1.800 ατυχήματα τον χρόνο μέσα κι έξω από τα σχολεία

Σε ένα ρεπορτάζ της "Ημερήσιας" με στοιχεία του Παγκόσμιου Oργανισμού Yγείας και της Eurostat, αποκαλύπτεται πως περισσότερα από 1.800 ατυχήματα σημειώνονται κάθε χρόνο στην Ελλάδα μέσα και έξω από τα σχολεία και πως ο νομάρχης Αθηνών κ. Γ. Σγουρός έδωσε εντολή για ελέγχους και ακινητοποίηση των παραβατών οδηγών σχολικών λεωφορείων

Επειδή όμως οι "αυστηρές οδηγίες" δεν είναι μόνο για να αναπαράγονται από τα Μέσα , αλλά και να εφαρμόζονται στην πράξη , του υπενθυμίζουμε πως έξω από τα δημοτικά σχολεία στην Ακαδημία Πλάτωνος η Νομαρχία Αθηνών σχεδιάζει την κατασκευή δύο πολυώροφων κτιρίων. .
Το τρυπάνι της εργοληπτικής εταιρείας δουλεύει ακριβώς απέναντι από τα σχολεία , κάθε πρωί που τα παιδιά διασχίζουν το δρόμο.

Και πως σε περίπτωση που η νομαρχία επιμείνει στην κατασκευή του κτιρίου, παρά την προειδοποίηση του ΟΣΚ πως "θα επηρεάσει σημαντικά την ασφάλεια προσβασιμότητας των μαθητών στα σχολεία", οι κάτοικοι θα έχουν κάθε λόγο να υποθέσουν πως η ευθύνη θα είναι δική του, όπως επίσης και των συμβούλων που θα ψηφίσουν και θα αποδεχθούν το έργο.



Ακολουθεί το δημοσίευμα της "Ημερησίας" (11.9)
"Περισσότερα από 1.800 ατυχήματα σημειώνονται κάθε χρόνο στη χώρα μας μέσα κι έξω από τα σχολεία, με θύματα μικρούς μαθητές.

Περισσότερα από 1.800 ατυχήματα σημειώνονται κάθε χρόνο στη χώρα μας μέσα κι έξω από τα σχολεία, με θύματα μικρούς μαθητές.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Παγκόσμιου Oργανισμού Yγείας - Eurostat, περισσότερα από 75 παιδιά ηλικίας 0-14 ετών χάνουν κάθε χρόνο τη ζωή τους στους ελληνικούς δρόμους. Στο διάστημα 1992-2004 έχουν καταγραφεί στην Eλλάδα 1.593 θάνατοι παιδιών 0-14 ετών, εκ των οποίων στα 874 (δηλαδή 75 τον χρόνο) αιτία θανάτου ήταν τροχαίο ατύχημα.
Πρόστιμα
Tροχαία και νομαρχίες έχουν λάβει αυστηρά μέτρα, ενώ η EΛΠA εφιστά την προσοχή στους γονείς.
Πρόστιμα-φωτιά, αφαίρεση διπλώματος και άλλες βαρύτατες ποινές περιμένουν τους οδηγούς σχολικών λεωφορείων που δεν τηρούν τα απαραίτητα μέτρα για την ασφαλή μετακίνηση των μαθητών.
Oι εντολές του νομάρχη Aθηνών, Γιάννη Σγουρού, είναι: Ελεγχοι και ακινητοποίηση των παραβατών.
Aντίστοιχα εκτεταμένους ελέγχους θα πραγματοποιήσουν και οι αστυνομικοί της Tροχαίας.

Υ. Γ. Έλεγχος στους οδηγούς των λεωφορείων έγινε στην οδό Αίμωνος , πριν από 3 μέρες. Σαν από θαύμα , την ημέρα εκείνη , όσο ώρα οι αστυνομικοί ασκούσαν τα καθήκοντα τους, οι μπουλντόζες είχαν ρεπό...

Σίγουρα όμως και οι αστυνομικοί θα είδαν το εργοτάξιο που βρίσκεται απέναντι από τα σχολεία. Δεν ζητάει μια ενημέρωση ο νομάρχης Αθηνών;
 Από       http://akadimia-platonos.blogspot.com/

Μάγκας στην Επίδαυρο μάγκας και στη Γυάρο

Εσβησε στα 73 του χρόνια ο δημοφιλής ηθοποιός Σταύρος Παράβας. Το πληθωρικό ταλέντο του πέρασε από τη μεγάλη οθόνη, έλαμψε στο σανίδι και τα αρχαία θέατρα, ενώ τα δημοκρατικά του φρονήματα επί χούντας τον έστειλαν εξορία

Της Ν. ΚΟΝΤΡΑΡΟΥ-ΡΑΣΣΙΑ

Μόλις προχθές είχε δεχτεί την πρόσκληση του Παντελή Βούλγαρη να παίξει στην καινούργια του ταινία «Ψυχή βαθιά» με θέμα τον Εμφύλιο. Του ήταν δύσκολο να αρνηθεί σε ένα φίλο, που μοιράστηκε μαζί του αναμνήσεις πικρές, όταν και οι δύο ήταν εξορία στη Γυάρο. Η υγεία του δεν ήταν καθόλου καλή. Φαινόταν αρκετά καταβεβλημένος. Πέρσι κατάφερε με κόπο να ξεπεράσει ένα έμφραγμα. Ωστόσο, όσοι τον είχαν δει τις τελευταίες μέρες, έλεγαν ότι τίποτα δεν προμήνυε το τέλος του Σταύρου Παράβα (χθες το πρωί στο σπίτι του) από ανακοπή.

Από την ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη «Ο μάγκας με το τρίκυκλο» (1972), από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του

Ο σπουδαίος αυτός καλλιτέχνης ήταν σκληρά χτυπημένος από τη ζωή. Πάλεψε με την ανέχεια στα παιδικά του χρόνια, αγωνίστηκε σκληρά να σταθεί στα πόδια του ως καλλιτέχνης, δεν δείλιασε όταν τον κυνήγησε η χούντα, αλλά τον κατέβαλε η τραγική απώλεια του γιου του. Ετσι, τα 73 του χρόνια φαίνονταν να πέφτουν βαριά πάνω στις πλάτες του.

Ο Σταύρος Παράβας υπήρξε ηθοποιός με πηγαίο ταλέντο. Απόδειξη ότι ήταν περιζήτητος στους αριστοφανικούς ρόλους και διέπρεψε ως Βλέπυρος στις «Εκκλησιάζουσες» με τον θίασο του Ν. Κούρκουλου (1980), Χρεμύλος στον «Πλούτο» με το Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Λουκα Ρονκόνι (1985), Τρυγαίος στην «Ειρήνη» με το Αμφι-Θέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου (1987), Αλλαντοπώλης στους «Ιππής» με το ΚΘΒΕ σε σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονοπουλου (1989).

Προηγουμένως είχε γίνει ιδιαίτερα δημοφιλής από τους ρόλους του στο εμπορικό ελληνικό σινεμά. Κυρίως ταυτίστηκε -αδίκως φυσικά- με τον κινηματογραφικό ρόλο του ομοφυλόφιλου Φίφη. Αργότερα όμως ξεχώρισε και σε ρόλους ρεπερτορίου όπως στον «Βολπόνε» του Μπεν Τζόνσον και στον «Κύκλο με την κιμωλία» του Μπ. Μπρεχτ.

«Γεννήθηκα στο Τουρκοβούνι» έλεγε ο ίδιος στην «Ε». «Οι γονείς μου ήταν πρόσφυγες. Ο πατέρας μου, ασθματικός. Η μάνα μου άφησε τη Μικρά Ασία με μια ρόμπα και ένα σκόρδο στην τσέπη. Εγκυος έφτασε στο Ναύπλιο. Ηρθαμε στην Αθήνα κι εγώ αναγκάστηκα να κάνω δουλειές του ποδαριού για να βοηθήσω την οικογένειά μου. Δούλευα στην αγορά, στα καφενεία, έκανα θελήματα. Πήγαινα τότε στο 5ο Γυμνάσιο και ο καθηγητής της Μουσικής, ο Χάγιος, είδε ότι μπορούσα να κάνω κάτι περισσότερο από τα άλλα παιδιά. Αυτός με έσπρωξε».

Με προτροπή του έδωσε εξετάσεις στη σχολή Κ. Μιχαηλίδη. «Πήγα στον Μιχαηλίδη κι εκείνος μου έδωσε το ρόλο του Σάιλοκ στον "Εμπορο της Βενετίας". Πήγα κι εγώ στον Θόδωρο τον Εξαρχο, που τον γνώριζα, γιατί του πήγαινα τα ψώνια στο σπίτι, και του ζήτησα να με βοηθήσει. Αφηνα κάτω τα ψώνια κι άρχιζα να μελετώ τον Σάιλοκ. Πέτυχα στις εξετάσεις κι αυτό ήταν όλο».

