Ο ξεσηκωμός των κατοίκων στην Ακαδημία Πλάτωνα θα φέρει αποτέλεσμα

Μπροστά στο πρόβλημα του οικοπέδου του 50 Γυμνασίου - Λυκείου

Πρωτοβουλία κατά της ακρίβειας και της φτώχειας

Από τη χθεσινή συνάντηση της Συντακτικής Επιτροπής για το "Μήνυμα"

Μιάμιση ώρα τελικά είναι λίγο, πολύ λίγο… Τι να πεις από όλα αυτά που συνέβησαν τις βδομάδες που δεν βρεθήκαμε. Και μόνο να τα ιεραρχήσεις, τα προβλήματα και να τα βάλεις σε μια σειρά, να ζητήσεις διευκρινίσεις για κάποια από αυτά, ο χρόνος κυλά σα νερό…

Την ενημέρωση έκανε ο Δημήτρης Κατής. Είπε ότι στο προηγούμενο φύλλο τυπώσαμε 1.800 φύλλα και τρεις βδομάδες μετά, έχουν μείνει μόνο πενήντα φύλλα. Ήταν και η συναυλία που διοργανώθηκε στο πάρκο της Ακαδημίας του Πλάτωνα, από τους κατοίκους της περιοχής και τον ΣΚΑΪ με αφορμή την ανάδειξη του προβλήματος με το οικόπεδο που θέλει να χτίσει το διοικητήριό της η Νομαρχία Αθηνών και εκεί, από τον πάγκο μας, δώσαμε 600 φύλλα στον κόσμο που ήρθε…

Γενικότερα πάντως, το φύλλο είχε θέματα και έγινε παντού ανάρπαστο κι αυτό μας βάζει σε ακόμα μεγαλύτερες ευθύνες, καθώς  έχει ανέβει ψηλά ο πήχης κι εκεί πρέπει να τον κρατήσουμε.

Το σημαντικό είναι ότι δεν έχουμε καμία οικονομική εκκρεμότητα σχετικά με την έκδοση, ενώ άρχισαν να εισπράττονται, εκτός από τις συνδρομές και οι διαφημίσεις.

Για το επόμενο φύλλο έχουμε τρία μεγάλα ζητήματα. Το ένα αφορά το θέμα με τις εξελίξεις στον Πλάτωνα σχετικά με το οικόπεδο της Νομαρχίας και την ανάδειξη της ιστορίας της περιοχής γενικότερα, το άλλο αφορά τον προαστιακό σιδηρόδρομο και εδώ έχουμε τη δυνατότητα να αποκαλύψουμε με σχέδια δικά τους τι ετοιμάζουν για τα Σεπόλια, ενώ το τρίτο αφορά την ενεργοποίηση της εκπαιδευτικής κοινότητας για το οικόπεδο των 50 Γυμνασίου και Λυκείου που ζητάνε να βγει από τα ΣΔΙΤ και να προχωρήσει με γρήγορους ρυθμούς το χτίσιμό του.

Ένα άλλο μεγάλο θέμα που δεν αφορά αποκλειστικά την περιοχή μας, αλλά θα το βρούμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μπροστά μας καθώς είναι δραματικές οι οικονομικές εξελίξεις αφορά τη φτώχεια και την ακρίβεια που μαστίζουν όλο και περισσότερους Ανθρώπους.

Συζητήσαμε πολύ ώρα, για το καθένα ξεχωριστά. Είπαμε, έχουν και τα καλά τους αυτές οι συναντήσεις. Ωστόσο η καταληκτική ημερομηνία για όσους θα ήθελαν να στείλουν κείμενα προς δημοσίευση (και αυτό δεν αφορά ΜΟΝΟ τα μέλη της Συντακτικής Επιτροπής αλλά κάθε ενεργό πολίτη που έχει κάτι να πει) είναι η ερχόμενη Παρασκευή 28 Νοεμβρίου, αν θέλουμε να έχουμε το φύλλο πριν κλείσουν τα σχολεία μας για τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές.

Σας περιμένουμε…

Μην ξεχάσουμε σήμερα τη συνάντηση

Θυμηθείτε σήμερα στις 7,30 μ.μ. ότι θα βρεθούμε στα 144 -163 να συζητήσουμε για το επόμενο "Μήνυμα". Να μη λείψει κανείς... Η κουβέντα κάνει καλό!

