι να φτάσει στην αυτοκτονία, που ήταν και το τελικό ζητούμενο της Λόρι Ντρου.
Γιατί το έκανε αυτό; Ποιο το κίνητρο; Η Λόρι είχε μια κόρη τη Σάρα Σάρα και Μέγκαν ήταν χρόνια κολλητές φίλες. Σε κάποια φάση, η φιλία τους διακόπηκε. Τότε η μητέρα- Λόρι μεταμορφώθηκε σε έφηβο- Τζος. Για να εκδικηθεί τη νεαρή γειτονοπούλα, πρώην φίλη της κόρης της. Αργότερα, στην Αστυνομία η Λόρι Ντρου μόνο μετανιωμένη δεν εμφανίστηκε. Ο συνήγορός υποστήριξε ότι η μικρή ήταν ένα προβληματικό παιδί που έπασχε από κατάθλιψη. Κι ότι το μόνο που επεδίωκε η πελάτισσά του ήταν να μάθει τους λόγους που «ξέκοψε» τη φιλία με την κόρη της.
Όταν μαθεύτηκε πως μια γυναίκα 47 χρόνων έστησε παγίδα θανάτου σε ένα 13χρονο κοριτσάκι, ξέσπασε ο χαμός. Η οργή του κόσμου ανάγκασε την Αστυνομία της περιοχής να περιπολεί το σπίτι της γυναίκας μέρα-νύχτα γιατί οι γείτονες είχαν σκοπό να τη λιντσάρουν!


Στο μεταξύ, η κινητοποίηση της διαδικτυακής κοινότητας ήταν τεράστια με χαρακτηριστικά ψυχολογίας του όχλου. Μέσα από γνωστές σε όλους μας υπηρεσίες ο καθένας μπορούσε με δυο- τρία κλικ να βρει όλα τα προσωπικά δεδομένα της Λόρι Ντρου. Διεύθυνση, τηλέφωνα, μέχρι και φωτογραφίες του σπιτιού της.
Το καταπληκτικό είναι άλλο: ότι σύμφωνα με τη δήλωση του σερίφη της περιοχής, η Λόρι Ντρου - παρά το αξιόποινο των πράξεών της- ΔΕΝ ΥΠΕΠΕΣΕ ΣΕ ΑΔΙΚΗΜΑ. Όμως, στις 15 Μαΐου 2008, το ομοσπονδιακό δικαστήριο άσκησε δίωξη εναντίον της Λόρι Ντρου με τις κατηγορίες της συνωμοσίας και της άσκησης συναισθηματικής βίας. Οι διώξεις αυτές μπορούν να επισύρουν ποινή φυλάκισης μέχρι και 25 χρόνια. Η Λόρι Ντρου είναι σήμερα γνωστή ως η «χειρότερη μητέρα στις ΗΠΑ».
Όσο για το ηθικόν δίδαγμα; Βγαίνει από μόνο του:
ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να ξέρουμε τι κάνουν τα παιδιά μας όταν ανοίγουν τον υπολογιστή τους


ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να τους μάθουμε πως ο «άλλος χρήστης» στο όποιο τσατ μπορεί να ΔΗΛΩΝΕΙ συνομήλικός τους και να είναι έως και ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΗΣ.
ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να τους μαθαίνουμε να μη μοιράζονται ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ τα προσωπικά τους δεδομένα.
Να μη λένε ποιοι είναι, τι κάνουν, πού μένουν.
Να μην εμπιστεύονται ένα «πληκτρολόγιο» από το πουθενά.


Και να καταλάβουν πως αυτό το μέσον μπορεί να είναι χρηστικό, ψυχαγωγικό, ενημερωτικό, «επικοινωνιακό»... αλλά πάντα υπάρχει και η αθέατη πλευρά της σελήνης: αυτήν που εμείς ως γονείς ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να διδάξουμε στα παιδιά μας. Για να υπάρχουν λιγότερες «Μέγκαν» στο μέλλον...
Αν προφταίνουμε ακόμα... Αν αυτό είναι ακόμα εφικτό...
ΥΓ: Αφιερωμένο σε όλους τους γονείς που δηλώνουν χαλαρά «α, εγώ δεν έχω ιδέα από κομπιούτερ. Σ´ αυτά το παιδί μου πραγματικά σκίζει».   


Για προβληματισμό από τη



22/9/08

Ενα χελιδόνι δε φέρνει την άνοιξη, αλλά...

Με λένε Μένω τους τελευταίους 3 μήνες σε μία από τις νέες πολυκατοικίες στη πλατεία, στο βουστάσιο. Ημουν όμως χρόνια στα Σεπόλια, αλλά λίγο πιο πάνω. Τώρα μπήκα με την οικογένεια μου στο δικό μας σπίτι και ξαφνικά αισθάνομαι ότι μπορώ να προσπαθήσω να κάνω κάτι. Εχω κατηγορηθεί πολλές φορές από το στενό μου οικογενειακό περιβάλλον , γιατί εκνευρίζομαι με πράγματα που γίνονται γύρω μου, ενώ δε μπορώ να κάνω κάτι γι'αυτά. Νομίζω η ατάκα θα σας είναι γνωστή. "εσύ θα σώσεις το κόσμο;" Ξέρω ότι ένα χελιδόνι δε φέρνει την άνοιξη, αλλά αν έχουμε ένα χελιδόνι όλοι μέσα μας και το πνίξουμε χωρίς να το αφήσουμε πρώτα να κελαηδήσει τότε σίγουρα δε θα φύγει ποτέ ο χειμώνας. Προτιμώ λοιπόν να σκέφτομαι με τη λογική του αν σηκώσω τα χέρια ψηλά προσπαθώντας να πιάσω τα αστέρια, το βέβαιο είναι ότι δε θα βρεθώ με μία χούφτα χώμα. Αλλωστε τι νόημα έχει να γκρινιάζουμε για τη κακή μας τύχη, αν δε κάνουμε κάτι για να τη διορθώσουμε. Μπορεί να μη καταφέρουμε πολλά, αλλά θα ξέρουμε ότι έχουμε προσπαθήσει. Αυτά για μένα.