Συνεργάστηκε το 1984 με την Ξένια Καλογεροπούλου στο έργο του Ζορζ Φεϊντό «Ψύλλοι στ' αυτιά», σε σκηνοθεσία Μίνου Βολανάκη, που γνώρισε μεγάλη επιτυχία

Ετσι, «το τρελό παιδί που κυνηγούσε στο δρόμο το μεροκάματο» άρχισε να σπουδάζει χωρίς χρήματα στη Σχολή Μιχαηλίδη, γιατί δεν είχε να πληρώσει, και να βλέπει μπροστά του να ανοίγονται νέοι ορίζοντες. «Είχαμε δάσκαλο τον Τσαρούχη, θυμάμαι. Μας κάλεσε μια μέρα στο σπίτι του στην Καραγιώργη Σερβίας κι εκεί είδα για πρώτη φορά κεριά στα καντηλέρια. Πού να το ξέρω; Εγώ ήξερα ότι τα κεριά μόνο μέσα στην εκκλησία ανάβουν».

Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1955 με τον θίασο της Κατερίνας (Ανδρεάδη). Επαιξε για μια δεκαετία και πλέον έργα των Ν. Φώσκολου, Ν. Τσιφόρου-Πολ. Βασιλειάδη, Αλ. Σακελλάριου-Χρ. Γιαννακόπουλου, Π. Παπαδούκα, Δημ. Ψαθά, με τους Ντ. Ηλιόπουλο, Κώστα Χατζηχρήστο, Χρ. Ευθυμίου, Ρένα Βλαχοπούλου, Καίτη Μπελίντα, Σπεράντζα Βρανά, σε μια σειρά από επιθεωρήσεις και παράλληλα ενέδιδε στον εμπορικό σινεμά.

Ως το 1973 είχε πάρει μέρος σε 40 ταινίες. Ανάμεσά τους: «Η Κλεοπάτρα ήταν Αντώνιος», «Φίφης, ο αχτύπητος», «Ο μόδιστρος», «Χαρτορίχτρα», «Ο παλιάτσος», «Ο τσαχπίνης», «Για μια τρύπια δραχμή», «Ο παιχνιδιάρης», «Ο Σταύρος είναι πονηρός», ο «Ντιρλαντάς» και «Κοροϊδάκι της Πριγκιπέσσας».

Χάρη στη Μελίνα Μερκούρη, τότε υπουργό Πολιτισμού, ο Σταύρος Παράβας «μπήκε» το 1985 στην Επίδαυρο με τον «Πλούτο» σε σκηνοθεσία Λ. Ρονκόνι. Στη φωτογραφία με τον Γιώργο Δάνη, που έπαιζε τον Πλούτο, ενώ ο ίδιος ήταν ο δούλος Χρεμύλος

Για το πέρασμά του από τον «κακό κινηματογράφο» εκείνης της εποχής έλεγε ότι «λόγω οικονομικής δυσχέρειας, σε εποχές μεγάλης φτώχειας κάναμε πράγματα που δεν μας αντιπροσωπεύουν». Εκτιμούσε ότι ο παλιός κινηματογράφος «τον τσάκισε» καλλιτεχνικά. Το κοινό δυσκολεύτηκε να τον αποδεχτεί ως ηθοποιό ρεπερτορίου. Αναβε κερί στη μνήμη της Μελίνας, χάρη στην οποία πρωτόπαιξε («Πλούτο») στην Επίδαυρο. «Δεκάξι χιλιάδες άτομα με χειροκροτούσαν για πρώτη φορά και με έκαναν να σκεφτώ ότι μπορώ να συνεχίσω, οδηγώντας τους ίσως σε καλύτερους δρόμους».

Πληθωρικός όπως ήταν και έτοιμος για όλα έπαιξε στην ταινία του Παντελή Βούλγαρη, «Ακροπόλ», αλλά και σε τηλεοπτικές σειρές.

Δεν έζησε μεγάλες συγκινήσεις μόνο ως ηθοποιός. Ερωτεύτηκε, τον ερωτεύτηκαν και έκανε ένα γάμο. Με τη Βρετανίδα σύζυγό του Αν απέκτησε τρία παιδιά: τη Βανέσα, τη Μάρθα και τον Τζόναθαν, που έχασε αναπάντεχα. Πρόλαβε να ζήσει τη χαρά τού να γίνεσαι παππούς.

Η κηδεία του θα γίνει αύριο στις 5 μ.μ. στο Νεκροταφείο Καισαριανής δημοσία δαπάνη. Δήλωση για τον θάνατό του έκανε ο Μιχάλης Λιάπης. Η Μαρία Δαμανάκη από το ΠΑΣΟΚ και το τμήμα Πολιτισμού του ΣΥΝ στάθηκαν ιδιαίτερα στην αντίστασή του στη διάρκεια της δικτατορίας.

---

Αποχαιρετισμός από τον Παντελή Βούλγαρη

«Κυριακή βράδυ τού τηλεφώνησα από τον Γράμμο να του ευχηθώ χρόνια πολλά για τη γιορτή του. Μιλήσαμε για μια μικρή συμμετοχή του στην ταινία. Δευτέρα πρωί (προχθές) συμφωνήσαμε τις ημερομηνίες. Παρά την κλονισμένη υγεία και την αδυναμία του, ο Σταύρος ήθελε πολύ να ξαναμυρίσει γύρισμα, συνεργείο, ηθοποιούς, σινεμά. Θαύμαζα πάντα το εκρηκτικό του ταλέντο. Αμεσος, με τέλεια αίσθηση του κινηματογραφικού χρόνου, υπέροχη κίνηση. Μας άφησε πολλές ταινίες να τον θυμόμαστε. Δεν είναι όλες καλές, αλλά ο Σταύρος Παράβας πάντα αστράφτει με την εκφραστικότητα και τη χάρη του. Σπουδαία πράγματα έκανε και στο θέατρο. Αληθινά μεγάλος. Εχασα έναν πολύ αγαπημένο σύντροφο, αδελφικό φίλο επί 34 χρόνια».

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 16/09/2008

ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΑΙΜΑ.

Καλημέρα σας,

Θα ήθελα την βοήθειά σας για την ζωή ενός φίλου μου. Χρειάζεται  να κάνει μεταμόσχευση συκωτιού και πρέπει να βρούμε αίμα αποκλειστικά ομάδας 'Ο αρνητικό'. Εάν μπορείτε ανακοινώστε το διότι έχει ζωή μία με δύο εβδομάδες. Μπορεί κάποιος/α από εσάς να έχει αίμα 'Ο αρνητικό' και να του σώσει τη ζωή. Για οποιαδήποτε πληροφορία μην διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μου,

Σας Ευχαριστώ

    ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ Γ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ

Το mail αυτό το έλαβα σήμερα. Υπάρχουν και τηλέφωνα, όποιος μπορεί να βοηθήσει ας απαντήσει και θα βρούμε τρόπο επικοινωνίας. Ή να στείλει μήνυμα στο mail του blog.

Δημήτρης Ν.

Με βαθιά το χέρι στην τσέπη οι εργαζόμενοι

Ακόμα και... χαρτί τουαλέτας καλούνται να πληρώσουν με την έναρξη των μαθημάτων

Ο λογαριασμός που πληρώνουν οι γονείς για τη «δωρεάν» Παιδεία αποτυπώνεται γλαφυρά στη λίστα με την οποία εφοδιάζονται τα νήπια και οι μαθητές των πρώτων τάξεων του δημοτικού με το πρώτο χτύπημα του κουδουνιού. Ετσι, ενώ το «ζωνάρι» σφίγγει όλο και περισσότεροι για τη μεγάλη μάζα των εργαζομένων, οι γονείς καλούνται να πληρώσουν κάθε Σεπτέμβρη από τις τσάντες, τα αναλώσιμα, τα βιβλία, τα φροντιστήρια, μέχρι το... χαρτί τουαλέτας και το χαρτί εκτυπωτή στο σχολείο.

Συνήθως, η λίστα αυτή προβλέπει για τα παιδιά των μικρών τάξεων μαρκαδόρους (2,50 - 5,20 ευρώ ανάλογα με την ποσότητα), κηρομπογιές (1 ευρώ περίπου), φάκελο με λάστιχο (0,70), αν τα παιδιά είναι μικρότερα πλαστελίνες (περίπου 3 ευρώ), δακτυλομπογιές (2,40 ευρώ) κ.ο.κ. Δε λείπουν μάλιστα οι φορές που η λίστα αυτή ξεφεύγει από τα αναλώσιμα και επεκτείνεται στα ...χαρτιά τουαλέτας, χαρτί κουζίνας και χαρτί εκτυπωτή καθώς η υποχρηματοδότηση της Παιδείας έχει σαν αποτέλεσμα οι γονείς να καλούνται να πληρώσουν για ο,τιδήποτε μπορούν να φανταστούν, προκειμένου να λειτουργήσει το σχολείο. Οι δε «αρμοδιότητες» του γονιού στο σχολείο της «ανταγωνιστικότητας» δεν περιορίζονται στα όσα πληρώνει. Για παράδειγμα, στα πολυδιαφημισμένα ολοήμερα σχολεία, γονείς καλούνται να αναλάβουν να πλένουν οι ίδιοι τα sleeping bag, στα οποία ξαπλώνουν τα παιδιά τους κατά τις ώρες ανάπαυσης!