Διεκδικούμε το οικόπεδο του 50 Γυμνασίου - Λυκείου. Να φύγει από τα ΣΔΙΤ

ΔEΛTIO TYΠOY

Tην Πέμπτη 13  Nοεμβρίου 2008  πραγματοποιήθηκε κοινή σύσκεψη-συνάντηση από τα Διοικητικά Συμβούλια της Ομοσπονδίας Ενώσεων Συλλόγων Γονέων Αθήνας, της Ένωσης Γονέων 4ου Διαμερίσματος, της A’ EΛME, του Συλλόγου A/βάθμιας  Eκπαίδευσης «Αριστοτέλης» και των Συλλόγων Γονέων των 50ου Γυμνασίου, 50ου Λυκείου, 59ου, 145ου, 144ου, 163ου Δημοτικών Σχολείων, όπου  συζητήθηκε το πολύ μεγάλο πρόβλημα στέγασης του 50ου Γυμνασίου και του 50ου Λυκείου στη περιοχή μας. Πάνω από 500 μαθητές, και οι εκπαιδευτικοί, στοιβάζονται σε απαράδεκτες συνθήκες και ακατάλληλους χώρους.

Όσοι έχουν απορίες για τα έξυπνα σχολεία που προπαγανδίζει το ΥΠΕΠΘ, δεν έχουν παρά να επισκεφτούν το 50^ο Γυμνάσιο και Λύκειο. Εδώ  και χρόνια η «εξυπνάδα μετέτρεψε εδώ και χρόνια, τουαλέτες σε αίθουσες, τους μαθητές και το διδακτικό προσωπικό σε ποντίκια που αντέχουν να κάνουν μάθημα σε «τρύπες» ενώ ικανοποιήθηκε ένα πάγιο αίτημα και το προαύλιο τις μέρες που βρέχει μετατρέπεται σε ανοιχτό «κολυμβητήριο» για να περνούν οι μαθητές ευχάριστα τα διαλείμματάτους!!! Κι η κοροϊδία δεν έχει τέλος. Οι υποσχέσεις και ο εμπαιγμός από πλευράς των αρμόδιων ξεπεράσει  κάθε όριο, για χτίσιμο του 50^ου Λυκείου. Ενώ χρόνο με το χρόνο το πρόβλημα μεγαλώνει, λόγω της αύξησης του πληθυσμού στην περιοχή μας.

Eδώ και 8 χρόνια έχει αγοραστεί  χώρος από τον OΣK που προβλέπεται να χτιστεί το 50ο Λύκειο, αλλά σχολείο δεν βλέπουμε. Σημαντικό ρόλο στην χρόνια καθυστέρηση παίζει η ένταξή του στο πρόγραμμα ανέγερσης σχολείων μέσω των «αμαρτωλών» ΣΔIT  (Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα), ανεβάζοντας 3 φορές πάνω το κόστος κατασκευής και παραχωρώντας τον σχολικό χώρο στο ιδιωτικό κατασκευαστικό  κεφάλαιο.

Κατά τη συζήτηση κατατέθηκαν πολλές προτάσεις για την αγωνιστική διεκδίκηση των αιτημάτων μας. 

Αποφασίστηκε η μετατροπή του οικοπέδου σε κέντρο αγώνα με εκδηλώσεις, συναυλίες, ανάρτηση πανώ  και έκδοση αφίσσας και προκήρυξης για την ενημέρωση των πολιτών.

Συγκέντρωση στις 3 Δεκεμβρίου στο οικόπεδο και  κατόπιν στον ΟΣΚ όλων των φορέων, των γονιών, μαθητών, εκπαιδευτικών. Το επόμενο διάστημα θα συνεδριάσουν όλοι οι αντίστοιχοι φορείς ώστε να συγκεκριμενοποιήσουν τις δράσεις.

• Δηλώνουμε την πλήρη αντίθεσή μας στις ΣΔIT.

• Διεκδικούμε  την έξοδο του 50ου Λυκείου από τις ΣΔIT.

• Θέλουμε να ξεκινήσει τώρα ο OΣK το χτίσιμο του 50ου Λυκείου

• Δηλώνουμε κατηγορηματικά ότι δε θα ανεχτούμε άλλο τον εμπαιγμό του ΟΣΚ, του Δήμου, του ΥΠΕΠΘ.

Eίμαστε αποφασισμένοι και θα διεκδικήσουμε

Με κάθε τρόπο τα δίκαια αιτήματά μας

ώστε το 50^ο Λύκειο να λειτουργεί σε νέο κτίριο

το Σεπτέμβριο του 2009

Μάζωξη αυτή την Παρασκευή 21 Νοεμβρίου - ώρα 7,30 μ.μ. στα 144 - 163 για το "Μήνυμα"

Παιδιά από το 62 Δημοτικό πήγαν μέσα στο Πολυτεχνείο μέρες που ήταν και φωτογράφισαν τα στεφάνια στο μνημείο που έχει στηθεί εκεί.