Σχολές Γονέων
Παρέλειψα να σας δώσω περισσότερα στοιχεία για τις σχολές γονέων στο προηγούμενο mail μου. Το όνομα της υπεύθυνης της περιοχής μας για το πρόγραμμα είναι Γιούργη Μαρία και το τηλέφωνο επικοινωνίας είναι 6974855363 Μου είπε ότι η Ευρωπαική Ενωση τους πιέζει να ολοκληρώσουν αυτό το κύκλο σεμιναρίων μέχρι τελος του Οκτώβρη και λόγω αυτού, ακόμα κι αν είχε σε αυτή τη φάση αρκετές συμμετοχές δε θα προλαβαίναμε να λάβουμε μέρος γιατί το πρόγραμμα ξεκίνησε την προηγούμενη εβδομάδα και θα είναι και ταχύρυθμο (2 φορές την εβδομαδα). Σε κανονικές συνθήκες ολοκληρώνεται πρώτα το 40ωρο και ακολουθεί του 20ωρο. Δεν είναι απαραίτητο να πάρει μέρος κάποιος και στα δύο σεμινάρια και είναι μια φορά την εβδομάδα.

Ειλικρινά απορώ πως γίνεται να φτάνει ένα τέτοιο πρόγραμμα στα χρονικά όρια της λήξης του και αντί να το κυνηγάμε να μας κυνηγάει.

Τι πωλούν τα κυλικεία

Κάτι άλλο που με απασχολεί είναι το θέμα των σχολικών κυλικείων. Ο δικός μου ο γιός είναι στο νηπιαγωγείο φέτος, οπότε δεν εχει ακόμα επαφή με το κυλικείο, αλλά όπως συνηθίζεται, μάλλον θα μεγαλώσει. :-)

Βρήκα λοιπόν σε σελίδα του Υπουργείου Παιδείας, τον κατάλογο επιτρεπόμενων ειδών και πραγματικά μου έκανε εντύπωση η πληρότητά του. Πόσα όμως από αυτά βρίσκονται στα κυλικεία των σχολείων; Το σημαντικό με τη λίστα αυτή είναι ότι έχει προβλέψει και τη νοοτροπία του Ελληνα "ότι δεν απαγορεύεται, επιτρέπεται". Ρητά αναφέρει ότι απαγορεύεται αυστηρά η διάθεση άλλων μη προβλεπόμενων από τη παρούσα προϊόντων. Η λίστα αυτή πραγματικά πιστεύω πως είναι για δημοσίευση γιατί από το site του υπουργείου, μάλλον περνά στα ψιλά γράμματα. Θα πρέπει να ενδιαφερθούμε όλοι όμως γιατί δε μπορούμε να περιμένουμε από το υπουργείο να επέμβει, χωρίς κανεις να αναφέρει την παράβαση. Το ΦΕΚ που ορίζει τα προϊόντα είναι 563/20-5-98 τ.Β'

Σας στέλνω τον κατάλογο :

 

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΠΙΤΡΕΠΟΜΕΝΩΝ ΕΙΔΩΝ ΠΟΥ ΔΙΑΤΙΘΕΝΤΑΙ
ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΚΥΛΙΚΕΙΑ

Τα προϊόντα που μπορεί να διατίθενται από τα σχολικά κυλικεία Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης ορίζονται από την αρ. Α2Ε/οικ. 1653 ΚΥΑ των Υπουργών Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και Υγείας και Πρόνοιας που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 563/20-5-98 τ. Β΄ και είναι τα εξής:
Α. Κατάλογος ειδών
1. Σάντουϊτς και τοστ με τυρί. Προαιρετική η προσθήκη φρέσκου βουτύρου και εποχιακών λαχανικών (π.χ. ντομάτα, μαρούλι).
2. Ψωμί και απλά αρτοσκευάσματα (φρυγανιές, αρτίδια, κουλούρια, φρατζολάκια, λαγάνες, παξιμάδια).
3. Σταφιδόψωμο σε ατομική συσκευασία.
4. Τυρόπιτα ή σπανακόπιτα.
5. Τυριά
6. Γάλα σε ατομική συσκευασία.
7. Γιαούρτι "παντός τύπου" (χωρίς συνθετικές - γλυκαντικές και χρωστικές ύλες) π.χ. με φρούτα, φρυγανιές, δημητριακά, ξηρούς καρπούς.
8. Φρούτα εποχής, πλυμένα και τυλιγμένα σε σελοφάν
9. Φυσικοί χυμοί φρούτων με περιεκτικότητα χυμού 100%.
10. Ξηροί καρποί (σε μικρή συσκευασία).
11. Τσάι και λοιπά αφεψήματα.
12. Καφές (μόνο για το προσωπικό).
Β. Τα προαναφερόμενα είδη, μπορούν να διατίθενται όλα ή και τμηματικά, κατά την κρίση των υπευθύνων οργάνων για την καλή λειτουργία των σχολικών κυλικείων.
Γ. Απαγορεύεται αυστηρά η διάθεση άλλων μη προβλεπομένων από την παρούσα προϊόντων.
Δ. Η παρούσα απόφαση αρχίζει να ισχύει πέντε (5) μήνες από τη δημοσίευση της, κάθε δε προηγούμενη σχετική απόφάση καταργείται.
Σημείωση: Όσον αφορά:
α) τα "απλά αρτοσκευάσματα", ο κώδικας τροφίμων και ποτών του Γενικού Χημείου του Κράτους στο άρθρο 113 αναφέρει τα προϊόντα που μπορεί να αντικαταστήσουν τον άρτο, όπως οι φρυγανιές, τα αρτίδια, τα φραντζολάκια, τα κουλούρια, οι λαγάνες και τα παξιμάδια ενώ τσουρέκια, κρουασάν, bake rolles κ.λ.π. δεν επιτρέπεται να διατίθενται από τα σχολικά κυλικεία.
β) το "γάλα σε ατομική συσκευασία", σύμφωνα με τον κώδικα τροφίμων και ποτών του Γενικού Χημείου του Κράτους, άρθρο 80, νοείται αποκλειστικά και μόνο το γάλα το οποίο προέρχεται από αγελάδα, είναι νωπό, είναι πλήρες, δεν έχει υποστεί αφυδάτωση ή συμπύκνωση και δεν περιέχει άλλες ουσίες που έχουν προστεθεί από έξω.