Η σχολική τσάντα κοστολογείται από 20 μέχρι 60 ευρώ (υπάρχουν και τσάντες των 300 ευρώ) σε μία μέση τιμή ανάλογα βέβαια με το τι θα απεικονίζει, η δε κασετίνα κοστολογείται περίπου 5 με 10 ευρώ. Στα τετράδια και τα ντοσιέ οι τιμές ποικίλλουν ανάλογα με το πόσα φύλλα, πόσα θέματα αλλά και το εξώφυλλό τους (από μονόχρωμα μέχρι τις φωτογραφίες δημοφιλών λαϊκών αοιδών). Περίπου 4 ευρώ κοστίζουν τα τετράδια δύο θεμάτων, πάνω από 5 τα τετράδια πέντε θεμάτων κ.ο.κ.

Τα έξοδα δεν τελειώνουν μέσα στο σχολείο, αλλά επεκτείνονται και έξω από αυτό, με τους γονείς και πάλι να πληρώνουν τις δραστηριότητες που θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνονται στο πρόγραμμα του σχολείου. Προχωρώντας προς το γυμνάσιο μπορεί να τελειώνουν οι ανάγκες σε ...νερομπογιές, ωστόσο είναι η περίοδος που το παιδί όσο ακόμα προλαβαίνει πριν αρχίσει ο γολγοθάς των εξετάσεων καλείται να εξοπλιστεί σε ξένες γλώσσες, μουσική, αθλητικές δραστηριότητες κλπ. Ετσι, περίπου 70 ευρώ κοστίζει το «πακέτο» των βιβλίων των αγγλικών για τα παιδιά που ξεκινούν τώρα φροντιστήριο στα αγγλικά για να μην ξεχνάμε τα τετράδια, ντοσιέ κλπ. ενώ περίπου 200 ευρώ θα πληρώσει ο γονιός για τις ανάγκες των βιβλίων του φροντιστηρίου για δύο μεγαλύτερα παιδιά. Βέβαια, αυτά είναι ψίχουλα σε σχέση με τα όσα θα δαπανήσει για δίδακτρα στο φροντιστήριο των αγγλικών αλλά και στα φροντιστήρια για τα μαθήματα του σχολείου που ξεκινούν - αν όχι από το δημοτικό - στο γυμνάσιο.

Από την εφημερίδα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 14/9/2008

Τα Άλλα μέτρα για την ακρίβεια

Του ΤΑΣΟΥ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ

«Χιλιάδες σουπερμάρκετ γεμάτα πράγματα, γιατί δεν τα βουτάμε για τα γεράματα;». Όταν ο Νικόλας Ασιμος έγραφε αυτούς τους στίχους στη δεκαετία του '80, δύσκολα θα φανταζόταν ότι, ύστερα από δεκαετίες, θα έδινε το σύνθημα για «απαλλοτριώσεις» ειδών πρώτης ανάγκης και το μοίρασμά τους σε λαϊκές αγορές Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Ενέργειες που προκαλούν νέο πονοκέφαλο στην ΕΛ.ΑΣ. και ανάμεικτα συναισθήματα στους πολίτες.

*Οι επιδρομές αυτού του είδους έχουν ιστορία ολίγων μηνών στη χώρα μας, αφού ξεκίνησαν στις 31 Μαΐου στο σουπερμάρκετ «Σκλαβενίτης» στη Χαρ. Τρικούπη. Ομάδα περίπου 20 αντεξουσιαστών, τότε, φορώντας κουκούλες και κράνη, εισέβαλε στο κατάστημα και γέμισε τα καρότσια με γάλατα, ζυμαρικά, τυριά και χυμούς χωρίς, φυσικά, να τα πληρώσει. Στη συνέχεια, τα μοίρασε στη λαϊκή αγορά της οδού Καλλιδρομίου.
Από τότε το ίδιο έργο παίχτηκε ακόμη πέντε φορές: στις 14 Ιουνίου με «διπλό χτύπημα» στα σουπερμάρκετ «Βερόπουλος» και «DIA» στον Αγιο Παντελεήμονα, στις 30 Ιουνίου στο «Μαρινόπουλο» στο Ν. Κόσμο, στις 19 Ιουλίου σε σουπερμάρκετ του Περιστερίου και στις 4 Σεπτεμβρίου στο «Μασούτη» της Θεσσαλονίκης. Στην τελευταία περίπτωση, μάλιστα ο αριθμός των «κομάντος» ξεπερνούσε τους 50.
*Σε όλες τις περιπτώσεις τα «απαλλοτριωθέντα» (αξίας αρκετών χιλιάδων ευρώ) κατέληξαν «σε αυτούς που τους ανήκουν, δηλαδή σε όλους εμάς», όπως έγραψαν οι δράστες σε κάποια προκήρυξή τους. Οσο για την υπογραφή; Ποικίλλει. Από τους «Οργισμένους Αναρχικούς Ενάντια στην Ακρίβεια» και την «Πρωτοβουλία Αναρχικών για την Ελεύθερη Διακίνηση των Αγαθών» μέχρι την «Κίνηση κατά της Ακρίβειας».

Επικοινωνιακό λίφτινγκ
Η «Κ.Ε.» συνάντησε τον εικοσάχρονο Θ. Π., ο οποίος συμμετείχε σε δύο από τις επιδρομές. «Θέλουμε να περάσουμε το μήνυμα ότι βρισκόμαστε κοντά στον απλό κόσμο που υποφέρει, με μια συμβολική κίνηση που έχει σκοπό να προτρέψει τους ανθρώπους στην ελεύθερη χρήση των αγαθών, καταργώντας τα ταμεία», μας λέει. Παραδέχεται ότι οι κινήσεις αυτές στοχεύουν και σε ένα «επικοινωνιακό λίφτινγκ» του αναρχικού χώρου, ο οποίος, όπως ομολογεί, είναι συνδεμένος στη συνείδηση των πολλών με τη βία, τις μολότοφ, τα γκαζάκια και το σπάσιμο βιτρινών. Χαρακτηρίζει, όμως, «γελοιότητες» τα περίφημα κυβερνητικά «41 μέτρα κατά της ακρίβειας» και προσθέτει ότι οι ίδιοι οι αντιεξουσιαστές προβάλλουν τη «δική τους δέσμη μέτρων». Προς το παρόν οι «απαλλοτριώσεις» έχουν γίνει σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, αλλά ο ίδιος δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να τις δούμε και σε άλλες πόλεις.
*Οι κινήσεις αυτές, όπως λένε οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές τους, έχουν θετική αντιμετώπιση από τον κόσμο στις λαϊκές αγορές.
Ομως προκαλούν έντονο προβληματισμό στην Αστυνομία, η οποία μιλάει για φαινόμενα «νέας παραβατικότητας» αλλά και πολλές συζητήσεις στο εσωτερικό του ευρύτερου αναρχικού χώρου. Είναι αρκετοί εκείνοι που προτείνουν επέκταση των «απαλλοτριώσεων» και στα ταμεία των σουπερμάρκετ, με στόχο το μοίρασμα των χρημάτων στον κόσμο.

*Στη συζήτηση που έχει ανάψει, κυρίως μέσω Ιντερνετ, συμμετέχουν και οι περισσότερο θεωρητικοί, οι οποίοι τονίζουν την ανάγκη ανάπτυξης κινημάτων που «θα αμφισβητήσουν όλες τις όψεις του υλικού καπιταλισμού», προτείνοντας και βιβλιογραφία που κινείται μεταξύ Κ. Καστοριάδη, Ι. Βαλερστάιν και Σ. Αμίν. Υπάρχει, ωστόσο, και αντίλογος εκ των έσω, καθώς κάποιοι αντιτείνουν ότι «οι πολίτες που παρακαλάνε για ασφάλεια και ησυχία και ζητούν να συλληφθούν οι κουκουλοφόροι είναι οι ίδιοι στους οποίους μοιράζονται τα προϊόντα».
*Η πρακτική του «σύγχρονου Ρομπέν των Δασών», πάντως, δεν είναι ελληνική πρωτοτυπία. Το Νοέμβρη του 2004 διαδηλωτές σε Ρώμη και Μπάρι μπήκαν σε σουπερμάρκετ και επέβαλαν ένα καθεστώς «αυτοδιαχειριζόμενων εκπτώσεων», αφαιρώντας είδη πρώτης ανάγκης που τα μοίρασαν στο κοινό.
Το 2006 στο Αμβούργο μια ομάδα με κινηματογραφική σκηνοθεσία, ντυμένη με στολές σούπερ ηρώων (Spiderman, Multiflex, Operaistorix), εισβάλλει σε σουπερμάρκετ, εστιατόρια και καταστήματα gourmet, παίρνοντας είδη πολυτελείας (χαβιάρι, σολομό και σαμπάνια) τα οποία μοίραζαν στους φτωχούς. Παρόμοιες «επιδρομές» είχαν γίνει κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '90 και σε πόλεις της Βρετανίας.