Μαζευόμαστε την Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2008, στις 7,30 το απόγευμα στα 144 - 163 να συζητήσουμε για το καινούριο φύλλο του "Μηνύματος για όλους". Έρχονται Χριστούγεννα σε λίγο και η δράση σε τοπικό επίπεδο έχει ανέβει κατακόρυφα. Γι' αυτό, λέμε, τα μέλη της Συντακτικής Επιτροπής της εφημερίδας και όσοι άλλοι έχουν κάτι να προσθέσουν στην κουβέντα μας, να τα πούμε από κοντά την Παρασκευή και να χαράξουμε τις γραμμές για το νέο φύλλο.

Από τη γιορτή για το Πολυτεχνείο του 54 Γυμνασίου Αθηνών

Μέσα σε ένα κλίμα που επέτρεψε να αναδειχθούν οι μνήμες έγινε και φέτος η γιορτή για την εξέγερση του Πολυτεχνείου στο 54ο Γυμνάσιο Αθηνών παρουσία και αρκετών γονέων...

Κινητοποίηση χιλιάδων κρατουμένων, με αποχή απ’ το συσσίτιο και απεργία πείνας

Τη Δευτέρα, 3/11, 8.000 κρατούμενοι των φυλακών της χώρας ξεκίνησαν αποχή συσσιτίου (άρνηση λήψης,δηλαδή, του φαγητού που τους χορηγείται από τη φυλακή και λήψη δικού τους, εφόσον διαθέτουν), ενώ από την Παρασκευή 7/11  περίπου 5.000 ξεκίνησαν απεργία πείνας. Η κινητοποίηση πραγματοποιείται σε 21 φυλακές (Κορυδαλλού, Τρικάλων, Λάρισας, Βόλου, Αλικαρνασσού, Δομοκού, Γρεβενών, Μαλανδρίνου, Ναυπλίου, Πάτρας, Χίου, Χανίων, Ιωαννίνων, Αυλώνα, Κέρκυρας, Ελαιώνα Θήβας (γυναικείες), Χαλκίδας, Διαβατών, Κομοτηνής, Αμφισσας, Νεάπολης Κρήτης). Στην Αμφισσα και στα Τρίκαλα, 19 κρατούμενοι «έραψαν» το στόμα τους. Οι γυναίκες κρατούμενες στις φυλακές του Ελαιώνα δημοσιοποίησαν την πρόθεσή τους να ξεκινήσουν και απεργία δίψας. Φαίνεται πως η κατάσταση στα λεγόμενα «σωφρονιστικά ιδρύματα» έχει φτάσει στα όριά της, όσον αφορά τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης εκεί, το όργιο βίας και τρομοκρατίας που ασκείται από τις επίσημες αρχές, τις συνθήκες υγιεινής, την παροχή και διακίνηση ναρκωτικών, τον εξευτελισμό της αξιοπρέπειας και γενικότερα μια κατάσταση που κάθε άλλο παρά... «σωφρονισμό» και «κοινωνική επανένταξη» (!) θυμίζει.

          Διαφορετικά απ’ το παρελθόν, όταν κατά καιρούς ξεσπούσαν «εξεγέρσεις απελπισίας» απ’ τους κρατούμενους, σήμερα αυτοί επέλεξαν την απεργία πείνας ως μέσο για την ικανοποίηση 16 βασικών αιτημάτων τους (συμπυκνώνοντας τα 45 αρχικά). Τα σημαντικότερα απ’ αυτά τα αιτήματα θα μπορούσαμε να τα εντάξουμε στην αντίθεση στις παρακάτω καταστάσεις που χαρακτηρίζουν τη ζωή των κρατουμένων:

·        Σε μια κατάσταση συνεχούς ποινικοποίησης, όπου μέσω των «πειθαρχικών ποινών» -των οποίων ζητείται η κατάργηση ή, έστω, η μη προσμέτρηση στο συνολικό χρόνο κάθειρξης-, που μπορεί να «πέφτουν για ψύλλου πήδημα» (ένα «ρε»  σε σωφρονιστικό υπάλληλο αρκεί, για παράδειγμα), παρατείνεται ο χρόνος φυλάκισης, δημιουργώντας ένα κλίμα μόνιμης απειλής και τιμωρίας για πράξεις για τις οποίες δεν έχουν καταδικαστεί, ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται η συμφόρηση των φυλακών. Εδώ εντάσσεται και το αίτημα για μείωση του χρόνου προφυλάκισης (φυλάκιση χωρίς να έχει πραγματοποιηθεί ακόμα δίκη) από τους 18 στους 12 μήνες.