20/9/08

Το δημόσιο σχολείο καλείται να επιλέξει την ταυτότητά του

Σήμερα χωρίζεται σε καλό και σε κακό, όχι λόγω των δασκάλων αλλά λόγω των μαθητών.

Ο Γρηγόριος Κωνσταντάς δεν υπάρχει ούτε ως μνήμη σήμερα στα δημόσια σχολεία. Παρ' όλο που η προσπάθειά του, τότε, πριν από 285 χρόνια, έβαλε τις πρώτες βάσεις για τη δημόσια εκπαίδευση στην Ελλάδα. Το πρώτο σχολείο με ευθύνη του ελληνικού κράτους ιδρύθηκε από τον Γρ. Κωνσταντά στο Αργος. Ο ίδιος, μεγάλος οραματιστής, πήρε σημαντικές πρωτοβουλίες για την ίδρυση και άλλων δημόσιων σχολείων στα οποία η εκπαίδευση (ήδη από τη β΄ εθνοσυνέλευση του Αστρους) προβλεπόταν υποχρεωτική και μάλιστα με την «αλληλοδιδακτική μέθοδο».


Από τότε μέχρι σήμερα το δημόσιο σχολείο αποτελεί ένα είδος μαγικού καθρέφτη της κοινωνίας μας. Καθρέφτης επειδή η «ζωή χωρίς είδηση» προβάλλεται έντονα στις τάξεις του και μαγικός επειδή επίσης σ' αυτό προβάλλεται ό,τι νομίζουμε πως είμαστε ή ό,τι θα θέλαμε να είμαστε. Το «αλληλοδιδακτικόν» εκείνης της περιόδου εθεωρείτο μεν το κυρίαρχο εκπαιδευτικό σύστημα στη Δυτική Ευρώπη, αλλά και υπαγορευόταν από τον πρακτικό λόγο της έλλειψης δασκάλων. Τα δημόσια σχολεία εξυπηρέτησαν και έναν ακόμη σκοπό (που ευλόγως δεν περιελήφθη στην ηρωική ιστοριογραφία): «Τα ορφανά, η μελλοντική ελπίδα του Εθνους, αλήτευαν, ζητιάνευαν και διαφθείρονταν ως ψυχογιοί στα στρατιωτικά τμήματα των οπλαρχηγών». (Αναφέρεται από τον Θεοφάνη Δ. Χατζηστεφανίδη στο «Ιστορία της νεοελληνικής εκπαίδευσης» εκδόσεις Παπαδήμα).


Η κουλτούρα του ελληνικού κράτους όσον αφορά την Παιδεία παρέμεινε έκτοτε σε δύο σταθερές: Στη γνώση και στην προστασία των παιδιών - όπως και αν ερμηνεύτηκαν κάθε φορά αυτοί οι δύο στόχοι.


Το ερώτημα για μία ακόμη φορά είναι τι περιμένει σήμερα, αύριο, η κοινωνία μας από το δημόσιο σχολείο.


«Για πάμε σε ένα δημοτικό στο Ιλιον. Και μετά να αναρωτηθείς: Αν άλλαζαν οι δάσκαλοι και έρχονταν στη θέση τους οι κορυφαίοι δάσκαλοι των ακριβών και ιδιωτικών σχολείων, πιστεύει κανείς ότι θα βελτιώνονταν τα πράγματα;».


Ο εκπαιδευτικός που έθεσε το ερώτημα δεν είναι από τους μηδενιστές που εύκολα μιλάνε για το τέλος του δημόσιου σχολείου ή για τη «σκόπιμη» διάλυση της στοιχειώδους και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Αλλά δεν είναι και από όσους πιστεύουν ότι «το σύστημα με λίγα ή περισσότερα χρήματα θα αυτοδιορθωθεί».


Η πρώτη μέρα, την περασμένη εβδομάδα, ήταν του «αγιασμού». Σε πολλά σχολεία γύρω από το κέντρο της πόλης μία εικόνα έκανε εντύπωση. Ανάμεσα στις μαμάδες μερικές ξεχώριζαν. Φορούσαν μαντίλα. Την ώρα που ο ιερέας ξεκίνησε τον αγιασμό, οι γυναίκες με τη μαντίλα πλησίασαν στις γραμμές των παιδιών τους, τα πήραν και απομακρύνθηκαν. Και μετά, όταν ο αγιασμός είχε ολοκληρωθεί, οι μαμάδες με τη μαντίλα, πάλι με διακριτικότητα, συνόδευσαν τα παιδιά τους στις γραμμές της τάξης τους.


Η όλη κίνηση καταγράφηκε σχεδόν στα όρια του «φυσιολογικού». Δεν φάνηκε να απορεί κανείς ή να αντιδρά. Δεν καταγράφηκαν τέτοια περιστατικά. Αλλωστε, όταν -πέρυσι και πρόπερσι- επιχειρήθηκε κάτι διαφορετικό στο 132ο δημοτικό Γκράβας, από το υπουργείο Παιδείας φρόντισαν να μετατεθεί η διευθύντρια. Η τάξη και η ομαλότητα αποκαταστάθηκαν. Αραγε, ποιο είναι το παιδαγωγικής φύσης μάθημα σ' αυτήν την περίπτωση; Οταν δε, αργότερα μέσα στον χειμώνα, κάποια παιδάκια της Δ΄ ή της Ε΄ Δημοτικού θα βγουν εκτός τάξης στο μάθημα των Θρησκευτικών, το μήνυμα θα είναι διπλό και δεν θα είναι παιδαγωγικό, αλλά σωφρονιστικό!