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 14/09/2008

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΚΑΙ ΠΡΟΑΣΤΙΑΚΟΣ

Σήμερα το βράδυ κατά τις 8 θα μαζευτούμε πάλι για να συζητήσουμε για τη θεματολογία της εφημερίδας μας καθώς και για κάποια πρακτικά ζητήματα.
Το άλλο που θα μας απασχολήσει είναι η πρωτοβουλία μας για το σημαντικό πρόβλημα της γειτονιάς μας. Την υπογειοποίηση των γραμμών του τρένου. Του Προαστιακού όπως συνηθίσαμε να λέμε.
Την προηγούμενη φορά σκεφτήκαμε να αναλάβουμε μια πρωτοβουλία συντονισμού φορέων και συλλογικοτήτων του 4ου διαμερίσματος , για την καλύτερη ανάπτυξη και στήριξη του αγώνα μας , με το σκεπτικό ότι το ζήτημα βρίσκεται σε οριακό σημείο, λόγω της σχετικά γρήγορης συνέχισης των έργων.
Η πρωτοβουλία μας βρίσκεται σε εξέλιξη και σύντομα θα υπάρξει ενημέρωση.

ΜΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΑΠΟΨΗ

Σε συνέχεια της χθεσινής ανάρτησης, περί ηλεκτρικής ενέργειας και των επιπτώσεών της, παρουσιάζουμε μια ενδιαφέρουσα άποψη (από το ίδιο blog) για τις λεγόμενες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ). Να διευκρινήσω ότι η δημοσίευση απόψεων δεν σημαίνει απαραίτητα και συμφωνία με αυτές. Μιλάω γενικά όχι για το συγκεκριμένο ζήτημα για το οποίο εγώ έχω πλήρη άγνοια. Αυτό που με βρίσκει σύμφωνο όμως είναι η αγωνία των κατοίκων για το τόπο τους και το δικαίωμά τους να πουν όχι στη καταστροφή του.  Δημήτρης Ν.

ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΕΣ ΠΗΓΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΜΥΘΟΙ ΠΕΡΙ ΑΥΤΩΝ

Συχνά ακούμε να αναγορεύονται οι ΑΠΕ σαν τις κύριες τεχνολογίες για την κάλυψη των ηλεκτρικών αναγκών της χώρας. Αυτό είναι μία υπερβολή καθώς οι ΑΠΕ μπορούν να λειτουργήσουν συμπληρωματικά σε ένα ηλεκτρικό σύστημα, και πρέπει να συνυπάρχουν με συμβατικά εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής, έτοιμα να τροφοδοτήσουν με ρεύμα το ηλεκτρικό δίκτυο όταν οι ΑΠΕ δεν μπορούν να λειτουργήσουν λόγω καιρικών συνθηκών.

Η παρουσία των ΑΠΕ στο ηλεκτρικό σύστημα δεν μειώνει σημαντικά τις ανάγκες για θερμικά εργοστάσια, αλλά απλά μειώνει τις ώρες λειτουργίας τους. Για το λόγο αυτό σε χώρες με μεγάλη ανάπτυξη ΑΠΕ, παρόλα αυτά κανένας συμβατικός σταθμός ηλεκτροπαραγωγής δεν καταργήθηκε. Ένα από τα επιχειρήματα των υποστηρικτών της ανάπτυξης των ΑΠΕ, είναι η ενέργεια που “τζάμπα” μας παρέχουν.

Κανένας όμως δεν μας μίλησε για την ενέργεια που χρειάζεται να ξοδευτεί για την εγκατάσταση ενός αιολικού ή φωτοβολταϊκού σταθμού. Για την ενέργεια που χρειάζεται να παραχθούν οι χιλιάδες τόνοι σίδηρος, τα χιλιάδες κυβικά τσιμέντου, για τις δαπανηρές εκχερσώσεις και αποβραχισμούς ορεινών όγκων, και την κατασκευή όλων αυτών που χαρακτηρίζονται “συνοδευτικά έργα”. Και αυτοί που τα υπολογίζουν λένε ότι μία φωτοβολταϊκή μονάδα σε όλη τη διάρκεια ζωής της, δεν θα καταφέρει να παράξει την ενέργεια που χρειάστηκε για να εγκατασταθεί. Το ίδιο και οι μικρές ανεμογεννήτριες, ενώ οι μεγάλες (άνω του 1,2 ΜW ) έρχονται ίσα - ίσα.

Οι τεχνολογίες αυτές χαρακτηρίζονται ως τεχνολογίες καθαρής ενέργειας. Αυτή είναι η μισή αλήθεια. Πράγματι δεν εκλύουν CO2 κατά τη λειτουργία τους, όμως οι ποσότητες CO2 που παρήχθησαν για την κατασκευή και εγκατάστασή τους δεν είναι αμελητέες ποσότητες. Η διαφορά είναι ότι ενδεχομένως κάποιες ποσότητες του CO2 παρήχθησαν αλλού (Κίνα κ.λπ). Το ισχυρότερο όμως επιχείρημα που προβάλλεται είναι ότι οι τεχνολογίες αυτές παρέχουν δωρεάν ηλεκτρικό ρεύμα.

Ας δούμε αυτό το δωρεάν, πόσο δωρεάν είναι. Η ΔΕΣΜΗΕ αγοράζει από τα θερμικά εργοστάσια της ΔΕΗ ηλεκτρικό ρεύμα με περίπου 35 Ευρώ τη MWhr. Για το ηλεκτρικό ρεύμα που παράγεται από τις ανεμογεννήτριες, επειδή παράγουν λίγο και επομένως είναι πιο ακριβό, το επιδοτεί και το πληρώνει 75 ευρώ τη MWhr, ενώ για τα φωτοβολταϊκά που είναι ακόμη πιο ασύμφορα το πληρώνει με 550 ευρώ τη MWhr. Και καταλαβαίνει κανείς ποίος πληρώνει αυτές τις επιδοτήσεις.

Θα πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι με διάφορους τρόπους ακόμη και με ειδικό τέλος στους λογαριασμούς της ΔΕΗ πληρώνουμε για την ανάπτυξη ΑΠΕ, και ότι οι επιδοτήσεις προς τους επενδυτές για την εγκατάστασή τους φθάνει στο 60% της δαπάνης (με τις συνήθεις υπερτιμολογήσεις ανεβαίνει ακόμη παραπάνω). Ένας έξυπνος τρόπος για να μεταφέρεται νόμιμα το χρήμα από τις τσέπες του κοσμάκη στα λίγα φουσκωμένα πορτοφόλια.

Πληρώνουμε και τους φτιάχνουμε σχεδόν τζάμπα μονάδες παραγωγής, και ξαναπληρώνουμε πάλι επιδοτώντας για να αγοράσουμε ακριβό ρεύμα.

Αυτοί φωνάζουν για όλο και περισσότερο ρεύμα από τις ΑΠΕ, και όσο περισσότερο ρεύμα παράγεται από αυτές τόσο εμείς περισσότερο θα πληρώνουμε επιδοτώντας με τον ένα και με τον άλλο τρόπο.

Γιάννης Ψαράκης
Εφημερίδα ''ΤΑ ΒΑΤΙΚΑ'' Ιούλιος 2008
πηγή : vatika2000.com

ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

Το τελευταίο χρόνο γίνεται πολύ συζήτηση για την αύξηση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Προγραμματίζονται πολλές νέες μονάδες παραγωγής είτε σε κορεσμένες βιομηχανικά περιοχές (π.χ. Θριάσιο)  είτε σε άλλες που προστατεύονται ακόμη και από διεθνής συμβάσεις (π.χ. Ελαφόνησος). Οι κάτοικοι αυτών των περιοχών έχουν κυριωλεκτικά ξεσηκωθεί. Εδώ σας παραθέτουμε ένα αρκετά κατατοπιστικό κείμενο που βρήκα στο blog "Ελαφόνησος". Δημήτρης Ν.

http://elafonisoslakonias.blogspot.com/

Ενεργειακή πολιτική για την κοινωνία και όχι για τους παραγωγούς ενέργειας

Η υπόθεση της ενέργειας στα χέρια των πολιτών.
Τα τελευταία χρόνια η χώρα μας ζει μόνιμα κάτω από τη σκιά μιας απειλής, που επαναλαμβάνεται μονότονα και συστηματικά: είναι η σκιά του φόβου του μπλακ άουτ και της ανεπάρκειας του ηλεκτρικού συστήματος. Με ορατό τον κίνδυνο, όπως λένε, να κινδυνεύσει η οικονομική ανάπτυξη και οι καταναλωτικές μας ανάγκες.