·       Στις συνθήκες διαβίωσης και υγιεινής. Απαιτείται έτσι πλήρης, μόνιμη και 24ωρη ιατρική κάλυψη και σεβασμός στους ασθενείς. Δημιουργία και βελτίωση επαρκών χώρων υγιεινής (λουτρά και τουαλέτες). Αμεση ένταξη του νοσοκομείου και του ψυχιατρείου των φυλακών Κορυδαλλού στο ΕΣΥ, με πρόβλεψη πτερύγων για τις γυναίκες και τους ανήλικους, που τώρα δεν υπάρχουν. Αμεση μεταφορά των ασθενών σε δημόσια νοσοκομεία, με ασθενοφόρα και όχι σε κλούβες δεμένοι πισθάγκωνα. Στο πλαίσιο αυτό τίθενται και αιτήματα που θα συμβάλουν στην αποσυμφόρηση των φυλακών (μείωση των ποινών κατά 3 έτη, υπό όρους απόλυση στα 3/7 της ποινής για όλους, ελάχιστο όριο έκτισης για απόλυση υπό όρους σε περίπτωση ισοβίων στα 12 χρόνια). Απαιτείται επίσης ο εξανθρωπισμός των συνθηκών μεταγωγών και η βελτίωση των χώρων κράτησης.

·       Σε μια κατάσταση που βαθαίνει την απομόνωση από την κοινωνία και τα συμβαίνοντα σ’ αυτήν. Ζητείται έτσι η κατάργηση του λεγόμενου «άβατου» των φυλακών, η ελεύθερη πρόσβαση των κοινωνικών και πολιτικών φορέων, δικηγορικών συλλόγων, Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου και ΕΙΝΑΠ, οργανώσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα, Μ.Κ.Ο. και διεθνών οργανισμών στις φυλακές, η ελεύθερη διακίνηση πολιτικών και επιμορφωτικών εντύπων, χωρίς καμία εξαίρεση. Το να μη χτιστούν νέες φυλακές, απομονωμένες από τον ιστό των πόλεων. Ζητείται η διεύρυνση του θεσμού του ελεύθερου επισκεπτηρίου σε ανθρώπινες συνθήκες. Το δικαίωμα στην εργασία και η πρόσβαση σε δημιουργικές δραστηριότητες, στη φοίτηση σε σχολεία, η χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών, η εφαρμογή χωρίς διακρίσεις και εξαιρέσεις της χορήγησης αδειών, αναστολών κ.ο.κ. και η αύξηση των ημερών άδειας. 

          Παράλληλα ζητούν την κατάργηση των φυλακών ανηλίκων και την καθιέρωση άλλων «ανοικτών δομών».

          Σήμερα υπάρχουν στη χώρα μας περίπου 13.000 κρατούμενοι, σε φυλακές χωρητικότητας των 7.500. Οι μισοί περίπου απ’ αυτούς (45%) είναι αλλοδαποί που ήρθαν στη χώρα μας προς αναζήτηση... καλύτερης τύχης. Το 28% των κρατουμένων δεν έχει καταδικαστεί (!), όντας... προφυλακισμένοι. Το 41% είναι καταδικασμένοι για υποθέσεις χρήσης ναρκωτικών. Ιδιαίτερα αυξημένοι είναι επίσης τα τελευταία χρόνια και οι θάνατοι από χρήση ναρκωτικών, όπως και οι αυτοκτονίες και τα θανατηφόρα... ατυχήματα.

          Προϊόντα και θύματα ταυτόχρονα (στην πλειονότητά τους) του ίδιου του συστήματος της εκμετάλλευσης, ενός συστήματος που εξαθλιώνει και περιθωριοποιεί, που «καταδικάζει» τα αποτελέσματα, αφήνοντας ανέπαφες τις αιτίες, ενός συστήματος που γεννά, αναπαράγει και τροφοδοτεί το έγκλημα (τόσο το «νόμιμο» και κυρίαρχο όσο και το «παράνομο), οι κρατούμενοι κάθε άλλο παρά «επανεντάσσονται στην κοινωνία» κάτω από τέτοιες συνθήκες. Το αντίθετο! Βαθαίνει ακόμα περισσότερο η περιθωριοποίηση και η ώθηση προς «παραβατικές συμπεριφορές».

          Τα αιτήματα των κρατουμένων είναι σε γενικές γραμμές δίκαια και πρέπει να ικανοποιηθούν. Απέναντι στην εξαθλίωση, τη συνεχή ποινικοποίηση, την απομόνωση, το βάθεμα της περιθωριοποίησης. Και να υποστηριχθούν πλατύτερα, από πρωτοβουλίες συλλογικοτήτων και οργανώσεων, σωματεία εργαζομένων, φοιτητικούς συλλόγους, κινήσεις γειτονιάς.