Το πρόβλημα όσο δεν αγγίζεται λύνεται διά της... ζωής. Σε πολλά σχολεία οι Ελληνες πολίτες αποφεύγουν να στέλνουν τα παιδιά τους επειδή τα άλλα παιδιά, των μεταναστών, καθυστερούν την εξέλιξη των «δικών μας». Ηδη έχουν δημιουργηθεί, στην Κυψέλη, στα Πατήσια, στους Αμπελοκήπους, στο Κουκάκι, στην Καλλιθέα και αλλού νησίδες υποβάθμισης - ή, χειρότερα, μαύρες λίστες. Το δημόσιο σχολείο χωρίζεται σε καλό και σε κακό, όχι λόγω των δασκάλων αλλά λόγω των μαθητών! Το ενιαίο πρόσωπο, κάποτε το ισχυρό σημείο του δημόσιου σχολείου, διασπάται. Και αυτό φαίνεται να είναι αποδεκτό.


Στα ολοήμερα


Αντ' αυτού προτιμάται η συνήθης συζήτηση. Για το κτιριακό και για το οικονομικό. Τελικά, ακόμη και εκεί, το δημόσιο σχολείο δεν έχει ένα, αλλά πολλά πρόσωπα. Δίπλα στον δάσκαλο που αναγκάστηκε να κάνει μάθημα στους μαθητές στο σπίτι του(!) υπάρχουν σχολεία που αιφνιδιάζουν. Οποιοι γονείς έγραψαν φέτος τα παιδιά τους στα ολοήμερα νηπιαγωγεία ή στα ολοήμερα δημοτικά μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις και να εντυπωσιάστηκαν. Για παράδειγμα, ολοήμερο με ηλεκτρικές κουζίνες, κρεβάτια και δωρεάν υπνόσακκους, νηπιαγωγοί με κέφι να ενώσουν τα παιδιά και να πολεμήσουν ό,τι τα χωρίζει στην προσευχή και αίθουσες γεμάτες παιχνίδια και σύγχρονο εκπαιδευτικό υλικό, που όμως ασφυκτιούν χωρίς αιρκοντίσιον!


Τελικώς, το δημόσιο σχολείο σήμερα επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις, αλλά η σημαντικότερη είναι πως κανείς δεν ξέρει αύριο ποιο από τα πολλά του πρόσωπα θα επιδείξει. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Η ασάφεια. Χωρίς ταυτότητα...


Του Τάκη Kαμπύλη
από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ του Σαββάτου 20/9/2008

18/9/08

1.800 ατυχήματα τον χρόνο μέσα κι έξω από τα σχολεία

Σε ένα ρεπορτάζ της "Ημερήσιας" με στοιχεία του Παγκόσμιου Oργανισμού Yγείας και της Eurostat, αποκαλύπτεται πως περισσότερα από 1.800 ατυχήματα σημειώνονται κάθε χρόνο στην Ελλάδα μέσα και έξω από τα σχολεία και πως ο νομάρχης Αθηνών κ. Γ. Σγουρός έδωσε εντολή για ελέγχους και ακινητοποίηση των παραβατών οδηγών σχολικών λεωφορείων

Επειδή όμως οι "αυστηρές οδηγίες" δεν είναι μόνο για να αναπαράγονται από τα Μέσα , αλλά και να εφαρμόζονται στην πράξη , του υπενθυμίζουμε πως έξω από τα δημοτικά σχολεία στην Ακαδημία Πλάτωνος η Νομαρχία Αθηνών σχεδιάζει την κατασκευή δύο πολυώροφων κτιρίων. .
Το τρυπάνι της εργοληπτικής εταιρείας δουλεύει ακριβώς απέναντι από τα σχολεία , κάθε πρωί που τα παιδιά διασχίζουν το δρόμο.

Και πως σε περίπτωση που η νομαρχία επιμείνει στην κατασκευή του κτιρίου, παρά την προειδοποίηση του ΟΣΚ πως "θα επηρεάσει σημαντικά την ασφάλεια προσβασιμότητας των μαθητών στα σχολεία", οι κάτοικοι θα έχουν κάθε λόγο να υποθέσουν πως η ευθύνη θα είναι δική του, όπως επίσης και των συμβούλων που θα ψηφίσουν και θα αποδεχθούν το έργο.



Ακολουθεί το δημοσίευμα της "Ημερησίας" (11.9)
"Περισσότερα από 1.800 ατυχήματα σημειώνονται κάθε χρόνο στη χώρα μας μέσα κι έξω από τα σχολεία, με θύματα μικρούς μαθητές.

Περισσότερα από 1.800 ατυχήματα σημειώνονται κάθε χρόνο στη χώρα μας μέσα κι έξω από τα σχολεία, με θύματα μικρούς μαθητές.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Παγκόσμιου Oργανισμού Yγείας - Eurostat, περισσότερα από 75 παιδιά ηλικίας 0-14 ετών χάνουν κάθε χρόνο τη ζωή τους στους ελληνικούς δρόμους. Στο διάστημα 1992-2004 έχουν καταγραφεί στην Eλλάδα 1.593 θάνατοι παιδιών 0-14 ετών, εκ των οποίων στα 874 (δηλαδή 75 τον χρόνο) αιτία θανάτου ήταν τροχαίο ατύχημα.
Πρόστιμα
Tροχαία και νομαρχίες έχουν λάβει αυστηρά μέτρα, ενώ η EΛΠA εφιστά την προσοχή στους γονείς.
Πρόστιμα-φωτιά, αφαίρεση διπλώματος και άλλες βαρύτατες ποινές περιμένουν τους οδηγούς σχολικών λεωφορείων που δεν τηρούν τα απαραίτητα μέτρα για την ασφαλή μετακίνηση των μαθητών.
Oι εντολές του νομάρχη Aθηνών, Γιάννη Σγουρού, είναι: Ελεγχοι και ακινητοποίηση των παραβατών.
Aντίστοιχα εκτεταμένους ελέγχους θα πραγματοποιήσουν και οι αστυνομικοί της Tροχαίας.

Υ. Γ. Έλεγχος στους οδηγούς των λεωφορείων έγινε στην οδό Αίμωνος , πριν από 3 μέρες. Σαν από θαύμα , την ημέρα εκείνη , όσο ώρα οι αστυνομικοί ασκούσαν τα καθήκοντα τους, οι μπουλντόζες είχαν ρεπό...