Με την επίκληση αυτής της απειλής, κολοσσοί του ενεργειακού τομέα, αλλά και η ΔΕΗ, έχουν εισβάλλει επιθετικά, σχεδιάζοντας νέες μονάδες με ορυκτά καύσιμα (λιγνίτη, εισαγόμενο λιθάνθρακα και φυσικό αέριο), επαναφέροντας, ταυτόχρονα, και τον μπαμπούλα της πυρηνικής ενέργειας. Με τα όσα είναι γνωστά, μέχρι σήμερα, η παραγόμενη ισχύς στη χώρα πρόκειται να υπερδιπλασιαστεί.

Την ίδια στιγμή, πάμπολλες περιοχές της χώρας και οι πολίτες τους ζουν τις συνέπειες αυτής της ξέφρενης κούρσας του ενεργειακού ανταγωνισμού. Στις λιγνιτικές περιοχές συνεχίζεται η πολιτική της ερημοποίησης και της οικονομικής, κοινωνικής και περιβαλλοντικής υποβάθμισης, ενώ οι κινητοποιήσεις των πολιτών αντιμετωπίζονται με διώξεις (βλέπε Άγ. Δημήτριο – Ρυάκιο Κοζάνης). Περιοχές πληγωμένες και υποβαθμισμένες, από παλιότερες αλλά και υπάρχουσες ρυπογόνες δραστηριότητες, απειλούνται με την κατασκευή νέων λιθανθρακικών μονάδων (Λάρυμνα, Αντίκυρα, Μαντούδι, Αλιβέρι, Αστακός) και την παράλογη υπερσυγκέντρωση μονάδων φυσικού αερίου (Βοιωτία, Αλιβέρι, Θριάσιο, Άγ. Θεόδωροι Κορινθίας).

Δεν μένουν έξω από το χορό, ακόμη και περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, όπως η περιοχή της Ελαφονήσου στην Λακωνία.
Όλοι εμείς, που αγωνιζόμαστε να αποτρέψουμε τις καταστροφικές αυτές επιλογές, αντιμετωπιζόμαστε σαν υπονομευτές της “ανάπτυξης” και της ευημερίας της κοινωνίας. Σε μια περίοδο που η χώρα μας βρίσκεται στο περιθώριο της διεθνούς κοινότητας, όχι μόνο επειδή φαίνεται ανίκανη να τηρήσει τις διεθνείς δεσμεύσεις της απέναντι στο πρωτόκολλο του Κιότο, αλλά και επειδή δείχνει ανίκανη ακόμη και να καταγράψει τους ρύπους, εξακολουθεί να υιοθετείται η λύση των πιο βρώμικων καυσίμων. Αυτών που έχουν σπείρει την πλήρη καταστροφή του περιβάλλοντος στις περιοχές του λιγνίτη, αυτών που αναγκάζουν ολόκληρα χωριά να μετοικίζουν, αυτών που έχουν εκμηδενίσει κάθε άλλη οικονομική και κοινωνική δραστηριότητα.

Αρνούνται να αναγνωρίσουν τα τεράστια προβλήματα που έχουν προκαλέσει στην ποιότητα της ζωής και την υγεία χιλιάδων ανθρώπων, κλείνουν τα μάτια τους στο φαινόμενο των μικρών παιδιών που μεγαλώνουν με τις αναπνευστικές συσκευές στο χέρι. Αντίθετα, προδιαγράφουν και για πολλές άλλες περιοχές, αυτήν την αποτρόπαια κατάσταση. Δεν παραβλέπουμε τους υπαρκτούς κινδύνους και τις ανάγκες. Γνωρίζουμε, όμως, πολύ καλά ότι οι κάθε φορά ανάγκες προσδιορίζονται από το συγκεκριμένο μοντέλο οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης που ακολουθείται. Αν και δεν έχουμε όλοι τα ίδια ιδεολογικά και πολιτικά “πιστεύω”, μπορούμε να καταλάβουμε ότι δεν είναι μονόδρομος το δόγμα της υπερπαραγωγής και της υπερκατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας.

Ρωτάμε ανοιχτά όσους μας παρουσιάζουν σαν δεδομένη την ανάγκη της αλματώδους αύξησης της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και τη χρήση των πιο βρώμικων καυσίμων:
- Πότε μπήκαν στον κόπο να συζητήσουν μαζί μας, να μας πείσουν ή, έστω, να εξασφαλίσουν τη συναίνεσή μας, για το συγκεκριμένο μοντέλο ανάπτυξης των περιοχών μας;
- Πώς μπορούν να έχουν την ίδια άποψη για τις πραγματικές ανάγκες σε ηλεκτρική ενέργεια, από τη μια, οι κάτοικοι της Κοζάνης (πνιγμένοι στην τέφρα του λιγνίτη), οι κάτοικοι της Αντίκυρας (του αλουμινίου και της κόκκινης λάσπης), του Αλιβερίου (των τσιμέντων και του μαζούτ), της Λάρυμνας (των ρύπων και των εκατομμυρίων τόνων σκουριάς της ΛΑΡΚΟ), του Θριάσιου (της Χαλυβουργικής, των διυλιστηρίων, των ναυπηγείων κλπ.) και, από την άλλη, οι παραγωγοί της ηλεκτρικής ενέργειας, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να καταναλώνεται όλο και περισσότερη ενέργεια, για να παράγουν όλο και περισσότερο, για να κερδίζουν όλο και περισσότερο (κάτω από την ομπρέλα της απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας);
- Πότε ασχολήθηκαν με την εφαρμογή ουσιαστικών πολιτικών εξοικονόμησης ενέργειας, που θα μπορούσαν να περιορίσουν σε μεγάλο βαθμό τη ζήτηση;
- Γιατί αδιαφορούν για τη μεγαλύτερη εισαγωγή του φυσικού αερίου στην τελική χρήση και προτιμούν τη χρήση του στην ηλεκτροπαραγωγή, όπου μεγάλο ποσοστό ενέργειας πηγαίνει χαμένο;
- Γιατί ανέχονται τις ανεξέλεγκτες χωροθετήσεις ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (που συνεπάγονται νέα περιβαλλοντικά προβλήματα), καλλιεργώντας τη δυσπιστία στην κοινή γνώμη, απέναντι σε ήπιες μορφές ενέργειας, που θα μπορούσαν να συνεισφέρουν στην αντιμετώπιση των αναγκών της χώρας;
- Γιατί επιμένουν στο συγκεντρωτικό μοντέλο και, αντί να αποφορτίσουν τις κορεσμένες περιοχές (όπως της Δυτικής Μακεδονίας), προχωρούν στη δημιουργία ενός νέου τεράστιου ενεργειακού κέντρου, στην ευρύτερη περιοχή της Βοιωτίας – Εύβοιας – Αττικής (με 4 λιθανθρακικές μονάδες και 14 νέες μονάδες φυσικού αερίου, πέραν αυτών που υπάρχουν στο Αλιβέρι, το Λαύριο και το Κερατσίνι);
- Γιατί δεν συγκινούνται από τις κραυγές αγωνίας των κατοίκων των λιγνιτικών περιοχών, γιατί δεν περιορίζουν τη χρήση του λιγνίτη και, αντίθετα, θέλουν να εισάγουν και το λιθάνθρακα στην ηλεκτροπαραγωγή, επιμένοντας στα πιο βρώμικα ορυκτά καύσιμα;

Αυτά, και πολλά άλλα γιατί, έχουμε να τους απευθύνουμε. Και επειδή οι απαντήσεις είναι προφανείς, αμφισβητούμε, με όλη μας τη δύναμη, τον ενεργειακό σχεδιασμό που ακολουθείται. Έναν ενεργειακό σχεδιασμό, που όπως παραδέχονται και οι ίδιοι οι συντάκτες του, έχει ανατεθεί στις δυνάμεις της αγοράς: “Ο προσδιορισμός των ποσοστών συμμετοχής της κάθε μιας από τις παραπάνω πηγές στο σύνολο της ηλεκτροπαραγωγής δεν είναι ούτε εύκολος ούτε αναγκαίος, δεδομένου ότι, όπως προελέχθη, τα ποσοστά συμμετοχής στο ισοζύγιο των διαφόρων καυσίμων σε όλες τις απελευθερωμένες αγορές αφορούν τους παραγωγούς, οι οποίοι ελεύθερα αποφασίζουν για τις επενδύσεις τους αναλαμβάνοντας τους σχετικούς κινδύνους”.