          Το ισχύον σύστημα βέβαια –στην Ελλάδα και διεθνώς– ποτέ δεν το χαρακτήρισαν οι «ανθρώπινες» φυλακές. Τέτοιες ποτέ δεν υπήρξαν, ενώ ήταν πολλαπλάσια χειρότερες απέναντι στους πραγματικούς τους εχθρούς, στα λαϊκά απελευθερωτικά κινήματα δηλαδή, σ’ όσους αγωνίζονται και αντιστέκονται.      

          Την ίδια στιγμή που οι εργαζόμενοι, η νεολαία, οι συνταξιούχοι, οι αγρότες, οι μετανάστες, οι κάτοικοι συνοικιών και χωριών, οι απεργοί -ο ίδιος ο λαός δηλαδή- βρίσκονται μονίμως αντιμέτωποι με ΜΑΤ, φακελώματα, τρομονόμους, απαγορεύσεις και κάθε μορφής κρατική τρομοκρατία, η υπεράσπιση των στοιχειωδέστερων δημοκρατικών δικαιωμάτων αποκτά ιδιαίτερη αξία.

     Εκδήλωση για την κατάσταση στις φυλακές

          Πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 6/11, στο στέκι «Nosotros», στην Αθήνα με πρωτοβουλία της συλλογικότητας «Κραυγή Ελευθερίας». Κεντρικοί ομιλητές ήταν: Η δικηγόρος Γιάννα Κούρτοβικ εκ μέρους του «Δικτύου για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα», η οποία, αφού αναφέρθηκε στις προηγούμενες εξεγέρσεις που είχαν χαρακτηριστικά «αυθόρμητου ξεσπάσματος», αντέτεινε τον οργανωμένο χαρακτήρα της σημερινής κινητοποίησης. Μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στην άθλια κατάσταση που επικρατεί στις φυλακές, στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των κρατουμένων και στη συνάντηση Επιτροπής για τα δικαιώματα των κρατουμένων με τον υπουργό Δικαιοσύνης Χατζηγάκη, όπου απέσπασαν διάφορες υποσχέσεις. Ο Βασίλης Καρύδης (εγκληματολόγος – καθηγητής πανεπιστημίου) κατήγγειλε τη λογική περί «φυλακών  εγκλεισμού», αναφέρθηκε στις συνέπειες του εγκλεισμού στους ανήλικους, στην κατάσταση των «αλλοδαπών» και των τοξικομανών και τόνισε την ανάγκη αξιοποίησης των νόμιμων δυνατοτήτων διαμαρτυρίας καθώς και άλλων φορέων (πχ. Συνήγορος του Πολίτη). Ο Φιλήμωνας Πατσάκης από την «Κραυγή Ελευθερίας» υποστήριξε τον «αδιαμεσολάβητο» χαρακτήρα του αγώνα, αντιτάχθηκε σε απόπειρες «κοινοβουλευτικοποίησής» του και υπεράσπισε την ανάγκη δημιουργίας «μετωπικών σχημάτων που θα δρουν με, και όχι για, τους κρατούμενους.

Στη συνέχεια ακουστήκαν μαγνητοφωνημένες τοποθετήσεις των κρατουμένων Βαγγέλη Πάλλη (όπου εξήγησε αναλυτικά τα 16 αιτήματα των κρατουμένων) και Μιχάλη Μακρυγιάννη. Στην εκδήλωση είχαν κληθεί οι οργανώσεις ΝΑΡ, ΚΚΕ(μ-λ), Ε.Ε.Κ. και Κόντρα, ενώ παρέμβηκε η Πρωτοβουλία για τα δικαιώματα των κρατούμενων. Η παρέμβαση τους σε γενικές γραμμές  εστιάστηκε στη συνολικότερη πολιτική κρατικής τρομοκρατίας σε βάρος των εργαζόμενων και του λαού, στην υπεράσπιση των δίκαιων αιτημάτων των κρατούμενων, στο πλαίσιο της υπεράσπισης των δημοκρατικών δικαιωμάτων, στην ανάγκη πλατιάς απεύθυνσης σε συλλογικότητες και σωματεία και στη συμφωνία σ’ έναν ευρύτερο συντονισμό.  Ακολούθησε συζήτηση και παρεμβάσεις, ενώ απ’ όλους συμφωνήθηκε η ανάγκη ενός συντονισμού με κινηματικά χαρακτηριστικά για το ζήτημα.

Συνυπογράφτηκε το κείμενο των συλλογικοτήτων και οργανώσεων (Αντιεξουσιαστική Κίνηση, ΝΑΡ, ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ, ΟΚΔΕ Σπάρτακος, ΕΕΚ, Κόντρα, Κομμουνιστική Ανανέωση, Κομμουνιστική Ανασύνταξη,ΚΚΕ(μ-λ)) για συγκρότηση κοινής δράσης αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατουμένων των φυλακών της χώρας, με μια λογική πλατιάς και κινηματικής υπεράσπισης του αγώνα αυτού, στο πλαίσιο της υπεράσπισης των δημοκρατικών δικαιωμάτων συνολικότερα.