Σίγουρα όμως και οι αστυνομικοί θα είδαν το εργοτάξιο που βρίσκεται απέναντι από τα σχολεία. Δεν ζητάει μια ενημέρωση ο νομάρχης Αθηνών;
 Από       http://akadimia-platonos.blogspot.com/

17/9/08

Μάγκας στην Επίδαυρο μάγκας και στη Γυάρο


Εσβησε στα 73 του χρόνια ο δημοφιλής ηθοποιός Σταύρος Παράβας. Το πληθωρικό ταλέντο του πέρασε από τη μεγάλη οθόνη, έλαμψε στο σανίδι και τα αρχαία θέατρα, ενώ τα δημοκρατικά του φρονήματα επί χούντας τον έστειλαν εξορία


Της Ν. ΚΟΝΤΡΑΡΟΥ-ΡΑΣΣΙΑ


Μόλις προχθές είχε δεχτεί την πρόσκληση του Παντελή Βούλγαρη να παίξει στην καινούργια του ταινία «Ψυχή βαθιά» με θέμα τον Εμφύλιο. Του ήταν δύσκολο να αρνηθεί σε ένα φίλο, που μοιράστηκε μαζί του αναμνήσεις πικρές, όταν και οι δύο ήταν εξορία στη Γυάρο. Η υγεία του δεν ήταν καθόλου καλή. Φαινόταν αρκετά καταβεβλημένος. Πέρσι κατάφερε με κόπο να ξεπεράσει ένα έμφραγμα. Ωστόσο, όσοι τον είχαν δει τις τελευταίες μέρες, έλεγαν ότι τίποτα δεν προμήνυε το τέλος του Σταύρου Παράβα (χθες το πρωί στο σπίτι του) από ανακοπή.











Από την ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη «Ο μάγκας με το τρίκυκλο» (1972), από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του



Ο σπουδαίος αυτός καλλιτέχνης ήταν σκληρά χτυπημένος από τη ζωή. Πάλεψε με την ανέχεια στα παιδικά του χρόνια, αγωνίστηκε σκληρά να σταθεί στα πόδια του ως καλλιτέχνης, δεν δείλιασε όταν τον κυνήγησε η χούντα, αλλά τον κατέβαλε η τραγική απώλεια του γιου του. Ετσι, τα 73 του χρόνια φαίνονταν να πέφτουν βαριά πάνω στις πλάτες του.

Ο Σταύρος Παράβας υπήρξε ηθοποιός με πηγαίο ταλέντο. Απόδειξη ότι ήταν περιζήτητος στους αριστοφανικούς ρόλους και διέπρεψε ως Βλέπυρος στις «Εκκλησιάζουσες» με τον θίασο του Ν. Κούρκουλου (1980), Χρεμύλος στον «Πλούτο» με το Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Λουκα Ρονκόνι (1985), Τρυγαίος στην «Ειρήνη» με το Αμφι-Θέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου (1987), Αλλαντοπώλης στους «Ιππής» με το ΚΘΒΕ σε σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονοπουλου (1989).

Προηγουμένως είχε γίνει ιδιαίτερα δημοφιλής από τους ρόλους του στο εμπορικό ελληνικό σινεμά. Κυρίως ταυτίστηκε -αδίκως φυσικά- με τον κινηματογραφικό ρόλο του ομοφυλόφιλου Φίφη. Αργότερα όμως ξεχώρισε και σε ρόλους ρεπερτορίου όπως στον «Βολπόνε» του Μπεν Τζόνσον και στον «Κύκλο με την κιμωλία» του Μπ. Μπρεχτ.

«Γεννήθηκα στο Τουρκοβούνι» έλεγε ο ίδιος στην «Ε». «Οι γονείς μου ήταν πρόσφυγες. Ο πατέρας μου, ασθματικός. Η μάνα μου άφησε τη Μικρά Ασία με μια ρόμπα και ένα σκόρδο στην τσέπη. Εγκυος έφτασε στο Ναύπλιο. Ηρθαμε στην Αθήνα κι εγώ αναγκάστηκα να κάνω δουλειές του ποδαριού για να βοηθήσω την οικογένειά μου. Δούλευα στην αγορά, στα καφενεία, έκανα θελήματα. Πήγαινα τότε στο 5ο Γυμνάσιο και ο καθηγητής της Μουσικής, ο Χάγιος, είδε ότι μπορούσα να κάνω κάτι περισσότερο από τα άλλα παιδιά. Αυτός με έσπρωξε».

Με προτροπή του έδωσε εξετάσεις στη σχολή Κ. Μιχαηλίδη. «Πήγα στον Μιχαηλίδη κι εκείνος μου έδωσε το ρόλο του Σάιλοκ στον "Εμπορο της Βενετίας". Πήγα κι εγώ στον Θόδωρο τον Εξαρχο, που τον γνώριζα, γιατί του πήγαινα τα ψώνια στο σπίτι, και του ζήτησα να με βοηθήσει. Αφηνα κάτω τα ψώνια κι άρχιζα να μελετώ τον Σάιλοκ. Πέτυχα στις εξετάσεις κι αυτό ήταν όλο».









Συνεργάστηκε το 1984 με την Ξένια Καλογεροπούλου στο έργο του Ζορζ Φεϊντό «Ψύλλοι στ' αυτιά», σε σκηνοθεσία Μίνου Βολανάκη, που γνώρισε μεγάλη επιτυχία



Ετσι, «το τρελό παιδί που κυνηγούσε στο δρόμο το μεροκάματο» άρχισε να σπουδάζει χωρίς χρήματα στη Σχολή Μιχαηλίδη, γιατί δεν είχε να πληρώσει, και να βλέπει μπροστά του να ανοίγονται νέοι ορίζοντες. «Είχαμε δάσκαλο τον Τσαρούχη, θυμάμαι. Μας κάλεσε μια μέρα στο σπίτι του στην Καραγιώργη Σερβίας κι εκεί είδα για πρώτη φορά κεριά στα καντηλέρια. Πού να το ξέρω; Εγώ ήξερα ότι τα κεριά μόνο μέσα στην εκκλησία ανάβουν».

Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1955 με τον θίασο της Κατερίνας (Ανδρεάδη). Επαιξε για μια δεκαετία και πλέον έργα των Ν. Φώσκολου, Ν. Τσιφόρου-Πολ. Βασιλειάδη, Αλ. Σακελλάριου-Χρ. Γιαννακόπουλου, Π. Παπαδούκα, Δημ. Ψαθά, με τους Ντ. Ηλιόπουλο, Κώστα Χατζηχρήστο, Χρ. Ευθυμίου, Ρένα Βλαχοπούλου, Καίτη Μπελίντα, Σπεράντζα Βρανά, σε μια σειρά από επιθεωρήσεις και παράλληλα ενέδιδε στον εμπορικό σινεμά.

Ως το 1973 είχε πάρει μέρος σε 40 ταινίες. Ανάμεσά τους: «Η Κλεοπάτρα ήταν Αντώνιος», «Φίφης, ο αχτύπητος», «Ο μόδιστρος», «Χαρτορίχτρα», «Ο παλιάτσος», «Ο τσαχπίνης», «Για μια τρύπια δραχμή», «Ο παιχνιδιάρης», «Ο Σταύρος είναι πονηρός», ο «Ντιρλαντάς» και «Κοροϊδάκι της Πριγκιπέσσας».









Χάρη στη Μελίνα Μερκούρη, τότε υπουργό Πολιτισμού, ο Σταύρος Παράβας «μπήκε» το 1985 στην Επίδαυρο με τον «Πλούτο» σε σκηνοθεσία Λ. Ρονκόνι. Στη φωτογραφία με τον Γιώργο Δάνη, που έπαιζε τον Πλούτο, ενώ ο ίδιος ήταν ο δούλος Χρεμύλος



Για το πέρασμά του από τον «κακό κινηματογράφο» εκείνης της εποχής έλεγε ότι «λόγω οικονομικής δυσχέρειας, σε εποχές μεγάλης φτώχειας κάναμε πράγματα που δεν μας αντιπροσωπεύουν». Εκτιμούσε ότι ο παλιός κινηματογράφος «τον τσάκισε» καλλιτεχνικά. Το κοινό δυσκολεύτηκε να τον αποδεχτεί ως ηθοποιό ρεπερτορίου. Αναβε κερί στη μνήμη της Μελίνας, χάρη στην οποία πρωτόπαιξε («Πλούτο») στην Επίδαυρο. «Δεκάξι χιλιάδες άτομα με χειροκροτούσαν για πρώτη φορά και με έκαναν να σκεφτώ ότι μπορώ να συνεχίσω, οδηγώντας τους ίσως σε καλύτερους δρόμους».

Πληθωρικός όπως ήταν και έτοιμος για όλα έπαιξε στην ταινία του Παντελή Βούλγαρη, «Ακροπόλ», αλλά και σε τηλεοπτικές σειρές.

Δεν έζησε μεγάλες συγκινήσεις μόνο ως ηθοποιός. Ερωτεύτηκε, τον ερωτεύτηκαν και έκανε ένα γάμο. Με τη Βρετανίδα σύζυγό του Αν απέκτησε τρία παιδιά: τη Βανέσα, τη Μάρθα και τον Τζόναθαν, που έχασε αναπάντεχα. Πρόλαβε να ζήσει τη χαρά τού να γίνεσαι παππούς.

Η κηδεία του θα γίνει αύριο στις 5 μ.μ. στο Νεκροταφείο Καισαριανής δημοσία δαπάνη. Δήλωση για τον θάνατό του έκανε ο Μιχάλης Λιάπης. Η Μαρία Δαμανάκη από το ΠΑΣΟΚ και το τμήμα Πολιτισμού του ΣΥΝ στάθηκαν ιδιαίτερα στην αντίστασή του στη διάρκεια της δικτατορίας.




Αποχαιρετισμός από τον Παντελή Βούλγαρη



«Κυριακή βράδυ τού τηλεφώνησα από τον Γράμμο να του ευχηθώ χρόνια πολλά για τη γιορτή του. Μιλήσαμε για μια μικρή συμμετοχή του στην ταινία. Δευτέρα πρωί (προχθές) συμφωνήσαμε τις ημερομηνίες. Παρά την κλονισμένη υγεία και την αδυναμία του, ο Σταύρος ήθελε πολύ να ξαναμυρίσει γύρισμα, συνεργείο, ηθοποιούς, σινεμά. Θαύμαζα πάντα το εκρηκτικό του ταλέντο. Αμεσος, με τέλεια αίσθηση του κινηματογραφικού χρόνου, υπέροχη κίνηση. Μας άφησε πολλές ταινίες να τον θυμόμαστε. Δεν είναι όλες καλές, αλλά ο Σταύρος Παράβας πάντα αστράφτει με την εκφραστικότητα και τη χάρη του. Σπουδαία πράγματα έκανε και στο θέατρο. Αληθινά μεγάλος. Εχασα έναν πολύ αγαπημένο σύντροφο, αδελφικό φίλο επί 34 χρόνια».



ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 16/09/2008


16/9/08

ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΑΙΜΑ.

Καλημέρα σας,

Θα ήθελα την βοήθειά σας για την ζωή ενός φίλου μου. Χρειάζεται  να κάνει μεταμόσχευση συκωτιού και πρέπει να βρούμε αίμα αποκλειστικά ομάδας 'Ο αρνητικό'. Εάν μπορείτε ανακοινώστε το διότι έχει ζωή μία με δύο εβδομάδες. Μπορεί κάποιος/α από εσάς να έχει αίμα 'Ο αρνητικό' και να του σώσει τη ζωή. Για οποιαδήποτε πληροφορία μην διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μου,

Σας Ευχαριστώ

    ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ Γ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ

Το mail αυτό το έλαβα σήμερα. Υπάρχουν και τηλέφωνα, όποιος μπορεί να βοηθήσει ας απαντήσει και θα βρούμε τρόπο επικοινωνίας. Ή να στείλει μήνυμα στο mail του blog.

Δημήτρης Ν.