Τους επιστρέφουμε, λοιπόν, το άγχος και την αγωνία για το αν θα λειτουργήσει το μοντέλο που έχουν επιλέξει. Ας είναι όλο δικό τους. Έχουν περάσει, πλέον, οι εποχές που οι πολίτες αυτής της χώρας παρακολουθούσαν σαν θεατές τις κρίσιμες πολιτικές επιλογές, που καθορίζουν το μέλλον μας και τη ζωή μας. Σε όσους προσπαθούν να μας καθησυχάσουν, να μας οδηγήσουν σε ατομικές ή τοπικές λύσεις (σώζοντας ο καθένας το τομάρι του), έχουμε να αντιτάξουμε ένα, καθημερινά διογκούμενο, μέτωπο ενέργειας, των πολιτών των λιγνιτικών περιοχών, των περιοχών των λιθανθρακικών μονάδων και της υπερσυγκέντρωσης των μονάδων του φυσικού αερίου, των πολιτών των περιοχών με τη μεγάλη συγκέντρωση και κατανάλωση ενέργειας (Αττική, Θεσσαλονίκη), καθώς και κάθε πολίτη που προσδοκά μια βιώσιμη ανάπτυξη με σεβασμό στο περιβάλλον και μια αξιοπρεπή και ποιοτική ζωή, αντάξια του ανθρώπου του 21ου αιώνα.

Αυτή μας την απαίτηση, καθώς και το άνοιγμα μιας δημόσιας, ουσιαστικής συζήτησης για τα ζητήματα της ενέργειας θα τα διεκδικήσουμε με κάθε τρόπο. Είμαστε αποφασισμένοι να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας.

Δόθηκε η οικοδομική άδεια στη Βωβός για τον Βοτανικό

Το είδα σήμερα στο indy, το αναδημοσιεύω από την Καθημερινή.
Τα συμπεράσματα δικά σας!

"Στην τελική ευθεία εισέρχεται το έργο της κατασκευής του νέου εμπορικού κέντρου της Μπάμπης Βωβός στο Βοτανικό, μιας και, κατά αναφορά της διοίκησης, ελήφθη και η πολυπόθητη οικοδομική άδεια, το τελευταίο εμπόδιο για την απρόσκοπτη εκτέλεση των έργων, που έχουν ήδη ξεκινήσει από τις αρχές του έτους.

Θυμίζουμε ότι τον προηγούμενο Ιούλιο η εταιρεία είχε λάβει και την έγκριση της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων από το νομαρχιακό συμβούλιο Αθήνας.

Το εμπορικό κέντρο των 70.000 τ.μ., που θα είναι και το μεγαλύτερο της χώρας (το The Mall δεν ξεπερνά τα 55.000 τ.μ.), αναμένεται να ολοκληρωθεί στα τέλη του 2009.

Η λήψη της οικοδομικής άδειας επιτρέπει πλέον στην εταιρεία να ξεκινήσει τις μισθώσεις στο κέντρο, ο προϋπολογισμός του οποίου (μαζί με το κόστος απόκτησης του οικοπέδου) υπολογίζεται σε περίπου 250 εκατ. ευρώ.

Η μελέτη για την εμπορική στρατηγική και το προφίλ των μισθωτών του κέντρου έχει επίσης ολοκληρωθεί, με τη διοίκηση να εκτιμά, στην πρόσφατη παρουσίαση των αποτελεσμάτων εξαμήνου προς τους αναλυτές, ότι τα έσοδα κατά τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του κέντρου θα ανέλθουν σε τουλάχιστον 35 εκατ. ευρώ. Αντίστοιχα, ο αριθμός των πιθανών επισκεπτών του κέντρου εκτιμάται ότι θα αγγίξει τα 2,4 εκατ.

Πάντως, η διοίκηση άλλαξε στάση όσον αφορά τη μελλοντική αξιοποίηση του εμπορικού κέντρου του Βοτανικού, μιας και προτίθεται να το εκμεταλλευτεί για τουλάχιστον 1-2 χρόνια ακόμα, αντί να αναζητήσει σύντομα επενδυτή-αγοραστή.

Κατά το πρώτο εξάμηνο του έτους, η Μπ. Βωβός ενίσχυσε σημαντικά τα καθαρά μετά από φόρους κέρδη της, μιας και σε ενοποιημένη βάση αυτά ανήλθαν σε 34,5 εκατ. ευρώ, έναντι 1,59 εκατ. ευρώ το 2007.

εται το έργο της κατασκευής του νέου εμπορικού κέντρου της Μπάμπης Βωβός στο Βοτανικό, μιας και, κατά αναφορά της διοίκησης, ελήφθη και η πολυπόθητη οικοδομική άδεια, το τελευταίο εμπόδιο για την απρόσκοπτη εκτέλεση των έργων, που έχουν ήδη ξεκινήσει από τις αρχές του έτους.

Θυμίζουμε ότι τον προηγούμενο Ιούλιο η εταιρεία είχε λάβει και την έγκριση της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων από το νομαρχιακό συμβούλιο Αθήνας.

Το εμπορικό κέντρο των 70.000 τ.μ., που θα είναι και το μεγαλύτερο της χώρας (το The Mall δεν ξεπερνά τα 55.000 τ.μ.), αναμένεται να ολοκληρωθεί στα τέλη του 2009.

Η λήψη της οικοδομικής άδειας επιτρέπει πλέον στην εταιρεία να ξεκινήσει τις μισθώσεις στο κέντρο, ο προϋπολογισμός του οποίου (μαζί με το κόστος απόκτησης του οικοπέδου) υπολογίζεται σε περίπου 250 εκατ. ευρώ.

Η μελέτη για την εμπορική στρατηγική και το προφίλ των μισθωτών του κέντρου έχει επίσης ολοκληρωθεί, με τη διοίκηση να εκτιμά, στην πρόσφατη παρουσίαση των αποτελεσμάτων εξαμήνου προς τους αναλυτές, ότι τα έσοδα κατά τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του κέντρου θα ανέλθουν σε τουλάχιστον 35 εκατ. ευρώ. Αντίστοιχα, ο αριθμός των πιθανών επισκεπτών του κέντρου εκτιμάται ότι θα αγγίξει τα 2,4 εκατ.

Πάντως, η διοίκηση άλλαξε στάση όσον αφορά τη μελλοντική αξιοποίηση του εμπορικού κέντρου του Βοτανικού, μιας και προτίθεται να το εκμεταλλευτεί για τουλάχιστον 1-2 χρόνια ακόμα, αντί να αναζητήσει σύντομα επενδυτή-αγοραστή.

Κατά το πρώτο εξάμηνο του έτους, η Μπ. Βωβός ενίσχυσε σημαντικά τα καθαρά μετά από φόρους κέρδη της, μιας και σε ενοποιημένη βάση αυτά ανήλθαν σε 34,5 εκατ. ευρώ, έναντι 1,59 εκατ. ευρώ το 2007."

Χωματερή Φυλής-Δυτική Αττική

Η ανίκητη δύναμη για επιβίωση

Η ανακοίνωση που βγήκε από το γραφείο Τύπου του Δήμου Κηφισιάς την πρώτη ημέρα του φετινού Σεπτέμβρη για λογαριασμό του Συνδέσμου Δήμων και Κοινοτήτων Αττικής, μιας και πρόεδρός του είναι ο δήμαρχος Κηφισιάς Νίκος Χιωτάκης, και κατέληγε με ευχαριστίες προς τον υπουργό Εσωτερικών Παυλόπουλο και την αστυνομία, είχε πανηγυρικό τόνο. Πληροφορούσε τους πολίτες πως η χωματερή στη Φυλή καθάρισε (!) από τους ρακοσυλλέκτες ύστερα από μια συντονισμένη επιχείρηση αστυνομικών και συνεργείων του Δήμου Ασπρόπυργου και κατεδαφίστηκε ο καταυλισμός που είχαν στήσει δίπλα στα σκουπίδια. Τα σκουπίδια έμειναν πλέον ήσυχα να φυλάσσονται από το προσωπικό της χωματερής, ενώ για τους ανθρώπους που καταδιώχτηκαν η ανακοίνωση δεν αναφέρει τίποτε...

 

Είχαν προηγηθεί ορισμένα γεγονότα μέσα στο καλοκαίρι που έφεραν στη δημοσιότητα το πρόβλημα με τη δραστηριότητα μερικών εκατοντάδων ρακοσυλλεκτών, κυρίως αλλοδαπών Ρομά και οικονομικών μεταναστών που ζούσαν μέσα στη χωματερή, μαζεύοντας κυρίως υλικά για ανακύκλωση αλλά και αποφάγια για την επιβίωσή τους. Πρώτα οι φωτιές στην περιοχή του Ασπροπύργου, οι οποίες χρεώθηκαν σε αυτούς που, καίγοντας υλικά, συγκεντρώνουν μέταλλα για ανακύκλωση. Και ύστερα μια επίθεση σε οδηγό απορριμματοφόρου, ο οποίος αρνήθηκε να συμμορφωθεί -σύμφωνα με την καταγγελία του εκπροσώπου των εργαζομένων Γ. Χάρδα- στις εντολές των ρακοσυλλεκτών να ξεφορτώσει σε καθορισμένο σημείο για να γίνει πιο εύκολα η διαλογή των σκουπιδιών. Τα γεγονότα αυτά προστέθηκαν στη φωτιά του Απρίλη στο χώρο της χωματερής, που χρεώθηκε πάλι στους ρακοσυλλέκτες, όπως και ο ανώνυμος θάνατος μιας 17χρονης ρουμάνας μετανάστριας που, παρ' ότι στον έβδομο μήνα της εγκυμοσύνης της, ζούσε μέσα στα σκουπίδια μαζεύοντας υλικά και άφησε την τελευταία πνοή της κάτω από τις ρόδες ενός απορριμματοφόρου.