Παρά την ένσταση σε συνθήματα του τύπου «Αμεση δράση σήμερα για μια κοινωνία χωρίς φυλακές αύριο» που περιλήφθηκε στο κείμενο και σε σχετική αφίσα, (τέτοιου τύπου υπεραπλουστευτικά συνθήματα δεν αντιστοιχούν καν στα ίδια τα αιτήματα των κρατουμένων, τα οποία στοχεύουν σε βελτίωση των συνθηκών στις φυλακές και όχι στην... κατάργησή τους ή έστω σε λογική προοπτικής κατάργησής τους), είναι ξεκάθαρο ότι εδώ το κύριο ζήτημα δεν είναι ν’ ανοίξει μια ιδεολογικού τύπου συζήτηση σχετικά με τις φυλακές και τον ρόλο τους, σε αυτήν ή στη μελλοντική κοινωνία, μέχρι κάποτε να εκλείψουν, αλλά η υπεράσπιση του συγκεκριμένου αγώνα, στη λογική που αναφέρονται παραπάνω.

 Ανοικτή επιστολή κρατουμένων προς τον υπουργό

 (και προς... όλους, θα συμπληρώναμε)

 «...Θέλουμε να διαχειριστούμε εμείς τον αγώνα μας. Να μιλάμε εξ ονόματός μας με το όνομά μας. Ζητούμε να γίνει συνάντηση του υπουργού με την ΕΚΛΕΓΜΕΝΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ των κρατουμένων που εκφράζουν το σύνολο των κρατουμένων και είναι οι πραγματικοί εκπρόσωποι των κρατουμένων....».

Συμπέρασμα: Αδιαμεσολάβητος αγώνας. Σωστά αναφέρεται στο κείμενο της Κοινής δράσης αλληλεγγύης, που αναφέραμε παραπάνω. Εχει γίνει... κατανοητό αυτό απ’ όλες τις επιτροπές και πρωτοβουλίες που συγκροτηθήκαν και δραστηριοποιούνται γύρω από την κινητοποίηση των κρατουμένων;

Εδώ μπορείτε να διαβάσεται το κείμενο που συνυπογράφουν οι οργανώσεις:

ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ 144 - 163

 Μια όμορφη εκδήλωση τιμής στους αγωνιστές του Πολυτεχνείου πραγματοποίησαν τα παιδιά και οι δάσκαλοι των σχολείων. Φέτος τη διοργάνωση και παρουσίαση την ανέλαβαν οι πέμπτες τάξεις. Κυρίαρχο στη παράσταση ήταν η συμβολική (μέσω του βασανιστή που τώρα είναι δημόσιος υπάλληλος) σύνδεση του τότε με το τώρα, αναδεικνύοντας ότι ελάχιστα πράγματα άλλαξαν.

Συνεχίζεται.....

Τα παιδιά έδωσαν το μήνυμα: Οχι στο κτίριο της Νoμαρχίας Αθηνών στην Ακαδημία Πλάτωνα

Δείτε και θαυμάστε μέσα από το βίντεο που τράβηξε ο Κώστας Κίτσιος τη δουλειά που έκαναν χθες το πρωί τα παιδιά στον τσίγκινο περίβολο του οικοπέδου που θέλει να χτίσει το διοικητήριο της η Νομαρχία Αθηνών...


Τι κι αν ο καιρός ήταν βροχερός; Περισσότεροι από πενήντα γονείς με τα παιδιά τους ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Επιτροπής Κατοίκων Ακαδημίας Πλάτωνα, πήραν τα πινέλα τους και έδωσαν μήνυμα αντίστασης. Όχι άλλη υποβάθμιση στην περιοχή. Θέλουμε Σχολεία και όχι Νομαρχία...


Ήταν κάτι σαν πανηγύρι... Οι πιο ειδικοί ετοίμασαν από νωρίς τα χρώματα κι ύστερα έπιασαν δουλειά τα παιδιά και οι μεγάλοι. Σε λίγο η ψυχρή λαμαρίνα με την οποία έχει κλείσει ο εργολάβος το οικόπεδο που σχεδιάζει να χτίσει η Νομαρχία Αθηνών το πολυόροφο διοικητήριο της είχε πάρει χρώμα. Η γειτονιά μας μπορεί να γίνει όμορφη. Φτάνει να το θέλουμε κι εμείς...