15/9/08

Με βαθιά το χέρι στην τσέπη οι εργαζόμενοι

Ακόμα και... χαρτί τουαλέτας καλούνται να πληρώσουν με την έναρξη των μαθημάτων


Ο λογαριασμός που πληρώνουν οι γονείς για τη «δωρεάν» Παιδεία αποτυπώνεται γλαφυρά στη λίστα με την οποία εφοδιάζονται τα νήπια και οι μαθητές των πρώτων τάξεων του δημοτικού με το πρώτο χτύπημα του κουδουνιού. Ετσι, ενώ το «ζωνάρι» σφίγγει όλο και περισσότεροι για τη μεγάλη μάζα των εργαζομένων, οι γονείς καλούνται να πληρώσουν κάθε Σεπτέμβρη από τις τσάντες, τα αναλώσιμα, τα βιβλία, τα φροντιστήρια, μέχρι το... χαρτί τουαλέτας και το χαρτί εκτυπωτή στο σχολείο.


Συνήθως, η λίστα αυτή προβλέπει για τα παιδιά των μικρών τάξεων μαρκαδόρους (2,50 - 5,20 ευρώ ανάλογα με την ποσότητα), κηρομπογιές (1 ευρώ περίπου), φάκελο με λάστιχο (0,70), αν τα παιδιά είναι μικρότερα πλαστελίνες (περίπου 3 ευρώ), δακτυλομπογιές (2,40 ευρώ) κ.ο.κ. Δε λείπουν μάλιστα οι φορές που η λίστα αυτή ξεφεύγει από τα αναλώσιμα και επεκτείνεται στα ...χαρτιά τουαλέτας, χαρτί κουζίνας και χαρτί εκτυπωτή καθώς η υποχρηματοδότηση της Παιδείας έχει σαν αποτέλεσμα οι γονείς να καλούνται να πληρώσουν για ο,τιδήποτε μπορούν να φανταστούν, προκειμένου να λειτουργήσει το σχολείο. Οι δε «αρμοδιότητες» του γονιού στο σχολείο της «ανταγωνιστικότητας» δεν περιορίζονται στα όσα πληρώνει. Για παράδειγμα, στα πολυδιαφημισμένα ολοήμερα σχολεία, γονείς καλούνται να αναλάβουν να πλένουν οι ίδιοι τα sleeping bag, στα οποία ξαπλώνουν τα παιδιά τους κατά τις ώρες ανάπαυσης!


Η σχολική τσάντα κοστολογείται από 20 μέχρι 60 ευρώ (υπάρχουν και τσάντες των 300 ευρώ) σε μία μέση τιμή ανάλογα βέβαια με το τι θα απεικονίζει, η δε κασετίνα κοστολογείται περίπου 5 με 10 ευρώ. Στα τετράδια και τα ντοσιέ οι τιμές ποικίλλουν ανάλογα με το πόσα φύλλα, πόσα θέματα αλλά και το εξώφυλλό τους (από μονόχρωμα μέχρι τις φωτογραφίες δημοφιλών λαϊκών αοιδών). Περίπου 4 ευρώ κοστίζουν τα τετράδια δύο θεμάτων, πάνω από 5 τα τετράδια πέντε θεμάτων κ.ο.κ.


Τα έξοδα δεν τελειώνουν μέσα στο σχολείο, αλλά επεκτείνονται και έξω από αυτό, με τους γονείς και πάλι να πληρώνουν τις δραστηριότητες που θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνονται στο πρόγραμμα του σχολείου. Προχωρώντας προς το γυμνάσιο μπορεί να τελειώνουν οι ανάγκες σε ...νερομπογιές, ωστόσο είναι η περίοδος που το παιδί όσο ακόμα προλαβαίνει πριν αρχίσει ο γολγοθάς των εξετάσεων καλείται να εξοπλιστεί σε ξένες γλώσσες, μουσική, αθλητικές δραστηριότητες κλπ. Ετσι, περίπου 70 ευρώ κοστίζει το «πακέτο» των βιβλίων των αγγλικών για τα παιδιά που ξεκινούν τώρα φροντιστήριο στα αγγλικά για να μην ξεχνάμε τα τετράδια, ντοσιέ κλπ. ενώ περίπου 200 ευρώ θα πληρώσει ο γονιός για τις ανάγκες των βιβλίων του φροντιστηρίου για δύο μεγαλύτερα παιδιά. Βέβαια, αυτά είναι ψίχουλα σε σχέση με τα όσα θα δαπανήσει για δίδακτρα στο φροντιστήριο των αγγλικών αλλά και στα φροντιστήρια για τα μαθήματα του σχολείου που ξεκινούν - αν όχι από το δημοτικό - στο γυμνάσιο.


Από την εφημερίδα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 14/9/2008



14/9/08

Τα Άλλα μέτρα για την ακρίβεια

Του ΤΑΣΟΥ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ


«Χιλιάδες σουπερμάρκετ γεμάτα πράγματα, γιατί δεν τα βουτάμε για τα γεράματα;». Όταν ο Νικόλας Ασιμος έγραφε αυτούς τους στίχους στη δεκαετία του '80, δύσκολα θα φανταζόταν ότι, ύστερα από δεκαετίες, θα έδινε το σύνθημα για «απαλλοτριώσεις» ειδών πρώτης ανάγκης και το μοίρασμά τους σε λαϊκές αγορές Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Ενέργειες που προκαλούν νέο πονοκέφαλο στην ΕΛ.ΑΣ. και ανάμεικτα συναισθήματα στους πολίτες.