 

Ο βίαιος θάνατος της μικρής εγκύου Ρουμάνας, που πέρασε στα ψιλά της καθημερινής ειδησεογραφίας, συνέβη την Παρασκευή 18 του φετινού Απρίλη. Ούτε καν το όνομά της δεν έγινε γνωστό και οι αρχές δυσκολεύτηκαν αρχικά να προσδιορίσουν την καταγωγή της. Για τους υπεύθυνους των χωματερών, οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν μάστιγα και συμπεριλαμβάνονται στην απαξιωτική κατηγορία των συμμοριών που διαταράσσουν την ομαλή αποκομιδή των σκουπιδιών. Αυτοί είναι αναρμόδιοι για τις κοινωνικές αιτίες που οδηγούν τους ανθρώπους να ζούνε μαζί και από τα σκουπίδια. Ειδικά στη χωματερή της Φυλής, που μόνο κατ’ ευφημισμό αποκαλείται από την κυβέρνηση ΧΥΤΑ ευρωπαϊκών προδιαγραφών, η οποία εγκαινιάστηκε με τυμπανοκρουσίες στις αρχές του Ιούλη, υπάρχουν σκέψεις για την ύψωση ενός σιδερένιου φράκτη τριών και πλέον μέτρων για να αποτραπεί η παράνομη είσοδος.

 

Το φαινόμενο όμως ούτε ασυνήθιστο είναι πλέον αλλά και ούτε μπορεί να σταματήσει με την καταδίωξη και τις απαγορεύσεις. Πάντα θα βρίσκονται τρόποι να τρυπώνουν οι απελπισμένοι στις χωματερές, υποκινούμενοι από την απόλυτη εξαθλίωση και φτώχεια, ακόμα και σε αυτές που -υποτίθεται- φτιάχνονται με σύγχρονες προδιαγραφές ασφαλείας και διαχείρισης. Η χωματερή της Φυλής, που το πρώτο κύτταρό της λειτουργεί στη θέση Σκαλιστήρι και αποτελεί στην ουσία τη μόνη νόμιμη και επίσημη περιοχή εναπόθεσης σκουπιδιών στο Λεκανοπέδιο, είναι ήδη στο στόχαστρο των κατοίκων της Δυτικής Αττικής για το γεγονός πως αποτελεί ακόμη μια βόμβα ενάντια στη ζωή και στο περιβάλλον. Και στην πραγματικότητα αποτελεί μια ακόμη έκταση για πέταμα των σκουπιδιών δίχως τη δυνατότητα ανακύκλωσης και ασφαλούς διαχείρισής τους, παρά τις κυβερνητικές εξαγγελίες για σύγχρονα συστήματα και μονάδες ανακύκλωσης. Οσο για τους ανθρώπους που καταδιώχτηκαν από αυτήν, η ανίκητη δύναμη για επιβίωση θα τους ξαναφέρει αργά ή γρήγορα πάνω στα βουνά με τα σκουπίδια. Αυτή τη δύναμη όμως πώς μπορεί να την καταλάβει ένας δήμαρχος που εκλέγεται στην Κηφισιά, στην Αθήνα του 2008;

Αντί φωτογραφίας, ο πίνακας με τίτλο «Ρακοσυλλέκτες» (Carroceiros III), ακρυλικό σε καμβά, της βραζιλιάνας ζωγράφου Luci Torres.

Διαφθορά και κρίση

Η εικόνα καταστρέφει τη φαντασία. Ο λόγος την εξάπτει. Δεν ζούμε πλέον στην κοινωνία του θεάματος, την έχουμε υπερβεί, γιατί η υπερβολική δόση το πνίγει. Οταν δε ο άρτος λιγοστεύει, επέρχεται και η τύφλωση.

Ο βομβαρδισμός των πληροφοριών, των γεγονότων και των ειδήσεων από τα ηλεκτρονικά μέσα και από το Ιντερνετ προξενεί την απάθεια, και οι πολύχρωμες εικόνες μαυρίζουν την οθόνη. Το τι έγινε; Ως έκφραση ανακούφισης, το έχουμε δει το έργο, εξουδετερώνει τον εντυπωσιασμό, σκοτώνει τον ενθουσιασμό, παγώνει τη λύπη. Τα αισθήματα και τα συναισθήματα ναρκώνονται ή αποκρυσταλλώνονται στον πάγο.

Οι σκέψεις στοιβάζονται σε ένα χωνί του εγκεφάλου και στριφογυρίζουν δημιουργώντας το κενό, το τίποτα και το τι έγινε, το δε βαριέσαι, το «άλλος σε αγάπησε, άλλος σε πήρε. Τι είχες, τι έχασες», που δεν είναι απλώς μια παροιμιώδης φράση... Ο κυνισμός, η σκληρότητα, η αδιαφορία, η ανηθικότητα, το μένος του πλουτισμού, οι κυβερνώντες καθώς και οι προηγούμενοι το έχουν επιδείξει απροκάλυπτα και προκλητικά με την αλαζονεία της εξουσίας, το επιδεικνύουν και οι στερημένοι που ζούνε την τυραννία της επιβίωσης χάνοντας τις ανθρώπινες ιδιότητές τους, διακατεχόμενοι από την αρπακτικότητα, την κτητικότητα, οδηγούμενοι στον ατομικισμό, αποκομμένοι από το πνεύμα της κοινωνικής και προσωπικής αλληλεγγύης.

Το άρπαζε για να φας γίνεται κλέψε για να χεις. Το κλίμα της διαφθοράς και η κρίση της πολιτικής προκαλούν την απέχθεια, που δυστυχώς τους βολεύει γιατί βγαίνει η πολιτική από τη ζωή μας. Όλα αυτά και άλλα πολλά έχουν να κάνουν με το δόγμα του ισχυρού που στηρίζεται στη φιλοσοφία- ιδεολογία του καπιταλιστικού συστήματος «ο θάνατός σου, η ζωή μου». Καλλιεργούνται ο φόβος και η ανασφάλεια, το άγχος σκοτώνει, καθώς κυριαρχεί η τρέλα της πρωτιάς και της επιτυχίας πάση θυσία.

Η κατατρομοκράτηση του κοσμάκη είναι ένα όπλο που σύντομα θα βγει στην αχρηστία. Το παγκόσμιο σύστημα έχει αποτύχει και θα βγουν στην επιφάνεια οι πραγματικές δυνάμεις των ανθρώπων που θα καλύψουν τις πραγματικές ανάγκες.

Για παράδειγμα, τα φορομπηχτικά μέτρα, τα εργασιακά, τα ασφαλιστικά, εκπαιδευτικά και άλλα δεν πείθουν κανένα και η φτώχεια δεν αντιμετωπίζεται με φιλόπτωχα ταμεία των νεκρών- αδρανών καταθετών ούτε με τις ελεημοσύνες της εκκλησίας και των μοναστηριών τύπου Βατοπεδίου...

Κάθε μεταρρυθμιστικό μέτρο που παίρνει η κυβέρνηση οι πολίτες το αισθάνονται να στρέφεται εναντίον τους, γιατί είναι ολοφάνερο πως εξυπηρετεί τα συμφέροντα των επιχειρηματιών και το κεφάλαιο. Η πλειονότητα των ανθρώπων της εργασίας έχει υποθηκεύσει δανειακώ τω τρόπω τη ζωή της.

Έχουμε υποστεί καταστολή στον προθάλαμο της εντατικής. Δεν μας συγκινούν τα λόγια, τα ίδια, τα ψεύτικα, τα μεγάλα. Συνηθίσαμε να εκλαμβάνομαι τη διαστροφή ως πραγματικότητα.

Ούτε τα μικρά, τα απλά ομορφαίνουν τη ζωή μας, γιατί χάσαμε την ανθρώπινη και φυσιολογική μας ανάγκη να χαιρόμαστε. Ούτε τα μεγάλα, σε όγκο και πλάτος λειτουργούν ισοπεδωτικά, π.χ. 1,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζούνε με 1,25 δολάριο την ημέρα. Κάθε δευτερόλεπτο πεθαίνει ένα παιδί. Γενοκτονίες, στη Βοσνία, στο Νταρφούρ, στη Ρουάντα, στην Οσετία, στην Τσετσενία, βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν, θάνατος αθώων παιδιών. Στην Παλαιστίνη συνηθίσαμε τον θάνατο, στο Ιρακ τις εκατόμβες αίματος.

Αριθμοί και λογαριασμοί που μας καθιστούν με τη μεταφορική έννοια νούμερα της κοινωνίας, που πλέον δεν είναι του θεάματος αλλά του πετάματος.