Κανένα εμπόδιο δεν στάθηκε στη θέληση των παιδιών να ζωγραφίσουν και να δώσουν με χρώματα πώς ονειρεύονται τη γειτονιά που μένουν. Περισσότερο ήλιο, περισσότερο πράσινο, περισσότερο γαλάζιο στη θέση του γκρίζου της καθημερινότητας. τα παιδιά λένε πάντα την αλήθεια...


Αυτός ο κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος όταν αποφασίσουμε πως ήρθε η ώρα να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας. Συμμετέχουμε στα λαϊκά κινήματα γειτονιάς, δημιουργούμε τις προϋποθέσεις να μας σέβονται (ή να μας φοβούνται...) αυτοί που αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς...

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 1973 - ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Ένα μικρό φωτογραφικό αφιέρωμα στην εξέγερση του Πολυτεχνείου.


Στο ξεκίνημά της.

Κάτω η χούντα!


14/11/1973


15/11/1973


Τις σημαίες όταν συμβολίζουν την καταπίεση τις καίμε! Κάψιμο της σημαίας με το πουλί.


Λαϊκή εξουσία.    


Εργάτες - Φοιτητές ενωμένοι!


Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία!


Εξω οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ!


Ο Νίκος Ξυλούρης με τους εξεγερμένους!


Το τέλος;

35 χρόνια μετά… Το φως της εξέγερσης παραμένει ζωντανό, τα συνθήματά της επίκαιρα.

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ!

Μια πρωτοβουλία της Ενωσης Γονέων του 4ου

ΕΝΩΣΗ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ 4ου ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΟΣ ΔΗΜΟΥ  ΑΘΗΝΑΙΩΝ

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Προς

• Δ.Σ. Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων 58ου, 59ου, 144ου, 145ου, 163ου, Δημοτικών Σχολείων, 50ου Γυμνασίου και 50ου  Λυκείου Αθήνας.

• Διευθυντές και Συλλόγων Διδασκόντων 58ου, 59ου, 144ου, 145ου, 163ου Δημοτικών Σχολείων, 50ου Γυμνασίου και 50ου Λυκείου Αθήνας

•Προϊστάμενο Α’ Γραφείου Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Α’ Αθήνας κ. Ριζόπουλο

• Προϊστάμενο Ε’ Γραφείου Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Α’ Αθήνας κ. Τσαούση

• ΕΛΜΕ

• Σύλλογο

Η Ένωση Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων 4ου  Διαμερίσματος Δήμου Αθήνας σας καλεί σε σύσκεψη – συζήτηση την Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2008, και ώρα 6.00  μ.μ. στο χώρο του 50ου Γυμνασίου, Χατζηαποστόλου και Δόρδου  (είσοδος από Χατζηαποστόλου),  για να ενημερωθούμε, ν’ ανταλλάξουμε γνώμες, ν’ αναλάβουμε περαιτέρω  δράση, για να επιλυθεί  το κτιριακό πρόβλημα του 50ου Λυκείου Αθήνας.

Για το Διοικητικό Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος                                        Η Γραμματέας

Στασινόπουλςο Δημήτρης                   Κάτρη Παρασκευή

ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ!

Οι κάτοικοι του Πλάτωνα συνεχίζουν τη δράση τους για να μη χτιστεί το κτίριο της Νομαρχίας. Έτσι το Σάββατο στις 15 του Νοεμβρίου, στις 11:00 το πρωί, μας καλούν μαζί με τα παιδιά μας να ζωγραφίσουμε τη γειτονιά μας όπως θα τη θέλαμε και την ονειρευόμαστε!

Η συγκέντρωση για τον Προαστιακό

Γύρω στους 100 κάτοικοι της περιοχής συγκεντρώθηκαν για να διαδηλώσουν τη θέλησή τους για την υπογειοποίηση των σιδηροδρομικών γραμμών. Παραβρέθηκαν εκπρόσωποι και μίλησαν εκφράζοντας τη συμπαράστασή τους εκπρόσωποι της Επιτροπής του Πλάτωνα. Επίσης εκπρόσωποι της "Συμπαράταξης" και της "Ανοιχτής Πόλης" από το δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας. Αφού τέλειωσαν οι ομιλίες, κατά τη διάρκεια των οποίων τα παιδιά ζωγράφιζαν το τείχος που χωρίζει τη πόλη στα δυό, προχώρησαν κατά μήκος της Κωνσταντινουπόλεως, στο σημείο που κόπηκαν το καλοκαίρι τα δέντρα και φύτεψαν νέα.

Οι κάτοικοι

Τα παιδιά ζωγραφίζουν

Η δεντροφύτευση ξεκινά.

Τα παιδιά συμμετέχουν!

Μένει να δούμε αν θα μείνουν!

Η ιστορία μας ο πολιτισμός μας, οι ρίζες μας...