*Οι επιδρομές αυτού του είδους έχουν ιστορία ολίγων μηνών στη χώρα μας, αφού ξεκίνησαν στις 31 Μαΐου στο σουπερμάρκετ «Σκλαβενίτης» στη Χαρ. Τρικούπη. Ομάδα περίπου 20 αντεξουσιαστών, τότε, φορώντας κουκούλες και κράνη, εισέβαλε στο κατάστημα και γέμισε τα καρότσια με γάλατα, ζυμαρικά, τυριά και χυμούς χωρίς, φυσικά, να τα πληρώσει. Στη συνέχεια, τα μοίρασε στη λαϊκή αγορά της οδού Καλλιδρομίου.
Από τότε το ίδιο έργο παίχτηκε ακόμη πέντε φορές: στις 14 Ιουνίου με «διπλό χτύπημα» στα σουπερμάρκετ «Βερόπουλος» και «DIA» στον Αγιο Παντελεήμονα, στις 30 Ιουνίου στο «Μαρινόπουλο» στο Ν. Κόσμο, στις 19 Ιουλίου σε σουπερμάρκετ του Περιστερίου και στις 4 Σεπτεμβρίου στο «Μασούτη» της Θεσσαλονίκης. Στην τελευταία περίπτωση, μάλιστα ο αριθμός των «κομάντος» ξεπερνούσε τους 50.
*Σε όλες τις περιπτώσεις τα «απαλλοτριωθέντα» (αξίας αρκετών χιλιάδων ευρώ) κατέληξαν «σε αυτούς που τους ανήκουν, δηλαδή σε όλους εμάς», όπως έγραψαν οι δράστες σε κάποια προκήρυξή τους. Οσο για την υπογραφή; Ποικίλλει. Από τους «Οργισμένους Αναρχικούς Ενάντια στην Ακρίβεια» και την «Πρωτοβουλία Αναρχικών για την Ελεύθερη Διακίνηση των Αγαθών» μέχρι την «Κίνηση κατά της Ακρίβειας».


Επικοινωνιακό λίφτινγκ
Η «Κ.Ε.» συνάντησε τον εικοσάχρονο Θ. Π., ο οποίος συμμετείχε σε δύο από τις επιδρομές. «Θέλουμε να περάσουμε το μήνυμα ότι βρισκόμαστε κοντά στον απλό κόσμο που υποφέρει, με μια συμβολική κίνηση που έχει σκοπό να προτρέψει τους ανθρώπους στην ελεύθερη χρήση των αγαθών, καταργώντας τα ταμεία», μας λέει. Παραδέχεται ότι οι κινήσεις αυτές στοχεύουν και σε ένα «επικοινωνιακό λίφτινγκ» του αναρχικού χώρου, ο οποίος, όπως ομολογεί, είναι συνδεμένος στη συνείδηση των πολλών με τη βία, τις μολότοφ, τα γκαζάκια και το σπάσιμο βιτρινών. Χαρακτηρίζει, όμως, «γελοιότητες» τα περίφημα κυβερνητικά «41 μέτρα κατά της ακρίβειας» και προσθέτει ότι οι ίδιοι οι αντιεξουσιαστές προβάλλουν τη «δική τους δέσμη μέτρων». Προς το παρόν οι «απαλλοτριώσεις» έχουν γίνει σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, αλλά ο ίδιος δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να τις δούμε και σε άλλες πόλεις.
*Οι κινήσεις αυτές, όπως λένε οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές τους, έχουν θετική αντιμετώπιση από τον κόσμο στις λαϊκές αγορές.
Ομως προκαλούν έντονο προβληματισμό στην Αστυνομία, η οποία μιλάει για φαινόμενα «νέας παραβατικότητας» αλλά και πολλές συζητήσεις στο εσωτερικό του ευρύτερου αναρχικού χώρου. Είναι αρκετοί εκείνοι που προτείνουν επέκταση των «απαλλοτριώσεων» και στα ταμεία των σουπερμάρκετ, με στόχο το μοίρασμα των χρημάτων στον κόσμο.


*Στη συζήτηση που έχει ανάψει, κυρίως μέσω Ιντερνετ, συμμετέχουν και οι περισσότερο θεωρητικοί, οι οποίοι τονίζουν την ανάγκη ανάπτυξης κινημάτων που «θα αμφισβητήσουν όλες τις όψεις του υλικού καπιταλισμού», προτείνοντας και βιβλιογραφία που κινείται μεταξύ Κ. Καστοριάδη, Ι. Βαλερστάιν και Σ. Αμίν. Υπάρχει, ωστόσο, και αντίλογος εκ των έσω, καθώς κάποιοι αντιτείνουν ότι «οι πολίτες που παρακαλάνε για ασφάλεια και ησυχία και ζητούν να συλληφθούν οι κουκουλοφόροι είναι οι ίδιοι στους οποίους μοιράζονται τα προϊόντα».
*Η πρακτική του «σύγχρονου Ρομπέν των Δασών», πάντως, δεν είναι ελληνική πρωτοτυπία. Το Νοέμβρη του 2004 διαδηλωτές σε Ρώμη και Μπάρι μπήκαν σε σουπερμάρκετ και επέβαλαν ένα καθεστώς «αυτοδιαχειριζόμενων εκπτώσεων», αφαιρώντας είδη πρώτης ανάγκης που τα μοίρασαν στο κοινό.
Το 2006 στο Αμβούργο μια ομάδα με κινηματογραφική σκηνοθεσία, ντυμένη με στολές σούπερ ηρώων (Spiderman, Multiflex, Operaistorix), εισβάλλει σε σουπερμάρκετ, εστιατόρια και καταστήματα gourmet, παίρνοντας είδη πολυτελείας (χαβιάρι, σολομό και σαμπάνια) τα οποία μοίραζαν στους φτωχούς. Παρόμοιες «επιδρομές» είχαν γίνει κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '90 και σε πόλεις της Βρετανίας.


ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 14/09/2008



12/9/08

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΚΑΙ ΠΡΟΑΣΤΙΑΚΟΣ

Σήμερα το βράδυ κατά τις 8 θα μαζευτούμε πάλι για να συζητήσουμε για τη θεματολογία της εφημερίδας μας καθώς και για κάποια πρακτικά ζητήματα.
Το άλλο που θα μας απασχολήσει είναι η πρωτοβουλία μας για το σημαντικό πρόβλημα της γειτονιάς μας. Την υπογειοποίηση των γραμμών του τρένου. Του Προαστιακού όπως συνηθίσαμε να λέμε.
Την προηγούμενη φορά σκεφτήκαμε να αναλάβουμε μια πρωτοβουλία συντονισμού φορέων και συλλογικοτήτων του 4ου διαμερίσματος , για την καλύτερη ανάπτυξη και στήριξη του αγώνα μας , με το σκεπτικό ότι το ζήτημα βρίσκεται σε οριακό σημείο, λόγω της σχετικά γρήγορης συνέχισης των έργων.
Η πρωτοβουλία μας βρίσκεται σε εξέλιξη και σύντομα θα υπάρξει ενημέρωση.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...