Από τον Δημήτρη Παπαχρήστο, συγγραφέα, ένας από τους εκφωνητές του ραδιοφωνικού σταθμού «Εδώ Πολυτεχνείο»

Σήμερα στις 8 μ.μ. η πρώτη συνάντηση

Την πρώτη μετα-καλοκαιρινή συνάντηση θα έχουμε σήμερα στις 8 μ.μ. στα 144-163 δημοτικά σχολεία Αθήνας όσοι συμμετέχουμε στη Συντακτική Ομάδα που έχει την ευθύνη έκδοσης της εφημερίδας «Μήνυμα για όλους».
Η συνάντηση γίνεται, όπως έγραφε και ο Δ. Καττής στο SMS που μας έστειλε στα κινητά μας τηλέφωνα, από την περασμένη Τρίτη πριν ακόμα ανοίξουν επίσημα τα σχολεία για τη φετινή σχολική χρονιά για να μπορέσουμε να οργανώσουμε καλύτερα το υπό έκδοση φύλλο.
Όπως έχουμε πει κι άλλη φορά η διαδικασία δεν είναι κλειστή. Καθένας ενεργός πολίτης από τα σχολεία ή τη γειτονιά που ενδιαφέρεται για τα κοινά μπορεί να έρθει να την παρακολουθήσει και φυσικά να γράψει.
Εδώ δεν υπάρχουν αυθεντίες. Ούτε ειδικοί. Πολίτες της γειτονιάς είμαστε που ζούμε την καθημερινότητα και την καταγράφουμε προκειμένου να κάνουμε όσο το δυνατόν περισσότερους να σηκωθούν από την πολυθρόνα τους ή τον καναπέ τους σπιτιού τους και να βγούμε όλοι μαζί στους δρόμους για να διεκδικήσουμε λύσεις για τα προβλήματα που μας ταλανίζουν.
Η σημερινή συνάντηση θα είναι πιο χαλαρή. Από καλοκαίρι ερχόμαστε. Ευκαιρία να ανταλλάξουμε εμπειρίες και να καθορίσουμε τη δράση μας για την καινούργια χρονιά. Έτσι κι αλλιώς από φέτος διευρύνεται η δράση μας και σε άλλα σχολεία...

Να ξαναμπούμε στους ρυθμούς μας

Το μήνυμα αυτό έφτασε στα κινητά μας την Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2008, ώρα 1:28 μ.μ.:

Καλό φθινόπωρο και καλή αρχή! Για να ξαναμπούμε χαλαρά στους ρυθμούς θα βρεθούμε την Παρασκευή 5 Σεπτέμβρη 2008 στις 8 μ.μ. στο σχολείο για να μιλήσουμε πώς περάσαμε στις διακοπές και να προετοιμάσουμε το επόμενο φύλλο του «Μηνύματος»’

Καττής Δ.

Να είμαστε όλοι εκεί!!!

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΑΚΑ

«Κατεδάφιση» του Προεδρικού Διατάγματος (Π.Δ. 5.10.93) που έσωσε την Πλάκα επιχειρεί με απόφασή του το ΥΠΕΧΩΔΕ. Εξυπηρετώντας οργανωμένα συμφέροντα προχωρεί σε τροποποιήσεις που θα καταστρέψουν την ιστορική γειτονιά.

Η απόφαση τροποποίησης του Π.Δ., που εγκρίθηκε από το αρμόδιο ΣΧΟΠ (Συμβούλιο Χωροταξίας Oικισμού & Περιβάλλοντος) και ήδη στάλθηκε για γνωμοδότηση στο ΥΠΠΟ και τον Δήμο Αθηναίων, προβλέπει την επέκταση των μπαρ και των εστιατορίων σε όλους στους ορόφους των διατηρητέων κτιρίων που βρίσκονται σε κεντρικά σημεία της Πλάκας. Προβλέπει επίσης τη δυνατότητα ενοποίησης των καταστημάτων στο ισόγειο μέχρι εμβαδού 200 μ2, μέτρο που μπορεί να φαίνεται αλλά δεν είναι άνευ σημασίας.

Η οδός και η Πλατεία Λυσικράτους, η κεντρική Πλατεία Φιλομούσου στην οδό Κυδαθηναίων, η οδός Αδριανού, η Ναυάρχου Νικοδήμου, η Πλατεία Παλαιάς Αγοράς απέναντι από τη Βιβλιοθήκη του Αδριανού, καθώς και η Πλατεία Δημοπρατηρίου, για να αναφέρουμε τις περισσότερο γνωστές περιοχές, θα μετατραπούν σε τόπους αμιγούς διασκέδασης τεραστίων διαστάσεων για την κλίμακα της γειτονιάς.

Eτσι, εκτός από τους δημόσιους χώρους και τις ισόγειες εσωτερικές και εξωτερικές επιφάνειες που και σήμερα είναι ασφυκτικά γεμάτες από τα γνωστά τραπεζοκαθίσματα, θα πλημμυρίσουν οι όροφοι και οι ταράτσες. Όπως και τα γειτονικά καταστήματα που σήμερα εξυπηρετούν κάποια άλλη χρήση αφού κανένα μικρομάγαζο δεν θα μπορέσει να αντέξει τις αδυσώπητες οικονομικές πιέσεις που θα ασκήσουν οι γνωστές εύρωστες και δυναμικές χρήσεις της εστίασης της αναψυχής και της διασκέδασης. Όπως έγινε στου Ψυρρή και το Γκάζι.

Και όπως συμβαίνει πάντοτε, η επέκταση, αργά ή γρήγορα, θα αφορά όλη την γειτονιά. Και θα έχει σαν φυσικό και άμεσο αποτέλεσμα την απομάκρυνση και πάλι της κατοικίας. Ότι είχε γίνει και παλιότερα δηλαδή την εποχή της δικτατορίας όταν η Πλάκα είχε μεταμορφωθεί σε κακόφημη συνοικία.

Βρισκόμαστε άναυδοι μπροστά σε μια τόσο κυριολεκτικά αποφασισμένη διάθεση κατεδάφισης όσων έκτισε η Πολιτεία μέσα σε τόσα χρόνια προσπάθειας από την εποχή του Στέφανου Μάνου, του Αντώνη Τρίτση, της Μελίνας Μερκούρη και της πιο πρόσφατης Ενοποίησης των Αρχαιολογικών Χώρων. Όλων όσων έκαναν την Πλάκα αυτό που είναι σήμερα, ένα σημαντικό σημείο αναφοράς για όλο τον κόσμο, και που διασφάλισαν, όσο ήταν δυνατό στο πλαίσιο της γενικότερης κατάστασης, συνθήκες ανεκτής διαβίωσης για τους κατοίκους και ομαλής συμβίωσης της κατοικίας με τις υπόλοιπες χρήσεις.

Έχει αναγνωριστεί, όχι μόνο στην χώρα μας αλλά και διεθνώς, ότι αυτή η επέμβαση διασφάλισε τη σωτηρία και την ανάδειξη της Πλάκας, του παραδοσιακού αυτού οικισμού που βρίσκεται κάτω από το μοναδικό μνημείο της Ακρόπολης.

Η Επιτροπή Πρωτοβουλίας Κατοίκων Πλάκας, θεωρώντας ότι επιχειρούμενη τροποποίηση των βασικών αρχών του Προεδρικού Διατάγματος κυοφορεί κινδύνους καταστροφής της ιστορικής γειτονιάς, καλεί πρώτα από όλους την ίδια την Πολιτεία να υπερασπιστεί το έργο της. Καλεί το ΥΠΠΟ και το Δήμο Αθηναίων που θα κληθούν να γνωματεύσουν, τα πολιτικά κόμματα, τους ανθρώπους του πνεύματος, τους πολίτες που τόσα χρόνια χαίρονται την Πλάκα για αυτό που είναι, τους επαγγελματίες της γειτονιάς που σήμερα απειλούνται με εξοβελισμό και κυρίως τους κατοίκους της να αποτρέψουν αυτό το παράλογο σχέδιο.

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΠΛΑΚΑΣ

Για να μην ξεχνάμε...

ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ:

Ταΰγετος

Φρίξα

Μύστρος

Ζαχάρω

Ελλάδα

ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ:

70 νεκροί

268.834 εκτάρια καμένης δασικής και καλλιεργήσιμης γης.

1.500 σπίτια

6.000 άστεγοι.

5.000.000.000 € το ύψος των ζημιών.

4.500.000 ελαιόδεντρα.

60.000 ζωντανά.

Τα ανείπωτα:

Η θλίψη, η οργή, η ανικανότητα, η αμέτρητη βλακεία, η βαρβαρότητα, το ειδεχθές σχέδιο οικοπεδοποίησης και εμπορευματοποίησης του φυσικού περιβάλλοντος, η αποφασιστικότητα, η αφύπνιση.

Για την αντιγραφή από: http://protovkareas.blogspot.com/      Δημήτρης Ν.