Αντιγραφή από το blog του Νίκου, τον Θραψανιώτη!

Πολλές φορές γύρω μας υπάρχουν διαμάντια ακατέργαστα που αδιαφορούμε για την ύπαρξη τους. Θέλεις η συνήθεια, θέλεις το ότι μας έχουν φορτώσει με τόσα και τόσα, τα προσπερνάμε και δεν τους δίνουμε την απαιτούμενη προσοχή. Δε φταίμε πάντα εμείς. Έχουμε όμως όλοι ένα μερίδιο.Και πρέπει να το ξοφλήσουμε κάποια στιγμή. Για να νιώσουμε καλά απέναντι στους εαυτούς μας. Απέναντι στα παιδιά μας.

Η Ακαδημία Πλάτωνος είναι μια ιστορική περιοχή της πόλης μας που λίγοι την γνωρίζουν. Ακόμη και άνθρωποι που είναι, ίσως, κοντά την αγνοούν. Σύνηθες αυτό στη χώρα μας. Αγνοούμε τόπους που γνωρίζουν καλά άνθρωποι άλλων χωρών. Αγνοούμε την ιστορία μας, τον πολιτισμό μας. Τις ρίζες μας.

Πολλές φορές βλέπεις τουρίστες να ψάχνουν με το χάρτη στο χέρι. Κι ίσως έχει τύχει να σας ρωτήσουν για κάποιο σημείο που αγνοείτε. Τότε εμφανίζεται στα πρόσωπα τους μια απορία… Μα είναι δυνατόν να μην γνωρίζεις την ιστορία του τόπου σου; Να είσαι άσχετος με ότι έχει συμβεί κατά το παρελθόν;

Κι όμως είναι, δυστυχώς....

Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που, ενώ βρίσκονται μακρυά από τον τόπο τους, η καρδιά τους έχει μείνει εδώ. Δεν θέλησε να ξενητευτεί. Δεν θέλησε να αφήσει την όμορφη γειτονιά. Θέλησε να την κρατήσει με αγάπη μέσα της και να την διαφύλαξει.

Άνθρωποι που ζούνε στο εξωτερικό, χιλιόμετρα μακρυά από μας. Που είναι ίσως λίγο πιο ευαίσθητοι σε θέματα που αφορούν τον τόπο τους, την γειτονιά τους. Που παρά το γεγονός ότι δεν είναι κοντά, με τον δικό τους τρόπο προσθέτουν ακόμη λίγη ένταση στις δικές μας φωνές, στους δικούς μας αγώνες. Όπως μπορούν. Όπως  το νιώθουν.

Ψάχνοντας για υλικό τις μέρες αυτές, που η Ακαδημία Πλάτωνος έλαμψε ξανά, μια ευχάριστη έκπληξη με περίμενε. Βρέθηκα σε μονοπάτια του διαδικτύου που έκαναν αναφορά για την την γειτονιά μας. Για το δικό μας τόπο. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, από πολλές γωνιές του πλανήτη. Έλληνες και ξένοι.  Που είτε με φωτογραφικό υλικό, είτε με την πένα τους έδιναν ένα στίγμα. Που ένιωσαν σπουδαίοι γιατί βρέθηκαν έστω και για λίγο στον κήπο του Πλάτωνα. Στον κήπο τον δικό μας. Της γειτονιά μας. 

Που θαύμασαν την ιστορία του. Που δεν θέλησαν να την ξεχάσουν και την κατέγραψαν σε ένα blog για να τη θυμούνται αυτοί, αλλά και για να τη δούνε και να μάθουν κι άλλοι.

Διάβασα αρκετές από τις ιστοσελίδες και δεν το κρύβω με έπιασε μια μελαγχολία. Μια πικρή γεύση γιατί ένιωσα ενοχές. Ένιωσα ότι μπορώ να δώσω κι άλλα στον τόπο μου. Ότι πρέπει να αγωνιστώ για να μην χαθεί αυτό που υπάρχει. Να μην το εξαφανίσουν κάποιοι και μείνουμε στο τέλος με ερωτηματικά και γιατί.

Αναρωτήθηκα… αν αυτοί οι άνθρωποι, που ζούνε τόσο μακρυά από μας σέβονται τόσο τον δικό μας τόπο, εμείς γιατί δεν το κάνουμε; Γιατί επιμένουμε στις μικρότητες και σε θέματα άνευ ουσίας; Γιατί δεν προσπαθούμε να διαφύλαξουμε τον θησαυρό που έχουμε;

Γιατί θα πρέπει πάντα οι καρδιές από μακρυά να χτυπούν πιο πολύ από τις δικές μας; Ή τουλάχιστον αυτό να φαίνεται;